Σαν πρόβα τζενεράλε έζησα τη χτεσινή ημέρα της καρδιάς μας για την περιβόητη «ευτυχία» που θα ήθελε για το μέλλον μας ο πρωθυπουργός, πειθόμενος στα ρήματα του συνομιλητή του.. Στάθη Καλύβα.
Αν όμως άκουγε τη Λίτσα Διαμάντη –που λάτρεψε ο Ανδρέας Παπανδρέου– θα εννοούσε γιατί «δεν υπάρχει ευτυχία που να κόβεται στα τρία».
Το ότι στην περίπτωσή μας όμως θα υπάρξει άλλος δρόμος, μου φαίνεται απίθανο.
Όχι μόνο γιατί η ευτυχία είναι κατάσταση αθεράπευτου εγωισμού, αλλά γιατί ένας άνθρωπος ωριμάζει ανάλογα με το πόση δυστυχία επωμίζεται. (Αλλά επ’ αυτού, ας ρωτήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον Ράμφο).
Ναι, είναι «παράξενη αυτή η χώρα του Ελύτη», όπως είπε στο διάγγελμά του ο πρωθυπουργός, διότι, όπως είπε ο ποιητής, «την αλήθεια τη φτιάχνει κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα».