Την εποχή των μεγάλων κόλπων ξεκίνησε ο εθισμός μας στα λεφτά
του Χρήστου Ξανθάκη
Κάθομαι τώρα εγώ και διαβάζω ότι θα έρθουν τα εμβόλια της Pfizer και της Moderna και θ’ αλλοιώσουν το DNA το ελληνικό, που είναι μοναδικό και ανάδελφο, και θα γίνει ίδιο με των ξένων.. που τρώνε το ψάρι ωμό και βάζουν μαρμελάδα στη μπριζόλα! Και δεν θα είμαστε πια η φυλή των θεών, οι ευνοούμενοι του Γιαραμπή, αυτοί που χτίσανε με τα χεράκια τους ολόκληρο Δυτικό πολιτισμό και δώσανε στον κόσμο τη δημοκρατία και τους ΜΑΤατζήδες!Και διαφωνώ σφόδρα. Ναι, διαφωνώ σφόδρα, πρέπει να το πω και να μην το κρατάω μέσα μου. Κόντρα πάω, γιατί έχω την εντύπωση ότι το ελληνικό DNA δεν θα χαλάσει τώρα αλλά έχει χαλάσει από την εποχή του Σημίτη. Από εκείνη την ανεπανάληπτη οκταετία των μεγάλων κόλπων, του Χρηματιστηρίου, των Ολυμπιακών, του Ευρώ, των Εξοπλισμών και των κάθε είδους δανείων.
Τι θες, δάνειο για το σπίτι; Πάρε!
Τι θες, δάνειο για τις γιορτές; Πάρε!
Τι θες, δάνειο για διακοπές; Πάρε!
Και κάπως έτσι γίναμε ο πιο πρεζωμένος λαός στον κόσμο όλο, απ’ το πρωί ως το βράδυ να αγωνιούμε για το φιξάκι μας. Τα λεφτά δηλαδή, τα φράγκα, το ντουλά, τον μπερντέ, τα μπικικίνια, βουτηγμένοι και βουτηγμένες στο άγχος, μπας και αργήσει ο φέρτης κάνα τέταρτο. Να βρέχει λεφτά ρε φίλε, αυτό θέλαμε και τίποτε άλλο στον κόσμο. Κι από πού έρχονται, ποιοι μας τα δίνουν, ποιοι κρατάνε την προμήθεια και πότε στο διάολο θα τα ξεπληρώσουμε να μην μας απασχολεί διόλου…
Ακόμη θυμάμαι μια κυρία στην πλατεία Συντάγματος, στις μέρες των Αγανακτισμένων, τυλιγμένη στη βιζόν και στα πετράδια, να τα χώνει μετά παρρησίας. Κι όταν τη ρωτήσανε τι θέλετε εσείς εδώ, η απάντησή της ήταν αφοπλιστική:
«Να μου χαριστούν τα δάνεια»!
Εξ ου και αναμένουμε από τους πολιτικούς μας θαύματα επί θαυμάτων, εξ ου και περιμένουμε από τους πολιτικούς μας να υποδυθούν τον Μεσσία και να περπατήσουν επί των κυμάτων. Κι όταν δεν γίνεται αυτό, πέφτει ροχάλα και βουρ στον επόμενο που θα μας υποσχεθεί ότι θα τη γεμίσει την πορτοφόλα. Τι θα τη γεμίσει δηλαδή, θα την τιγκάρει, θα την τσιτώσει, να σκίζονται οι ραφές απ’ το μασούρι το τετράπαχο. Αλλιώς δεν πρόκειται να εξασφαλίσει την ψήφο μας.
Οπότε δώσε εμπιστοσύνη στον Τσίπρα γιατί με ένα νόμο θα καταργήσει τα μνημόνια και όλες τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας θα τις στείλει στον αγύριστο. Κι όταν δεν πετυχαίνει αυτό και μας προκύπτει απλή διαχείριση της κρίσης, πάμε στον Μητσοτάκη που θα φροντίσει τη μεσαία τάξη και θα καταργήσει κι αυτός με ένα νόμο τα ανοσιουργήματα του Κατρούγκαλου. Κι όταν δεν πετυχαίνει αυτό και μας προκύπτει απλή διαχείριση της κρίσης (χώρια η αστυνομία στα πανεπιστήμια…), φρέσκα κουλούρια, όποιος να ‘ναι ας έρθει, αρκεί να μας τάξει κάτι, αρκεί να μας κλείσει το ματάκι, αρκεί να υπαινιχθεί ότι θα ικανοποιηθεί με κάποιο τρόπο η απόλυτη, η αδήριτη ανάγκη μας για ρευστό!
Εν τω μεταξύ ο κόσμος γκρεμίζεται γύρω μας και τα μεγάλα μαχαίρια έχουν βγει για τα καλά από τη θήκη τους. Και στραβός είναι ο γιαλός και στραβά αρμενίζουμε κι αν δεν καταφέρουμε λίαν συντόμως να ξεσκαρτάρουμε το DNA το καταραμένο, του χρόνου τέτοιον καιρό θα κάνουμε παρέα στα ψάρια. Γιατί τα λεφτά μιλάνε και οι μαλακίες περπατάνε, που λένε και οι Αμερικάνοι…
-το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη ειναι από το newpost
