(...)Οταν ξεφύγουμε από τα θανατηφόρα νύχια της πανδημίας ο Μητσοτάκης θα είναι έκθετος και αντιμέτωπος με την καθολική κατακραυγή. Αυτό τον κάνει ευάλωτο, αλλά δεν θα τον οδηγήσει αυτομάτως στην ήττα. Οταν τα πράγματα αρχίσουν να παραπαίουν θα επιστρατευτεί η αρχαιότερη συνταγή: η καταστολή και η ενοχοποίηση του κόσμου. Από τη μια πλευρά θα δημιουργούνται ενοχές και από την άλλη θα ξεπροβάλλουν σωτήρες ή Σωτήρηδες ως προμετωπίδα μελετημένης επικοινωνιακής τακτικής εκτόνωσης της διαμαρτυρίας.
Είναι πολύ πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ, ως εν αναμονή κυβέρνηση, να εγκλωβιστεί στην πολιτική του ώριμου φρούτου. Να περιμένει δηλαδή την ώρα που ο Μητσοτάκης θα καταρρεύσει μετά την αποκάλυψη του ψευδοαφηγήματος της ανάπτυξης και τη δυσαρέσκεια όσων τον εμπιστεύτηκαν. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη παγίδα. Ο Μητσοτάκης παίζει με νέους όρους, ακατάληπτους για μεγάλη μερίδα του πολιτικού οργανισμού του ΣΥΡΙΖΑ, που μαστίζεται από πρωτόγονες ανησυχίες για την αριστερή ορθότητα. Ο Μητσοτάκης δεν είναι ικανός ως πολιτικός, αλλά έχει την ικανότητα να εκπροσωπήσει την πολιτική που επιχειρεί να επικρατήσει διεθνώς.(...)