Γράφει ο Παντελής Μπουκάλας
«Πλανητικό δράμα», «πρωτόγνωρο πρόβλημα», «αόρατος ο εχθρός». Ολα σωστά. Γι’ αυτό και τα επικαλούνται όλοι, παντού. Αλλοι επειδή προσπαθούν να κάνουν καλά τη δουλειά τους και μολαταύτα διαπιστώνουν ότι πρέπει να δαπανήσουν πολλή ψυχή για να μη νιώσουν Τρώες. Και άλλοι επειδή.. συνήθισαν να σπέρνουν προφάσεις και να θερίζουν άλλοθι. Κι όταν τους στριμώχνει η πραγματικότητα, απαγγέλλουν ένα διάγγελμα με φωτογενώς μελοδραματικό τόνο. Ή δίνουν συνέντευξη σε αμείλικτα πιεστικούς δημοσιογράφους, στην οποία οι απαντήσεις τους δεν προϋποθέτουν ούτε τις ερωτήσεις (παρότι πιεστικά βολικές) ούτε την πραγματικότητα. Μα ναι, για την αλλοδαπή μιλάω.
Η Κοζάνη δεν ανήκει στην αλλοδαπή, εκτός και δώσουμε πίστη στα συνθήματα περί Κάτω και Πάνω Ελλάδας, με τα οποία βιοπορίζονται παλαιόθεν παράγοντες της πολιτικής και του ποδοσφαίρου. Τμήμα της Ελλάδας είναι. Και σαν τμήμα της ταλανίζεται από τα προβλήματα που βασανίζουν το όλον. Εχει όμως και μια ανεπιθύμητη πρωτιά: Εκεί επιβλήθηκε το πρώτο σκληρό λοκντάουν επί δευτέρου κύματος, στις 18 Οκτωβρίου. Κλείνουμε τρεις μήνες κι ακόμα φως και ανάσα. Υποθέτω πως αν οι Κοζανίτες ένιωσαν μαύρα πρόβατα τον Οκτώβριο, σαν συλλογικοί παραβάτες, μέσα Ιανουαρίου θα νιώθουν τρισχειρότερα: εξακολουθητικώς άνομοι, εαυτούληδες, ηδονοθήρες, αρνητές, ψεκασμένοι – την ώρα που οι άλλοι Ελληνες καραντινιάζονται αδιαμαρτύρητα.
Είναι; Πρέπει όντως να πετάξουμε την Κοζάνη στο καζάνι της κολάσεως; Αλλα δείχνει η αποκάλυψη των μεταχρονολογημένων κρουσμάτων. Τα Ευαγγέλια μας πληροφορούν για τον φιλάνθρωπο πολλαπλασιασμό άρτων και ιχθύων. Η τσαπατσουλιά του ΕΟΔΥ μάς μαθαίνει και τον πολλαπλασιασμό των κρουσμάτων. Ανακοινώνεις 13 τρέχοντα, προσθέτεις σε υποσημείωση 40 του Νοεμβρίου (για τα οποία δεν υπήρξε έγκαιρη ιχνηλάτηση) και ιδού: τα τρέχοντα αυξάνονται σε 53. Αρα συνεχίζεται το λοκντάουν, αν και οι αρμόδιοι διαβεβαιώνουν ότι τα νόθα στοιχεία δεν επηρεάζουν τις αποφάσεις.
Επηρεάζουν όμως την εικόνα που έχει στο μυαλό του ο καθείς, Κοζανίτης και μη, για την πολιτεία του. Επηρεάζεται το μυαλό, που αρχίζει να υποθέτει προχειρότητα ή συνωμοσίες. Επηρεάζονται και οι εισαγγελικές αρχές; Ισως. Αλλά ουδείς φόβος. Οπως για την τραγωδία της Θεσσαλονίκης βάλλονται από την κυβέρνηση σαν ένοχοι οι γιατροί, και για το δράμα της Κοζάνης ο Ιπποκράτης φταίει: ο λοιμωξιολόγος που εντόπισε τη μεταχρονολόγηση. Ηταν ανάγκη; Είπαμε ήρωες. Αλλά όχι και μάρτυρες (του παρατεινόμενου ερασιτεχνισμού μας).
- το κείμενο του Π. Μπουκάλα είναι από την «Καθημερινή» (15.01.2021)
