Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πόσες λέξεις χρειάζεται ένας «αγιογράφος» για να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο ενός ανθρώπου, είτε επειδή τον θαυμάζει και πιστεύει ότι είναι προσοντούχος είτε επειδή εκ της θέσεώς του είναι υποχρεωμένος να τον αποθεώσει και να τον υπερασπιστεί όταν δέχεται επιθέσεις και αμφισβητείται.. το κύρος του; Ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης το κάνει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη με 63 λέξεις. Μιλώντας στο ραδιόφωνο των «Παραπολιτικών» για το θέμα που δημιουργήθηκε με τη συνέντευξη του Αντ. Σαμαρά στην «Καθημερινή» και τα σχόλια που ακολούθησαν, ότι ο κ. Μητσοτάκης εκβιάζεται από τον πρώην πρωθυπουργό, ο κ. Γεραπετρίτης δεν τσιγκουνεύεται τους επαίνους:
«Οταν μιλούμε για τον σημερινό πρωθυπουργό δεν είναι η συνήθης πολιτική φυσιογνωμία. Είναι μια ισχυρή προσωπικότητα, ο οποίος στο πλαίσιο του δημοσίου συμφέροντος, όπως ο ίδιος το αντιλαμβάνεται, δεν θα προσμετρήσει οποιαδήποτε θυσία, δεν θα συνυπολογίσει το κόστος, δεν θα υποχωρήσει ακόμη κι αν αυτό δεν αρέσει στον πολύ κόσμο. Δεν εκβιάζεται, δεν φοβάται, προχωράει με την κρίση του και την άποψή του».
Ο Γ. Γεραπετρίτης είναι από τους βασικούς συνεργάτες του κ. Μητσοτάκη. Ολοι οι πρωθυπουργοί έχουν τέτοιους ανθρώπους στο πλευρό τους, για να τους συμβουλεύονται και για να λειτουργούν σαν ασπίδες. Ενίοτε γίνονται, με τη θέλησή τους, εξιλαστήρια θύματα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για πράξεις ή παραλείψεις του επικεφαλής. Κάποιες φορές κάνουν για λογαριασμό του τη βρόμικη δουλειά. Τα παραδείγματα πολλά την περίοδο της μεταπολίτευσης.
Με τη διαφορά ότι στο παρελθόν απέφευγαν τη δημοσιότητα όπως ο διάβολος το λιβάνι, γιατί κάθε δική τους παρέμβαση θα χρεωνόταν στον προϊστάμενό τους. Στον Γ. Γεραπετρίτη έχει αναθέσει ο κ. Μητσοτάκης να διεκπεραιώσει διάφορες δύσκολες υποθέσεις, να διαχειριστεί ακανθώδη προβλήματα, να θεραπεύσει αδυναμίες, να εξωραΐσει πολιτικές αποφάσεις, να απαντήσει αντ’ αυτού στην αντιπολίτευση και να επαναφέρει στην τάξη υπουργούς που είχαν χάσει το μέτρο και εξέθεταν την κυβέρνηση με τις δημόσιες εμφανίσεις τους.
Δεν προέρχεται από τους κόλπους της Δεξιάς. Μάλλον στο Κέντρο θα τον κατέτασσε κανείς. Ανήκει στην ομάδα των πολιτικών που εντάχθηκαν στη Νέα Δημοκρατία επειδή πίστεψαν ότι ο Μητσοτάκης θα φέρει φρέσκο αέρα στη συντηρητική παράταξη, θα τη μετακινήσει προς το φιλελεύθερο Κέντρο και θα αντιμετωπίσει τον λαϊκισμό. Κάποιοι εξ αυτών, βλέποντας πώς διοικεί τη χώρα και το κόμμα του ο κ. Μητσοτάκης, έχουν απογοητευθεί, όμως ο κ. Γεραπετρίτης δεν έχει μετανιώσει.
Οι φερέοικοι της πολιτικής, για να αποδείξουν στην πράξη ότι μπορούν να τους εμπιστεύονται οι αρχηγοί, δεν διστάζουν να γίνουν βασιλικότεροι του βασιλέως.
● «Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι η συνήθης πολιτική φυσιογνωμία», λέει ο κ. Γεραπετρίτης. Δηλαδή είναι κάτι το ξεχωριστό; Ξεφεύγει από τον κανόνα; Μια χαρά συνήθης πολιτική φυσιογνωμία είναι για την Ελλάδα ο κ. Μητσοτάκης. Γιος πρωθυπουργού που ουδείς γνωρίζει ποια θα ήταν η εξέλιξή του αν δεν ήταν αχθοφόρος μεγάλου ονόματος. Θα γινόταν βουλευτής, υπουργός, αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργός της Ελλάδας αν λεγόταν, για παράδειγμα, Αναγνώστου (τυχαίο το επίθετο);
● «Ισχυρή προσωπικότητα ο οποίος στο πλαίσιο του δημοσίου συμφέροντος, όπως αυτός το αντιλαμβάνεται, δεν θα προσμετρήσει οποιαδήποτε θυσία, δεν θα συνυπολογίσει το κόστος, δεν θα υποχωρήσει ακόμη κι αν αυτό δεν αρέσει στον κόσμο». Ο ορισμός του αποφασισμένου και εμπνευσμένου ηγέτη, με σταθερές αρχές που δεν τις διαπραγματεύεται, του πολιτικού που δεν δίνει αστόχαστες υποσχέσεις και δεν κολακεύει την κοινή γνώμη για να μαζέψει ψήφους.
