Ο Χρήστος Ξανθάκης σχολιάζει όλα τα καυτά θέματα στο μιντιακό τοπίο
* Κάθεται ο άλλος τώρα και διαβάζει αυτό που έγραψα χτες, ότι δηλαδή «κοντά σε συμφωνία είναι η κυβέρνηση της Αυστραλίας με την Google και το Facebook, σχετικά με την ειδησεογραφία στις σελίδες.. τους και κατά πόσο θα πρέπει να πληρώνονται τα ΜΜΕ από τους δύο τεχνολογικούς γίγαντες» και βαριέται τη ζωή του και λέει:«Έλα μωρέ ρεπόρτερ Ξανθάκη, πες κάνα ζουμερό, πες κάνα πονηρό, πες κάνα Da Capo. Το μόνο που μας νοιάζει από Αυστραλία είναι ότι νίκησε ο Στεφανάρας τον Ναδάλ»!
* Το οποίο ακούγεται πολύ λογικό, αν το δει κανείς από την πλευρά του καταναλωτή των media. Αν του ρίξει, ωστόσο, μια ματιά από την άλλη πλευρά, εκείνη του ιδιοκτήτη και εργαζόμενου στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, σαν ν’ αλλάζει το πράγμα.Kάπως πρέπει να αντιμετωπίσουν τα παραδοσιακά ΜΜΕ το τζαμπατζιλίκι στο ίντερνετ, που ξεκίνησε ως μια πολύ χαριτωμένη ιδέα διάδοσης των ειδήσεων (όχι στη λογοκρισία κι έτσι) και κοντεύει να κλείσει τα σπίτια κόσμου και ντουνιά. Γιατί οι γιγαντιαίες εταιρείες ψαξίματος και κοινωνικής δικτύωσης απορροφούν πλέον τεράστιο όγκο διαφημιστικού υλικού, εκμεταλλευόμενες των κόπο άλλων. Υπό το πρόσχημα, φυσικά, ότι κι αυτές με τη σειρά τους προμοτάρουν τα κανάλια, τις εφημερίδες, τα περιοδικά, τα ραδιόφωνα…
* Τέλος πάντων, στην Αυστραλία, αφού η κυβέρνηση της χώρας προχώρησε το νόμο περί υποχρεωτικής διαιτησίας (κομμουνιστικό είναι αυτό, αλλά το συζητάμε άλλη ώρα), οι δύο μεγαλύτεροι τηλεοπτικοί οργανισμοί τα βρήκαν με την Google και θ’ αποκομίσουν γύρω στα 40 εκατομμύρια το χρόνο.
Αν υπολογίσει κανείς ότι στη Γαλλία 121 εκδότες θα λάβουν γύρω στα 65 εκατομμύρια ευρώ για τρία χρόνια από την Google, το αυστραλιανό ντιλ μοιάζει μπερεκέτι για τις εταιρείες των media.
Και να σκεφτείτε ότι ακόμη δεν έχει μιλήσει η News Corporation του Ρούπερτ Μέρντοχ, που ελέγχει τα δύο τρία των μεγάλων αυστραλιανών εφημερίδων.
Όταν έρθει, η δική της συμφωνία θα είναι μπούσουλας για όλο τον υπόλοιπο κόσμο!
- από το newpost