του Χρήστου Ξανθάκη
Τι να τις κάνεις τις ΜΕΘ, αφού κάποια στιγμή θα τελειώσει η πανδημία;
Πριν από δυόμιση μηνάκια ήταν, αλλά σαν τώρα το θυμάμαι. Λες και περνάει από μπροστά μου σαν.. ταινία, το κλάμα του υπουργού Υγείας Βασίλη Κικίλια για τους υγειονομικούς, όταν έδινε συνέντευξη στον Antenna στα μέσα του περασμένου Ιανουαρίου. Και η δήλωσή του, ε;
Πώς να λησμονήσεις τη δήλωσή του:
«Έχω δεθεί άρρηκτα με αυτούς τους ανθρώπους. Με τις νοσοκόμες, τους νοσηλευτές, τις καθαρίστριες, τους τραπεζοκόμους, τους γιατρούς, με τους ανθρώπους που φυλάνε τα νοσοκομεία. Θέλω να τους ευχαριστήσω όλους, έχουν υπάρξει συγκλονιστικοί».
Συγκλονισμένος ο υπουργός, συγκλονισμένος κι εγώ μπροστά στους λυγμούς του. Δεν μπορείς να μην πιστέψεις έναν άνθρωπο τόσο αναστατωμένο. Έστω κι αν αυτούς τους υγειονομικούς που τόσο εκτιμάει, δεν σήκωσε καν το δαχτυλάκι του για να τους βοηθήσει έκτοτε. Για να τους ανακουφίσει ρε φίλε, για να τους ενισχύσει. Έστειλε μόνο κάτι κωλόχαρτα σε διακόσιους γιατρούς για επίταξη, αλλά άφησε στη θέση τους τις ιδιωτικές κλινικές όπου, ως γνωστόν, παράγεται έργο δεν ξύνουν τις πατσές με τα δύο χέρια. Δεν ξέρω αν κλαίνε κιόλας, αλλά τους έχω ικανούς. Όλα είναι δυνατά στα θεραπευτήρια του κέρδους…
Κι ενώ ο υπουργός φροντίζει όσο το δυνατόν να κρύβεται από τις κάμερες και να αφήνει άλλους να βγάζουν το φίδι απ’ την τρύπα (ως κι ο Σκέρτσος επιστρατεύτηκε, αν έχεις Θεό!), ακούγονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απόψεις δημοσιογραφικές όπως η κάτωθι:
«Ξιφουλκούν οι συνδικαλιστές του υγειονομικού, όλων των ειδικοτήτων, απ’ όλα τα μετερίζια φιλοκυβερνητικά και αντιπολιτευτικά για το αγωνιστικό μεροκάματο! Απαιτούν προσλήψεις τώρα, με το λεφτόδενδρο. Μετά την πανδημία, η στιγμή της κυβέρνησης για τολμηρή μεταρρύθμιση στην Υγεία…»Η οποία μεταρρύθμιση, όπως αντιλαμβάνεσθε, θα αφορά στο ακριβώς το αντίθετο από τις προσλήψεις. Στις απολύσεις θα αφορά, να φύγουν οι τεμπέληδες, να αποχωρήσουν τα λαμόγια, να ξεφορτωθούμε όσους και όσες κοιμούνται πρωί βράδυ και ονειρεύονται αυξήσεις. Δεν τους φτάνουν δηλαδή το χειροκρότημα στις 9 το βράδυ στα μπαλκόνια (νόμιζες πως το ξέχασα;) και το δάκρυ του υπουργού Βασίλη; Και θέλουν και λεφτά για να τα φάνε και να γίνουν 300 κιλά όλο ξύγκια;
Δεν ήταν, ωστόσο, το μοναδικό λαγουδίνι ο ανωτέρω, καθώς έσκασε μύτη και η καθηγήτριας Παιδιατρικής Λοιμωξιολογίας Βάνα Παπαευαγγέλου στην ενημέρωση από το υπουργείο Υγείας για την πορεία της πανδημίας, για να δηλώσει ευθαρσώς:
«Προφανώς υπάρχουν και θάνατοι εκτός ΜΕΘ. Πάντα υπήρχαν θάνατοι εκτός ΜΕΘ, είναι πολύ μικρό το ποσοστό των ασθενών που χάνουν τη ζωή τους εκτός ΜΕΘ, πολύ μικρό, 20% νομίζω».Τι να σας πω ρε παιδιά, δεν ξέρω τι σόι μαθηματικά τους μαθαίνουν στην Ιατρική, τι να σας πω, αλλά στο Φυσικό το 20% δεν το βλέπαμε ποτέ ως μικρό ποσοστό. Και δεν είναι μόνο ποσοτικό το ζήτημα, είναι και ποιοτικό κυρία καθηγήτρια.
Τί θα έλεγες δηλαδή, αν σε αυτό το 20 % το καταραμένο, περιλαμβάνονταν ο πατέρας σου;
Η μάνα σου; Η θεία σου; Ο θείος σου; Η αδερφή σου, ο αδερφός σου, ο γιός σου, η κόρη σου;
Εκεί θα χρειαζόμασταν ή δεν θα χρειαζόμασταν περισσότερες ΜΕΘ, εκεί θα μας λείπανε ή δεν θα μας λείπανε περισσότερες ΜΕΘ, εκεί θα τις ψάχναμε ή δεν θα τις ψάχναμε τις περισσότερες ΜΕΘ;
Έχω την εντύπωση ότι μόνη σου θα το φύτευες το λεφτόδεντρο και νύχτα μέρα θα το πότιζες.
Κι ας γκρίνιαζαν οι δημοσιογράφοι, ότι υπονομεύεται το μέλλον του έθνους…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost .gr