Η θηριώδης απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύτηκε ο κ. Μητσοτάκης ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται από τη στιγμή που έγινε πρωθυπουργός, σε πολλά ζητήματα (Μακεδονικό, 12 μίλια στο Ιόνιο, Μάτι, δημοσιονομικό μαξιλάρι, πλημμυρίδα μετακλητών, χιλιάδες διορισμοί, σκάνδαλο Νovartis, απευθείας αναθέσεις σε κολλητούς της παράταξης, φωτογραφικές ρυθμίσεις υπέρ των φίλων του κόμματος) δείχνει ότι του ταιριάζει περισσότερο ο τίτλος του λαϊκιστή. Εντυσε με σπουδαίες λέξεις και βαρύγδουπα συνθήματα τα κρυφά σχέδιά του και κατάφερε να ξεγελάσει πολλούς.
● «Δεν εκβιάζεται, δεν φοβάται, προχωράει με την κρίση του και την άποψή του». Μάλιστα. Λαμπρά. Παντοδύναμος λοιπόν και άφοβος. Τότε πώς πρέπει να εξηγήσουμε το γεγονός ότι επιτρέπει στον Αντ. Σαμαρά να κάνει του κεφαλιού του σε διάφορα σοβαρά θέματα, να διαφοροποιείται και να απειλεί; Τότε πώς πρέπει να εξηγήσουμε το γεγονός ότι άφησε στο απυρόβλητο τον αντιπρόεδρο του κόμματος και κορυφαίο υπουργό, ο οποίος τον έχει αδειάσει μεγαλοπρεπώς και δημοσίως τουλάχιστον δύο φορές (πανδημία στη Θεσσαλονίκη, χάθηκε ο έλεγχος με το άνοιγμα στον τουρισμό); Είναι ψυχοπονιάρης; Δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές. Δεν αντιλήφθηκε ότι τον εξέθεσαν; Ανόητος δεν είναι. Οπότε; Με τη λογική οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι από κάπου τον κρατάνε. Σίγουρα φοβάται. Αν δεν είναι εκβιάσιμος οφείλει να το αποδείξει. Μέχρι τώρα πάντως δεν το έχει κάνει.
«Οταν μιλούμε για τον σημερινό πρωθυπουργό δεν είναι η συνήθης πολιτική φυσιογνωμία. Είναι μια ισχυρή προσωπικότητα, ο οποίος στο πλαίσιο του δημοσίου συμφέροντος, όπως ο ίδιος το αντιλαμβάνεται, δεν θα προσμετρήσει οποιαδήποτε θυσία, δεν θα συνυπολογίσει το κόστος, δεν θα υποχωρήσει ακόμη κι αν αυτό δεν αρέσει στον πολύ κόσμο. Δεν εκβιάζεται, δεν φοβάται, προχωράει με την κρίση του και την άποψή του».
Ο Γ. Γεραπετρίτης είναι από τους βασικούς συνεργάτες του κ. Μητσοτάκη. Ολοι οι πρωθυπουργοί έχουν τέτοιους ανθρώπους στο πλευρό τους, για να τους συμβουλεύονται και για να λειτουργούν σαν ασπίδες. Ενίοτε γίνονται, με τη θέλησή τους, εξιλαστήρια θύματα, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για πράξεις ή παραλείψεις του επικεφαλής. Κάποιες φορές κάνουν για λογαριασμό του τη βρόμικη δουλειά. Τα παραδείγματα πολλά την περίοδο της μεταπολίτευσης.
Με τη διαφορά ότι στο παρελθόν απέφευγαν τη δημοσιότητα όπως ο διάβολος το λιβάνι, γιατί κάθε δική τους παρέμβαση θα χρεωνόταν στον προϊστάμενό τους. Στον Γ. Γεραπετρίτη έχει αναθέσει ο κ. Μητσοτάκης να διεκπεραιώσει διάφορες δύσκολες υποθέσεις, να διαχειριστεί ακανθώδη προβλήματα, να θεραπεύσει αδυναμίες, να εξωραΐσει πολιτικές αποφάσεις, να απαντήσει αντ’ αυτού στην αντιπολίτευση και να επαναφέρει στην τάξη υπουργούς που είχαν χάσει το μέτρο και εξέθεταν την κυβέρνηση με τις δημόσιες εμφανίσεις τους.
