του Χρήστου Ξανθάκη
Δεν είναι εύκολη υπόθεση το βήμα της Βουλής. Είναι λίγο σαν τη φάση με το αγγούρι που είχε πει η Πουλίκα και δεν την επαναλαμβάνω εδώ γιατί μιλάμε για οικογενειακή ιστοσελίδα δεν μιλάμε για..
κουτσομπολίστικο περιοδικό. Το φαντάζεστε όμως, όπως φαντάζεστε και τους αρχηγούς των κομμάτων να αγορεύουν. Άλλοι το ‘χουν, άλλοι βαριούνται, άλλοι προσπαθούν και τα κουτσοκαταφέρνουν, άλλοι προσπαθούν και δεν τους βγαίνει, μην αρχίσω τώρα να δείχνω με το δάχτυλο, δεν είναι σωστό.Ναι, είναι μεγάλη υπόθεση το βήμα της Βουλής. Και δεν είναι πολύς κόσμος που το ευχαριστιέται, οι περισσότεροι και οι περισσότερες ως διεκπεραίωση το αντιμετωπίζουν. Πάμε, δηλαδή, να πούμε πέντε χαζομαρίτσες, να παίξει το χειροκρότημα, λα τα μινόρια, δώσε βάση μαέστρο στην πενιά. Και κάπως έτσι ξεμπερδεύουνε από την υποχρέωση και πετάγονται στα πέριξ της πλατείας Συντάγματος για ζυμώσεις. Πεταγόσαντε δηλαδή, που λένε κάτω απ’ το αυλάκι, γιατί τώρα κλείσανε όλα και πόσο να σε εξυπηρετήσει πια το τάκαγουεη;
Μιλάγαμε όμως για τα αρσενικά και τα θηλυκά που το γουστάρουν το βήμα του κοινοβουλίου και το ντρεσάρουν το βήμα του κοινοβουλίου και το πάνε βόλτα το βήμα του κοινοβουλίου. Που ανάμεσά τους δεν ήταν ο Γιάνης Βαρουφάκης, ως τώρα τουλάχιστον. Θες η εμφανής αμηχανία του απέναντι στη μούχλα των θεσμών; Θες το ζόρι του με τις πάσης φύσεως γραφειοκρατίες; Θες η ανάγκη του να μοιράζει ψόγο δεξιά κι αριστερά, για να κρατάει ισορροπίες σε στυλ φταίνε όλοι εκτός από εμάς κι εμείς κατέχουμε τη μία και μοναδική και αιώνια αλήθεια; Αλήθειες να λέμε παιδιά, ως τώρα το ταμπεραμέντο του Γιάνη μας, αυτό το εκρηκτικό και φαντασμαγορικό ταμπεραμέντο δεν είχε εκδηλωθεί στη Βουλή. Ώσπου έσκασε μύτη το νομοσχέδιο για την εκπαίδευση κι ο δράκος έβγαλε φωτιές…
Ωχ μανίτσα μου που έλεγε και ο Ζωρζ Πιλαλί, ποιος είδε τον Βαρουφάκη και δεν τον φοβήθηκε! Φιόγκο τα έδεσε τα υπουργεία, κόντρα τα ξύρισε τα στελέχια. Τέτοιο «κατηγορώ», πολύ καιρό είχε ν’ ακουστεί στο κοινοβούλιο, με τέτοιο φόρτε, τέτοιο μένος, τέτοια αντάρα. Μικρό απόσπασμα για να πάρετε μια ιδέα:
«Ξέρουμε πως θα καταλήξει αυτό: Στην καλύτερη περίπτωση, η Πανεπιστημιακή Αστυνομία θα κάνει τα στραβά μάτια. Πιο πιθανόν, όπως στην Πλατεία Αγίου Παντελεήμωνος όπου αστυνομικοί και Χρυσαυγίτες επιχειρούσαν μαζί, η Πανεπιστημιακή Αστυνομία μαζί με ΔΑΠίτες θα εκκαθαρίζουν τις Σχολές από όσους αντιστέκονται στο υπάρχον πανεπιστημιακό παρακράτος».
Κι αυτά, τα ανωτέρω δηλαδή, είναι ελάχιστα μόνο απ’ όσα έσουρε στην κυβέρνηση και στις παραφυάδες της. Ζόρικος, ευφράδης και μαχητικός, σαν έτοιμος από καιρό για να ριχτεί στον καυγά και στο κλωτσομπουνίδι. Η καλύτερή του στιγμή που θα λέγανε και οι Εγγλέζοι (συμφωνείς Ευκλείδη μου;) και αρχή ίσως για μια ευρύτερη συνεννόηση των αντιπολιτευτικών δυνάμεων. Αν και με τον Γιάνη, δεν ξέρεις ποτέ…
Υ.Γ.: Η «Εστία» είναι μια από τις καλύτερες εφημερίδες της χώρας και πάντοτε αξίζει να παρακολουθεί κανείς με προσοχή τα ρεπορτάζ της και τα σχόλιά της. Δεν έχει νόημα λοιπόν να ειρωνεύεται την πρόεδρο Σακελλαροπούλου για τη γατούλα της την Καλυψώ. Ναι, υπάρχουν θέματα και θεματάκια με την προεδρία, αλλά είναι άδικο να χρησιμοποιούμε το τετράποδο για να τα καταδείξουμε. Γιατί υπάρχουν και συμπολίτες μας που αφορμή ψάχνουν ν’ αρχίσουν τα καφριλίκια…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost