- «Στη δημοκρατία οι μειοψηφίες θωρακίζονται απέναντι στην τυραννία της πλειοψηφίας, ενώ τα θεσμικά αντίβαρα, η διάκριση των εξουσιών και ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων, θέτουν όρια στη λαϊκή κυριαρχία και την κρατική εξουσία».
- «Στη λαϊκίστική στρέβλωση της δημοκρατίας η λαϊκή βούληση συγχέεται με τη βούληση της πλειοψηφίας. Οι κυβερνώντες υπονομεύουν, άμεσα ή έμμεσα, τις μείζονες εγγυήσεις του κράτους δικαίου: την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, την ακαδημαϊκή ελευθερία, την ελευθεροτυπία και την ελεύθερη έκφραση».
- «Τα όρια όμως ανάμεσα στη διαφύλαξη του υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος και στην αναίρεση των δικαιωμάτων μας είναι κάποιες φορές λεπτά. Την επόμενη μέρα προέχει η αμέριστη στήριξη των πιο αδύναμων κοινωνικών ομάδων και η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής».
Στο ίδιο κείμενο σημειώνεται, δίκην προειδοποίησης:
- «Οι περιορισμοί στην ελευθερία μας παραμένουν έκτακτοι και προσωρινοί».
Ποιος ασκεί κριτική σε πρακτικές, που κατά ιστορική αντινομία επικρατούν, με επίκληση την πανδημία σε μια σειρά χωρών της κοινοτικής Ευρώπης; Ανάμεσά τους και η Ελλάδα- που έχει στιγματιστεί στο πιο αντιπροσωπευτικό ευρωπαϊκό σώμα για ομοιότητες με το καθεστώς Όρμπαν στην Ουγγαρία.
Ποιος καταγγέλλει ποιον για λαϊκίστικη στρέβλωση της δημοκρατίας, με σύγχυση της λαϊκής βούλησης με τη βούληση της -κοινοβουλευτικής-πλειοψηφίας;
Απίστευτο, αλλά αληθινό. Το άρθρο υπογράφει η Κατερίνα Σακελλαροπούλου, Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
- από κείμενο του Γιώργου Λακόπουλου στο anoixtoparathyro (EΔΩ)