του Χρήστου Ξανθάκη
Μωρέ τι αλήτρα που σου είναι αυτός ο Μορφέας! Τι σκατόπαιδο, τι καριόλης, τι αναποδιασμένο πλάσμα. Θυμάστε τι σας είχα γράψει πριν από ενάμιση μήνα, εδώ στο Νewpost; Λογικό το βλέπω.. να μη θυμάστε, οπότε επιτρέψτε μου να φρεσκάρω κάπως τη μνήμα σας δια της μεθόδου του κόπυ πάστε:
Και το σπάω σε πενηνταράκια για να μη σας αφήνω στο σκότος το μαύρο. Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς τη σήμερον ημέρα, στην πιάτσα τη δική μας την πρόστυχη, σου λένε από τη μία για το πόσο θηριώδες έχει γίνει το ποσοστό των αναποφάσιστων και από την άλλη για το πόσο κοντά έχουν έρθει η Νέα Δημοκρατία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν αμφισβητεί το προβάδισμα της κυβέρνησης για την ώρα, αλλά άμα η διαφορά πέσει από τις δεκαπέντε μονάδες, στις έξι, στις τέσσερεις, στις τρεις, τότε δεν θέλει και πολύ για να ανατραπεί το τραίνο. Ένα ανοιγμένο κεφάλι διαδηλωτή, ένα φρακάρισμα στις ΜΕΘ, ένα τρακάρισμα στις συντάξεις, λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, του γυρνάει του αλλουνού το μάτι και παίρνει αποφάσεις που ούτε καν θα τις σκεπτότανε πριν από κάτι μηνάκια…
Βλέπε και τη διάθεση του Αλέξη Τσίπρα τις προάλλες στη Βουλή, που συζητάγανε το στόρι με τον Αδωνι και την ειδική άδεια βάπτισης. Όπου τον γλέντησε τον Γεωργιάδη ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως δεν είχε γλεντήσει ποτέ τις αγορές και τις τρόικες. Και τον υποδέχθηκε στην αίθουσα με την αδιανόητη ατάκα:
Οπότε, τι θα γίνει, ρωτάει εκείνος ο συμμαθητής που πάντοτε έσκυβε κάτω από έδρανο για να δει το βρακί της καθηγήτριας.
Οπότε, άμα ήξερα, θα ήμουν βαθύπλουτος και δεν θα με διαβάζατε εδώ πέρα, απαντώ εγώ.
Τα ιστορικά προηγούμενα άλλωστε, είναι δύο. Μπορεί να ξαναζήσουμε το 1993, όταν έστριψαν αριστερά οι αναποφάσιστοι και ρίξανε τον πατέρα Μητσοτάκη, ενδέχεται όμως να μας προκύψει νέο 2007, όταν οι αναποφάσιστοι το γυρίσανε δεξιά και στήριξαν Καραμανλή τον νεώτερο.
Ας αρχίσουν λοιπόν τα πονταρίσματα, ρίχτε τα στην κουβέρτα, mesdames et messieurs, faites vos jeux, το μεγάλο πάρτυ τώρα ξεκινάει!
“«Σκέψου όμως», συνεχίζει το Αμερικανάκι, «να υπήρχε και μια άλλη δημοσκόπηση που δεν έχει γίνει γνωστή…»O Τζωρτζ ο Γκάλοπ μου τα είχε τα ανωτέρω, ο πατήρ των μοντέρνων δημοσκοπήσεων, ένα βράδυ τσοκ γκιουζέλ που με είχε πάρει στην αγκάλη του ο Μορφέας. Και σας τα είχα γράψει, σας τα είχα υπογραμμίσει, σας τα είχα μολογήσει με όλη την επιφύλαξη που μπορεί να έχει ένας δημοσιογράφος, διότι εμπιστευόμαστε τις πηγές μας αλλά καμιά φορά βγάνουν πορτοκαλάδα αντί για νερό. Εκείνη η πηγή η συγκεκριμένη, ωστόσο, απεδείχθη λίρα εκατό!
