Η τυπογραφία μερικές δεκαετίες πριν σεβόταν το χώρο. Κάθε τυπογραφικό τετράγωνο (τετράγωνο = μονάδα μέτρησης το καιρό της λινοτυπίας, τα 9-10 τετράγωνα του μονόστηλου περίπου 4,5 εκατοστά) είχε αξία γιατί οι σελίδες δεν ήταν πολλές, αλλά η ύλη δυσανάλογα περισσότερη του χώρου..
Τα αθλητικά φύλλα έβγαιναν με έξι σελίδες, και στα μεγάλα γεγονότα με οκτώ.
Τα πολιτικά (μεγάλου σχήματος όλα πριν από το Έθνος του Μπόμπολα και του Φιλιππόπουλου) επίσης ήταν φειδωλά σε κατανάλωση χαρτιού. Και πέρα από αυτό, δεν είχε έρθει ακόμα η Αυτοκρατορία της Εικόνας, με το πλήθος των φωτογραφιών ή τις ατέλειωτες ώρες τηλεοπτικών μεταδόσεων.
Οι περιγραφές των αγώνων στις εφημερίδες ήταν λεπτομερείς, λεπτό προς λεπτό στο ποδόσφαιρο, ακόμα πιο πυκνές στο μπάσκετ όπου τα στατιστικά τα έβγαζαν μόνοι τους οι ίδιοι που περιέγραφαν τα παιχνίδια. Αποτέλεσμα αυτό που βλέπετε σε τούτη την παλιά σελίδα της Αθλητικής Ήχους.
Πολλές χιλιάδες λέξεις, μόνο μια φωτογραφία (με τσίγκο, φτιαγμένη στο τσιγκογραφείο!) και τίτλος με στενή γραμματοσειρά για να χωράει πολλές λέξεις. Μας θύμισε την εποχή (μπορείς να την πεις και ηρωική) με τούτη τη σελίδα δημοσίευμα του basketnews.gr.
Αργότερα ήρθαν οι πολλές σελίδες, το μικρό σχήμα, οι μεγάλες φωτογραφίες, τα μικρά κείμενα, τα «αεράτα» κασέ.
Αργότερα ήρθαν οι πολλές σελίδες, το μικρό σχήμα, οι μεγάλες φωτογραφίες, τα μικρά κείμενα, τα «αεράτα» κασέ.
Και εκείνες οι παλιές σελίδες, με τον συνωστισμό γραμμάτων και λέξεων, έγιναν μνημείο…
από το harddog