Δεν προέρχεται από τους κόλπους της Δεξιάς. Μάλλον στο Κέντρο θα τον κατέτασσε κανείς. Ανήκει στην ομάδα των πολιτικών που εντάχθηκαν στη Νέα Δημοκρατία επειδή πίστεψαν ότι ο Μητσοτάκης θα φέρει φρέσκο αέρα στη συντηρητική παράταξη, θα τη μετακινήσει προς το φιλελεύθερο Κέντρο και θα αντιμετωπίσει τον λαϊκισμό. Κάποιοι εξ αυτών, βλέποντας πώς διοικεί τη χώρα και το κόμμα του ο κ. Μητσοτάκης, έχουν απογοητευθεί, όμως ο κ. Γεραπετρίτης δεν έχει μετανιώσει.
Οι φερέοικοι της πολιτικής, για να αποδείξουν στην πράξη ότι μπορούν να τους εμπιστεύονται οι αρχηγοί, δεν διστάζουν να γίνουν βασιλικότεροι του βασιλέως.
● «Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι η συνήθης πολιτική φυσιογνωμία», λέει ο κ. Γεραπετρίτης. Δηλαδή είναι κάτι το ξεχωριστό; Ξεφεύγει από τον κανόνα; Μια χαρά συνήθης πολιτική φυσιογνωμία είναι για την Ελλάδα ο κ. Μητσοτάκης. Γιος πρωθυπουργού που ουδείς γνωρίζει ποια θα ήταν η εξέλιξή του αν δεν ήταν αχθοφόρος μεγάλου ονόματος. Θα γινόταν βουλευτής, υπουργός, αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργός της Ελλάδας αν λεγόταν, για παράδειγμα, Αναγνώστου (τυχαίο το επίθετο);
● «Ισχυρή προσωπικότητα ο οποίος στο πλαίσιο του δημοσίου συμφέροντος, όπως αυτός το αντιλαμβάνεται, δεν θα προσμετρήσει οποιαδήποτε θυσία, δεν θα συνυπολογίσει το κόστος, δεν θα υποχωρήσει ακόμη κι αν αυτό δεν αρέσει στον κόσμο». Ο ορισμός του αποφασισμένου και εμπνευσμένου ηγέτη, με σταθερές αρχές που δεν τις διαπραγματεύεται, του πολιτικού που δεν δίνει αστόχαστες υποσχέσεις και δεν κολακεύει την κοινή γνώμη για να μαζέψει ψήφους.
Η θηριώδης απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύτηκε ο κ. Μητσοτάκης ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται από τη στιγμή που έγινε πρωθυπουργός, σε πολλά ζητήματα (Μακεδονικό, 12 μίλια στο Ιόνιο, Μάτι, δημοσιονομικό μαξιλάρι, πλημμυρίδα μετακλητών, χιλιάδες διορισμοί, σκάνδαλο Νovartis, απευθείας αναθέσεις σε κολλητούς της παράταξης, φωτογραφικές ρυθμίσεις υπέρ των φίλων του κόμματος) δείχνει ότι του ταιριάζει περισσότερο ο τίτλος του λαϊκιστή. Εντυσε με σπουδαίες λέξεις και βαρύγδουπα συνθήματα τα κρυφά σχέδιά του και κατάφερε να ξεγελάσει πολλούς.
● «Δεν εκβιάζεται, δεν φοβάται, προχωράει με την κρίση του και την άποψή του». Μάλιστα. Λαμπρά. Παντοδύναμος λοιπόν και άφοβος. Τότε πώς πρέπει να εξηγήσουμε το γεγονός ότι επιτρέπει στον Αντ. Σαμαρά να κάνει του κεφαλιού του σε διάφορα σοβαρά θέματα, να διαφοροποιείται και να απειλεί; Τότε πώς πρέπει να εξηγήσουμε το γεγονός ότι άφησε στο απυρόβλητο τον αντιπρόεδρο του κόμματος και κορυφαίο υπουργό, ο οποίος τον έχει αδειάσει μεγαλοπρεπώς και δημοσίως τουλάχιστον δύο φορές (πανδημία στη Θεσσαλονίκη, χάθηκε ο έλεγχος με το άνοιγμα στον τουρισμό); Είναι ψυχοπονιάρης; Δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες συμπεριφορές. Δεν αντιλήφθηκε ότι τον εξέθεσαν; Ανόητος δεν είναι. Οπότε; Με τη λογική οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι από κάπου τον κρατάνε. Σίγουρα φοβάται. Αν δεν είναι εκβιάσιμος οφείλει να το αποδείξει. Μέχρι τώρα πάντως δεν το έχει κάνει.
- από την Εφημερίδα των Συντακτών
