Ζούμε την εποχή της κακοποίησης. Κάθε είδους μορφής και μεγέθους.
Η πανδημία έφερε στο φως πολλές πτυχές της ζωής μας που είτε δε βλέπαμε, είτε δε θέλαμε να δούμε.
Αποκάλυψε μυστικά. Αποκάλυψε συμπεριφορές και τελικά όλα τα αποκαλυφθέντα βγήκαν.. στη ρούγα της επικαιρότητας και του μίξερ που τ’ αλέθει όλα – χωρίς διακρίσεις – των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Οι καταγγελίες για γνωστούς ηθοποιούς ήρθαν σαν τσουνάμι μετά την θαρραλέα και δύσκολη απόφαση της Σοφίας Μπεκατώρου να μιλήσει για όσα υπέστη.
Πριν όμως από την σεξουαλική κακοποίηση που ομολογείται στις μέρες μας, από την περσινή καραντίνα, δηλαδή από την έναρξη της πανδημίας οι κακοποιήσεις που υπέστησαν χιλιάδες ανώνυμες γυναίκες και παιδιά μέσα στο σπίτι από το οποίο, σημειωτέον, δεν μπορούσαν να ξεμυτίσουν αυξήθηκαν και έγιναν ένας ακόμη εφιάλτης για τα ανήμπορα θύματα.
Τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας αυξήθηκαν χαλώντας έτσι το χιπστεράδικο αφήγημα για τα «καλά της πανδημίας».
Η πανδημία, εκτός των ιατρικών, έχει τόσες πολλές κοινωνικές και συναισθηματικές παρενέργειες που θα κάνουμε καιρό να τις συλλάβουμε στο σύνολό τους.
Όλες οι ηλικιακές ομάδες έχουν αρχίσει να βυθίζονται σε διαφόρων ειδών και έντασης καταθλίψεις που τσακίζουν την προσωπικότητα και την καθημερινότητά τους.
Ζούμε μια κακοποίηση της ίδιας της ανθρώπινης φύσης που όμοιά της δεν έχει καταγραφεί με τόση λεπτομέρεια σε όλον τον κόσμο.
Δες τα παιδιά πώς αντιδρούν, τους εφήβους, τους νέους, τους μεγαλύτερους, τους γεροντότερους, δες τον εαυτό σου πόσο στενοχωρημένος είσαι και πώς, τι περισσότερες φορές, δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις.
Είμαστε θύματα της πανδημιακής κακοποίησης και θέλει πολύ προσπάθεια και πολύ κόπο για να τη βγάλουμε καθαρή. Και μάλιστα δεν θέλει μόνο την προσωπικό αγώνα ενός εκάστου. Όσο κι αν μας απομονώνει η πανδημία άλλο τόσο απαιτεί συνεργασίες και κοινές δράσεις για να την ξαποστείλουμε.
Το ίδιο ενωμένοι απέναντι στους θύτες και υπέρ των θυμάτων πρέπει να σταθούμε προκειμένου να έρθουν στο φως όσο περισσότερες ιστορίες που έβλαψαν τόσους ανθρώπους. Στο θέατρο, το σινεμά, τη δημοσιογραφία, σε κάθε χώρο οι μικρές ιστορίες φρίκης που έζησαν κάποιοι πρέπει να αποτελέσουν μπούσουλα για να μια νέα λογική και πορεία. Να ξέρει ο άλλος ότι δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και ό,τι κάπου, κάπως θα λογοδοτήσει.
Είμαστε με το θύμα που έχει δικαίωμα όποτε και όταν νιώσει δυνατό και γερά στα πόδια του θα μιλήσει για ό,τι υπέστη.
Γιάννης Καφάτος / viewtag