Υπάρχουν –πάντα υπήρχαν– δημοσιογράφοι που κάνουν πολιτικό, οικονομικό, καλλιτεχνικό, αθλητικό, εξωτερικό, ελεύθερο, αστυνομικό, εκκλησιαστικό, και άλλων ειδών ρεπορτάζ. Στην εποχή που η δημοσιογραφία ασκεί (ποιο λειτούργημα;) και χειραγώγηση, υπάρχουν δημοσιογράφοι που, κυρίως,.. κάνουν ρεπορτάζ προπαγάνδας. Δημοσιογράφοι χειροκροτητές, αγιογράφοι, θαυμαστές. Οι οποίοι όχι απλώς στηρίζουν, αλλά αποθεώνουν, πολιτικούς, παράγοντες, προέδρους –φυσικά και αθλητικούς.
Κάποιοι λίγοι από αυτούς, αποτελούν και αυλή. Και συχνά εξαργυρώνουν την άτυπη θέση τού αυλικού με τυπική εργασιακή θέση, κάπου στη σφαίρα επιρροής και ελέγχου εκείνων τους οποίους αγιογραφούν. Γι' αυτό βλέπουμε κείμενα που είναι από πονηρά φτιαγμένα (για να περνούν υποδόρια θέσεις) έως κατάπτυστα.
Και για να μην μπερδευόμαστε. Δεν υπάρχουν παρθενογενέσεις στη δημοσιογραφία. Όλοι κάτι είναι/ήταν πριν πάρουν μολύβι, μικρόφωνο ή πληκτρολόγιο στα χέρια. Με κάποιο κόμμα ταυτίζονται, κάποια ομάδα αγαπούν. Αλλά δεν (απ)αλλοτριώνονται όλοι. Ξέρουν να ξεχωρίζουν τη δουλειά από το συναίσθημα. Ξέρουν να προστατεύουν από την εκμετάλλευση τη δύναμή τους. Ξέρουν να κρατούν την προσωπική και επαγγελματική τους αξιοπρέπεια. Είναι άδικο να τσουβαλιάζονται στο «αλήτες, ρουφιάνοι...». Το οποίο ταιριάζει σε μια πολύ μικρή κατηγορία· πιστέψτε το.
Και για να μην μπερδευόμαστε. Δεν υπάρχουν παρθενογενέσεις στη δημοσιογραφία. Όλοι κάτι είναι/ήταν πριν πάρουν μολύβι, μικρόφωνο ή πληκτρολόγιο στα χέρια. Με κάποιο κόμμα ταυτίζονται, κάποια ομάδα αγαπούν. Αλλά δεν (απ)αλλοτριώνονται όλοι. Ξέρουν να ξεχωρίζουν τη δουλειά από το συναίσθημα. Ξέρουν να προστατεύουν από την εκμετάλλευση τη δύναμή τους. Ξέρουν να κρατούν την προσωπική και επαγγελματική τους αξιοπρέπεια. Είναι άδικο να τσουβαλιάζονται στο «αλήτες, ρουφιάνοι...». Το οποίο ταιριάζει σε μια πολύ μικρή κατηγορία· πιστέψτε το.
- από το Harddog