«Τι σόι δημοσκόπηση;» τον ρωτάω εγώ.
«Ας πούμε», μου λέει, «μια δημοσκόπηση που θα δίνει σχεδόν ίσα βάρκα ίσα πανί, κάπου εκεί γύρω στο εικοσιπέντε τοις εκατό τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, κάπου γύρω στο δεκαπέντε με είκοσι τοις εκατό τα υπόλοιπα κόμματα και κάπου ανάμεσα στο τριάντα και στο τριανταπέντε τοις εκατό τους αναποφάσιστους. Δεν θα είχε πολύ ενδιαφέρον, δεν θα έβαζε φωτιά σε μερικά κωλαράκια;»”
Και το σπάω σε πενηνταράκια για να μη σας αφήνω στο σκότος το μαύρο. Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς τη σήμερον ημέρα, στην πιάτσα τη δική μας την πρόστυχη, σου λένε από τη μία για το πόσο θηριώδες έχει γίνει το ποσοστό των αναποφάσιστων και από την άλλη για το πόσο κοντά έχουν έρθει η Νέα Δημοκρατία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κανείς δεν αμφισβητεί το προβάδισμα της κυβέρνησης για την ώρα, αλλά άμα η διαφορά πέσει από τις δεκαπέντε μονάδες, στις έξι, στις τέσσερεις, στις τρεις, τότε δεν θέλει και πολύ για να ανατραπεί το τραίνο. Ένα ανοιγμένο κεφάλι διαδηλωτή, ένα φρακάρισμα στις ΜΕΘ, ένα τρακάρισμα στις συντάξεις, λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, του γυρνάει του αλλουνού το μάτι και παίρνει αποφάσεις που ούτε καν θα τις σκεπτότανε πριν από κάτι μηνάκια…
Βλέπε και τη διάθεση του Αλέξη Τσίπρα τις προάλλες στη Βουλή, που συζητάγανε το στόρι με τον Αδωνι και την ειδική άδεια βάπτισης. Όπου τον γλέντησε τον Γεωργιάδη ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως δεν είχε γλεντήσει ποτέ τις αγορές και τις τρόικες. Και τον υποδέχθηκε στην αίθουσα με την αδιανόητη ατάκα:
«Ο νονός, ήρθε ο νονός. Πάντα άξιος»!Πολύ καιρό είχαμε να τον δούμε τόσο κεφάτο τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ και για να εμφανίζεται πλέον σούπερ χαλαρός, κάτι τον έχει στανιάρει. Μη λησμονούμε ότι ο Κυριάκος τα κρύβει πιο εύκολα τα συναισθήματά του από τον Τσίπρα, που είναι σαφώς πιο εκδηλωτικός…
Οπότε, τι θα γίνει, ρωτάει εκείνος ο συμμαθητής που πάντοτε έσκυβε κάτω από έδρανο για να δει το βρακί της καθηγήτριας.
Οπότε, άμα ήξερα, θα ήμουν βαθύπλουτος και δεν θα με διαβάζατε εδώ πέρα, απαντώ εγώ.
Τα ιστορικά προηγούμενα άλλωστε, είναι δύο. Μπορεί να ξαναζήσουμε το 1993, όταν έστριψαν αριστερά οι αναποφάσιστοι και ρίξανε τον πατέρα Μητσοτάκη, ενδέχεται όμως να μας προκύψει νέο 2007, όταν οι αναποφάσιστοι το γυρίσανε δεξιά και στήριξαν Καραμανλή τον νεώτερο.
Ας αρχίσουν λοιπόν τα πονταρίσματα, ρίχτε τα στην κουβέρτα, mesdames et messieurs, faites vos jeux, το μεγάλο πάρτυ τώρα ξεκινάει!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
