Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν η μεγάλη πλειονότητα των ΜΜΕ δεν ήταν τόσο μονόπαντα και τόσο φανατικά φιλοκυβερνητική. Ωστόσο, δεν φταίει μόνο η λίστα Πέτσα. Η προπαγανδιστική επιχείρηση.. της κυβέρνησης δεν θα μπορούσε να εκτυλιχθεί με τόση αποτελεσματικότητα αν:
Το διευθυντικό δικαίωμα στα ΜΜΕ δεν είχε εξελιχθεί σε ελέω Θεού εξουσία, λόγω της απίσχνασης της ΕΣΗΕΑ και της τρομακτικής διόγκωσης της ανεργίας στον δημοσιογραφικό κλάδο, η οποία σπέρνει έναν παραλυτικό φόβο στους εργαζόμενους.
Τόσο πολλά ΜΜΕ δεν λειτουργούσαν ως μοχλοί επίτευξης αλλότριων επιχειρηματικών σκοπιμοτήτων, με την ανοχή και τη συνενοχή του πολιτικού συστήματος.
Υπήρχε θεσμικό πλαίσιο που να προστατεύει στοιχειωδώς τη δημοσιογραφική δεοντολογία -όπως υπάρχει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Επομένως, σήμερα παροξύνεται μια τάση η οποία είχε ήδη αναπτυχθεί στο παρελθόν.
Η μετατροπή των ΜΜΕ σε «Πράβντα» του τάχα μου φιλελευθερισμού, συνιστά τεράστιο πρόβλημα για την κοινωνία και αποτελεί υπαρξιακή απειλή για τη δημοσιογραφία. Χωρίς στοιχειωδώς επαρκή ενημέρωση δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρός δημόσιος διάλογος και κατ’ επέκταση δεν μπορεί να λειτουργήσει η δημοκρατία.
Χωρίς ούτε καν μια επίφαση αντικειμενικότητας δεν μπορεί να υπάρξει δημοσιογραφία. Αν αυτό που κάνουν τα ΜΜΕ είναι να δημοσιεύουν απλώς ανακοινώσεις της κυβέρνησης κι άνωθεν επιλεγμένες «πληροφορίες», δεν χρειάζονται πια επαγγελματίες δημοσιογράφοι, αλλά απλοί χειριστές ηλεκτρονικών υπολογιστών.
- από κείμενο του Γιάννη Αλμπάνη στο 2020mag (ολόκληρο ΕΔΩ)
