Είναι η Καθημερινή η πιο, συγκριτικά, αποστασιοποιημένη από τα συμπολιτευόμενα Μέσα; Προφανώς είναι. Η περίπτωση της συνέντευξης Σαμαρά (οπότε έκανε τη δημοσιογραφική δουλειά της αψηφώντας τις εκ δεξιών αντιδράσεις που ήταν βέβαιες) δεν είναι η μοναδική ένδειξη.. αυτής της σχετικής απόστασης όταν κρίνει ότι πρέπει να την πάρει.
Αντίθετα με τον ομογάλακτο ΣΚΑΪ, η Καθημερινή δεν θέλει απαραιτήτως τους συντάκτες της στοιχισμένους «εφ’ ενός ζυγού». Μπορούν και κάνουν κριτική –καθόλου εκ δεξιών. Όχι μια, αλλά πολλές φορές. Όπως λόγου χάρη συμβαίνει με τον Παντελή Μπουκάλα που συχνά βάλλει με την επιδέξια πένα του. Το κάνει και στο άρθρο του της Τρίτης, στο οποίο αναφέρεται στο θέμα των εμβολιασμών πανευρωπαϊκά και πανελλαδικά, ασκεί κριτική για τις φαρμακοβιομηχανίες που «υποεκτίμησαν τις δυνατότητες τους για να στενέψουν τα περιθώρια δράσης των ανταγωνιστών» και δεν αφήνει έξω από το κάντρο την ελληνική κυβέρνηση. Το άρθρο του καταλήγει ως εξής:
«(...) Αντί των 2.000.000 εμβολιασμών, η χώρα μας μετράει περί τις 150.000. Και αν την ευθύνη για το μικρότατο βήμα αντί του άλματος τη μοιράζονται κυβέρνηση και προμηθευτές, η ευθύνη για τη λειτουργία μόλις 150 εμβολιαστικών κέντρων αντί των υπερχιλίων υπεσχημένων είναι αποκλειστικά της κυβέρνησης. Όπως και η ευθύνη για τη ράθυμη διενέργεια λογιστών διαγνωστικών τεστ: αντί των 50.000 που χρειάζονται ημερησίως οι ειδικοί για να κατανοήσουν προς τα πού πορευόμαστε, μόλις τα μισά, με τα έγκυρα μοριακά μια μειονότητα ανάμεσά τους. Αντί για την αγωνία της αλήθειας, το άγχος εξωραϊσμού της εικόνας».
«(...) Αντί των 2.000.000 εμβολιασμών, η χώρα μας μετράει περί τις 150.000. Και αν την ευθύνη για το μικρότατο βήμα αντί του άλματος τη μοιράζονται κυβέρνηση και προμηθευτές, η ευθύνη για τη λειτουργία μόλις 150 εμβολιαστικών κέντρων αντί των υπερχιλίων υπεσχημένων είναι αποκλειστικά της κυβέρνησης. Όπως και η ευθύνη για τη ράθυμη διενέργεια λογιστών διαγνωστικών τεστ: αντί των 50.000 που χρειάζονται ημερησίως οι ειδικοί για να κατανοήσουν προς τα πού πορευόμαστε, μόλις τα μισά, με τα έγκυρα μοριακά μια μειονότητα ανάμεσά τους. Αντί για την αγωνία της αλήθειας, το άγχος εξωραϊσμού της εικόνας».
- από το Harddog