Όταν αισθάνεσαι ότι πέφτει και ολίγον δούλεμα...
Και τελικά έγινε αυτό που όλοι βλέπαμε, άλλος από κοντά, άλλος από μακριά, άλλος στον ορίζοντα κι άλλος στην παλάμη του χεριού του:
Σκληρό λοκντάουν στην Αττική (όπου, υπενθυμίζω, ότι συνωστίζεται ο μισός πληθυσμός της χώρας),.. με κλείσιμο του λιανεμπορίου και των σχολείων. Τέλος το click away, τέλος το click in shop ή όπως αλλιώς το λέγανε, τέλος τα κομμωτήρια, τέλος τα κέντρα αισθητικής. Για ανθρώπους και για τετράποδα, ευτυχώς μου είπε η φίλη μου η Σταματίνα που πρόλαβα και μπανιάρισα τη σκύλα μου την Πεντάμορφη και είναι μια κούκλα. Αρχή της τηλεκπαίδευσης επίσης και δεν ξέρω τα παιδάκια που δίνουν φέτος εξετάσεις τι θα γίνουν με αυτό το στόρι και πως θα καταφέρουν να αποδώσουν στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους. Αν το καταφέρουν…
Το πιο «κουλό» της όλης υπόθεσης; Το διάβασα που το έγραψε ο συνάδελφος Βασίλης Σκουρής και δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις όταν το ακούς. Με δικά του λόγια:
«Τη Δευτέρα ξεκίνησε το ίδιο γαϊτανάκι που ζούσαμε τόσες ημέρες, με τη συνδρομή δυστυχώς και κάποιων κυρίαρχων μέσων (όπως πάνε κάποιοι θα μας πιάσουν με τις …λεμονόκουπες εμάς τους δημοσιογράφους, ακόμα και αν οι περισσότεροι δεν φταίνε!): Ξεκίνησαν συζητήσεις για το εάν θα ανοίξουν τα ανθοπωλεία την προσεχή Κυριακή, του Αγίου Βαλεντίνου, με υπουργούς να δηλώνουν ότι βλέπουν θετικά το αίτημα (!) και με αποτέλεσμα οι ανθοπώλες να παραγγείλουν λουλούδια που τώρα θα τους μείνουν, με τεράστια οικονομική ζημιά για τους ιδίους»!
Άντε τώρα να είσαι ανθοπώλης και να μην ξέρεις τι να το κάνεις το λουλουδικό. Να ήσουνα πετ σοπ δηλαδή και να είχες παραγγείλεις κονσέρβες, τις φυλάς στην αποθήκη και είσαι ΟΚ. Να ήσουνα μάντρα και να είχες παραγγείλει αμμοχάλικο, το τσουβαλιάζεις και άντε γειά. Τα λουλούδια όμως, δεν αντέχουν βδομάδες, μήνες, χρόνια. Σε λίγες μέρες μέσα, θα μαραθούν και θα τα πάρει ο χάρος. Κι ύστερα, ποιος ακριβώς θα την πληρώσει τη ζημιά;
Δεν ξέρω καθόλου ποιος θα την πληρώσει τη ζημιά, όπως δεν ξέρει πλέον και κανείς με ποιόν τρόπο και γιατί παίρνονται κάποιες αποφάσεις σε σχέση με την πανδημία και την καραντίνα. Ρώτησα καναδυο ανθρώπους που κατέχουν το αντικείμενο, τα του κορωνοϊού δηλαδή, και μου είπαν ακριβώς το ίδιο πράγμα:
«Δεν έχουμε στοιχεία, δεν υπάρχουν στοιχεία, δεν κυκλοφορούν στοιχεία και με όσα μας βρίσκονται μόνο εκτιμήσεις μπορούμε να κάνουμε. Όλα τα υπόλοιπα είναι ζητήματα των αρμοδίων, που δεν ενημερώσουν κανέναν για τίποτα…»
Μ’ αυτή την τακτικά, βέβαια, από τη μία διασφαλίζεις την εχεμύθεια των ενεχομένων από την άλλη όμως σπας τα νεύρα του κόσμου. Και του γεννάς υποψίες ότι κάποιες ενέργειες, κάποιες πρωτοβουλίες δεν έχουν να κάνουν εν τέλει με την προστασία της δημόσιας υγείας αλλά με το πολιτικό τάιμινγκ. Πώς θα καλυφθεί, δηλαδή, μια «πατάτα» που είπε και γνωστός πολιτικός αναλυτής, για να μην προκύψει αγανάκτηση και βρασμός ψυχής. Ενδιαφέρον, δεν λέω, και κατανοητό ως ένα σημείο, πλην όμως κάπως πρέπει να υπολογίζει κανείς και την κούραση των πολιτών. Οι οποίοι πολίτες, αφού πρόσφεραν και την τελευταία ρανίδα της υπομονής τους, τώρα έχουν αρχίσει να τα παίρνουν κρανίο. Και δεν είναι καν χρονιά εκλογών!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
