Το επιτελικό κράτος επιστρέφει στο Ιδιώνυμο;

Αν για την πανδημία η αισιόδοξη ανακάλυψη του εμβολίου είναι ένα μεγάλο βήμα για να σταματήσει ο εφιάλτης, τίποτα δεν φαίνεται να σταματά τη συρρίκνωση των δικαιωμάτων των πολιτών και την αστυνομική αυθαιρεσία. Από τα πλέον επίσημα χείλη επανέρχονται οι νύξεις και οι προτάσεις για μια ολοκληρωτική επιστροφή στα χρόνια του «ιδιώνυμου» αδικήματος.. Φαίνεται ότι οι ειδικοί νόμοι με τις ιδιαίτερα επιβαρυντικές περιστάσεις και τις ακόμα πιο σκληρές ποινές για όσους θεωρούνται «εσωτερικός εχθρός» δεν αρκούν για το αστυνομικό κράτος που στήνει μεθοδικά η κυβέρνηση.
Ενώ τα περιστατικά αστυνομικής βίας καθημερινά και από την πρώτη ημέρα ανάληψης της εξουσίας από τη Ν.Δ. πολλαπλασιάζονται, οι συνεχείς νομοθετικές πρωτοβουλίες με μοναδικό στόχο να περιορίσουν τα δικαιώματα των πολιτών και να «λύσουν τα χέρια» των δυνάμεων καταστολής οδηγούν ολοένα και περισσότερο στη συρρίκνωση του κράτους δικαίου. Εφοδοι σε σπίτια, ξυλοδαρμοί, αθρόες συλλήψεις στον σωρό, άγριες επιθέσεις σε διαδηλωτές, κακοποίηση συλληφθέντων, αναίτιες προσαγωγές, επίδειξη πυγμής για ψύλλου πήδημα συνθέτουν ένα σκηνικό που θυμίζει τη ζοφερή δεκαετία αστυνομοκρατίας του 1960.
Τίποτε απ' όλα αυτά, όμως, δεν ικανοποιεί την εμμονή της κυβέρνησης με την καταστολή, η οποία φαίνεται πως επεξεργάζεται νέες επιβαρυντικές νομοθετικές ρυθμίσεις που θα τιμωρούν αυστηρότερα όποιον «ασκεί βία κατά αστυνομικού». Ομως, τέτοια πρόβλεψη υπάρχει ήδη στη νομοθεσία. Τι παραπάνω αναζητείται; Και τι συνιστά «άσκηση βίας κατά αστυνομικού»; Αν κρίνει κανείς από τα έργα της ΕΛ.ΑΣ., τα πάντα! Μια διαδήλωση ή μια διαμαρτυρία που καταλήγει σε επέμβαση των ΜΑΤ και επεισόδια, ένα μπουκάλι νερό προς την πλευρά των αστυνομικών, μια προσπάθεια αποφυγής σύλληψης, το κοντάρι ενός πανό που κρατάει ένας διαδηλωτής...

- απόσπασμα από ρεπορτάζ που υπογράφουν η Αντα Ψαρρά και ο Μάνος Τσαλδάρης στην ΕφΣυν (ΕΔΩ)