Είναι άραγε έτοιμη η δημοκρατία μας να χρεωθεί το τέλος ενός απεργού πείνας;
Δεν τρέφω καμία συμπάθεια προς το πρόσωπο του Δημήτρη Κουφοντίνα. Αποτρόπαιη μου μοιάζει η δραστηριότητά του και θεωρώ ότι έβλαψε την ελληνική δημοκρατία. Ακριβώς, όμως, επειδή πιστεύω.. πάνω απ’ όλα στην ελληνική δημοκρατία, λέω ότι δεν μπορούμε να τον αφήσουμε να πεθάνει. Δεν γίνεται, είναι απαράδεκτο, είναι αίσχος και θα μας στιγματίσει ως κοινωνία για έτη πολλά. Γιατί, αν αγαπάμε έστω και ελάχιστα τη δημοκρατία, είναι επειδή νοιάζεται τόσο για τους καλύτερους όσο και για τους χειρότερους εξ ημών. Ιδίως για τους χειρότερους, που έχουν μια ευκαιρία να ξανασκεφτούν τις πράξεις τους και να κοιτάξουν μπροστά, προς το μέλλον. Όχι παιδιά, η δημοκρατία δεν εκδικείται και δεν ζητάει οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Αυτά είναι της Παλαιάς Διαθήκης και της πολύ παλαιάς χιλιετίας. Αλλάξαμε σελίδα πια και μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τον άλλον ως άνθρωπο και όχι ως αντικείμενο…
Να μην τα λέω εγώ όμως, που είμαι ύποπτος για τις ιδεολογικές μου επιλογές. Ας αφήσουμε να πει δυο λόγια ο δικηγόρος Θέμης Σοφός, που μόνο κουμμούνι δεν μπορεί να τον αποκαλέσει κανείς:
«Δεν γνωρίζει κανείς εάν ο Δ. Κουφοντίνας είναι o Έλληνας Bobby Sands, που πέθανε μετά από 66 ημέρες απεργίας πείνας, για τον οποίον σε απάντηση σε ερώτηση στη Βουλή των Κοινοτήτων την 5η Μαΐου 1981, η τότε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Margaret Thatcher, είπε: “Ο κ. Sands ήταν καταδικασμένος εγκληματίας. Επέλεξε να τερματίσει τη ζωή του. Ήταν μια επιλογή που η οργάνωσή του δεν επέτρεψε σε πολλά από τα θύματά της”.Και πιο απλά, μακριά από τη δικηγορική, με τα λόγια του αποστόλου Παύλου στην πρώτη επιστολή του προς Κοριθνίους. Αντικατέστησα απλώς την λέξη «αγάπη», με τη λέξη «δημοκρατία». Τροφή για σκέψη:
Βέβαιον είναι ότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν θέλει και δεν πρέπει να τοποθετηθεί εκδικητικά. Δεν πρέπει να συνδεθεί η συγκεκριμένη στάση του ως κρατουμένου με τις πράξεις για τις οποίες ήδη έχει εκτίσει την ποινή του. Ούτε ο απευκταίος θάνατός του ως απεργού πείνας θα αποτελέσει δικαίωση της σωφρονιστικής επιστήμης, αλλά αντιθέτως την πανηγυρική ήττα της. Κάθε προσέγγιση που συνδέει την πράξη του κρατουμένου απεργού πείνας με τις πράξεις για τις οποίες καταδικάσθηκε είναι ευθέως αντίθετη με το σωφρονιστικό κώδικα και το ποινικοδογματικό μας σύστημα».
«Αν ξέρω να μιλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω δημοκρατία, τότε έγινα σαν ένας άψυχος χαλκός που βουΐζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του. Και αν έχω το χάρισμα να προφητεύω και γνωρίζω όλα τα μυστήρια και όλη τη γνώση, και αν έχω όλη την πίστη, ώστε να μετακινώ με τη δύναμή της ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω δημοκρατία, τότε δεν είμαι τίποτε απολύτως.Υ.Γ. 1: Αυτή η καρτουνάρα που έχουμε για πρόεδρο της δημοκρατίας, δεν έχει απολύτως τίποτε να πει; Ή μήπως φοβάται ότι έτσι και ανοίξει το στόμα της θα της τσιμπήσει το μαγουλάκι ο Μπένι;
Και αν πουλήσω όλη την περιουσία μου για να χορτάσω με ψωμί όλους τους φτωχούς, και αv παραδώσω το σώμα μου για να καεί, αλλά δημοκρατία δεν έχω, τότε σε τίποτε δεν ωφελούμαι.
Η δημοκρατία είναι μακρόθυμη, είναι ωφέλιμη, η δημοκρατία δεν ζηλεύει, η δημοκρατία δεν ξιπάζεται, δεν είναι περήφανη, δεν κάνει ασχήμιες, δεν ζητεί το συμφέρον της, δεν ερεθίζεται, δεν σκέφτεται το κακό για τους άλλους, δεν χαίρει όταν βλέπει την αδικία, αλλά συγχαίρει όταν επικρατεί η αλήθεια. Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, όλα τα ελπίζει, όλα τα υπομένει».
Υ.Γ. 2: Μπορεί σήμερα οι δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι δεν θα κουνηθεί φύλλο έτσι και πεθάνει ο Κουφοντίνας. Αύριο, όμως είναι μια άλλη μέρα και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα προκύψει. Ούτε καν τα Αμερικανάκια, που τόσο έχουν βοηθήσει στην επικοινωνία της κυβέρνησης…