Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Μεσημέρι Δευτέρας, παίζω εγώ με τα γατιά, με παίρνει τηλέφωνο ο φίλος μου ο Βαγγέλης. Ο φίλος μου ο Βαγγέλης που είχε μεζεδοπωλείο και πήγαινε κούτσα κούτσα και κάπως την έβγαζε και το.. δούλευε το μαγαζί με το συνεταίρο του και καθαρίζανε από ένα χιλιαρικάκι σκάρτο και τίμιο ο καθένας το μήνα και είχαν και μια μαγείρισσα παρτ τάιμ κι έναν σερβιτόρο φουλ τάιμ, πληρωμένους ΟΚ, με την ασφάλισή τους, όλα κομπλέ, όλα νόμιμα.
Ο Βαγγέλης το ‘χει κλείσει το μαγαζί εδώ και κάτι μήνες, το ‘κλεισε κανονικά δηλαδή, ρολά κατέβασε. Τον εξόντωσαν οι καραντίνες, αίμα τον πήγαν, στέγνωσε το πορτοφόλι του, παντού χρώσταγε. Δεν υπήρχε περίπτωση, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να το σώσει. Κάθεται τώρα και κοπανάει το κεφάλι του στον τοίχο από το πρωί ως το βράδυ. Μερικές φορές το κοπανάμε και μαζί…
Με πήρε λοιπόν τηλέφωνο ο Βαγγέλης και με χιούμορ πικρό άρχισε να μου λέει:
«Κονόμησα Χρηστάρα, άκου με που σου λέω κονόμησα! Βρήκα τι θα κάνω με το μαγαζί και τον εξοπλισμό και τις καρέκλαι και τα μαχαιροπήρουνα. Θα τα φορτώσω όλα στην καμπούρα του Άδωνι, παρέα με τα χρέη και θα βγω στην κοινωνία λευκή περιστερά»!
Τον άκουγα εγώ, πιατάκια τα μάτια μου. Κι αφού τέλειωσε το παραλήρημα (το οποίο διανθίστηκε με άπειρα βρισίδια, που δεν θα επαναλάβω εγώ), μου λέει ο Βαγγέλης:
«Κοίτα τι είπε το άτομο ρε φίλε»!
Και μου διάβασε τις τηλεοπτικές δηλώσεις του υπουργού Ανάπτυξης:
«Όποιος επιχειρηματίας της εστίασης θέλει να παραδώσει στα αλήθεια τα κλειδιά της επιχείρησής του, εγώ ο Άδωνις Γεωργιάδης ατομικά την παίρνω. Την αναλαμβάνω εγώ την επιχείρησή του. Γιατί όταν ακούω έναν άνθρωπο σήμερα ότι έχει ένα κατάστημα εστίασης, το οποίο δεν πληρώνει ενοίκιο, δεν πληρώνει εργαζομένους, παίρνει επιστρεπτέα προκαταβολή και ετοιμάζεται και το κράτος να του πληρώνει τα πάγια έξοδα, και θεωρεί τον εαυτό του ότι είναι αδικημένος σε αυτή τη χώρα... Ο κακός συνδικαλισμός την ώρα της συμφοράς δεν μου αρέσει».Τόσο χαλαρός, τόσο άνετος, τόσο αβάδιστος και αβασάνιστος. Την ώρα που η εστίαση δεν είναι στο παρά πέντε είναι στο και πέντε, την ώρα που κλείνουν κατά δεκάδες τα μαγαζιά (ναι, δεκάδες!), την ώρα που οι άνεργοι στο χώρο φτάνουν τις εκατοντάδες χιλιάδες, την ώρα που βάζει ο άλλος το χέρι στην τσέπη και πιάνει κάλτσα, να βγαίνει ολόκληρος υπουργός και να σου κάνει πλάκα στα μούτρα σου. Διότι περί χαβαλέ επρόκειτο, το διευκρίνισε κι ο ίδιος σε διορθωτική δήλωσή του λίγο αργότερα:
«Φυσικά, η δήλωση αυτή είναι ειρωνική σε μία υπερβολή του ότι δήθεν αυτή η Κυβέρνηση αδιαφορεί για τις επιχειρήσεις της εστιάσεως ή και για οποιαδήποτε άλλη.Αυτά για το ντάματζ κοντρόλ που λένε και στο Δουργούτι, το οποίο δυστυχώς δεν προέκυψε και τόσο αποτελεσματικό. Κάποια αυτάκια πρέπει να κοκκίνισαν απ’ το τράβηγμα, μιας και χτες το πρωί εμφανίσθηκε εντελώς απολογητικός ο Γεωργιάδης στην μικρή οθόνη για να δηλώσει ότι «η κυβέρνηση κάνει ότι μπορεί για να στηρίξει τους επαγγελματίες της εστίασης», προσθέτοντας ότι θα ανακοινωθούν επιπλέον χρηματοδοτικά εργαλεία για τους επιχειρηματίες περιοχών που είναι για μεγάλο χρονικό διάστημα “κόκκινες”».
Ως προς το ύφος μου, θα το πω άλλη μια φορά. Εγώ δεν είμαι ξύλινος πολιτικός, ούτε και θέλω να γίνω τέτοιος».
Σε συνεννόηση με τον Σταϊκούρα φυσικά, αλλά δεν ξέρω αν τον ρώτησε προηγουμένως τον Σταϊκούρα που ακριβώς θέλει να τα χώσει (συγγνώμη, να τα ρίξει) τα λεφτά του. Δεν πειράζει και σώτο να φάει ο Άδωνις, πάλι θα βρεθεί δικαιολογία στο άψε σβήσε. Ίσως αυτή τη φορά βαφτίσει «ξύλινο» τον υπουργό Οικονομικών και ξεμπερδέψει μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια!
