Ήμουνα Ντουμπάι. Όπως ήμουνα και σε άλλες χώρες τελευταία. Πήγα γιατί μία από τις εταιρείες που δουλεύω έχει έδρα εκεί και είχε οργανώσει επαγγελματικά μίτινγκ. Kinder έκπληξη η Πρωτοχρονιά εκεί. Και σε ελληνικό μαγαζί. Που χάρηκα που τα παλικάρια που το ‘χουν από τη Μύκονο το έκαναν.. το νούμερο ένα του Ντουμπάι. Μετά, πάλι δουλειά. Γνωστό σε πολλούς το γεγονός. Πριν καταδικαστώ σε θάνατο από πανελάκηδες, ουδείς με πήρε να με ρωτήσει, παρότι όλοι στον χώρο της τηλεόρασης είναι γνωστοί ή φίλοι (λέμε τώρα). Χλίδα και κοινωνική αναλγησία. Ξεφτίλα! Με τον κορονοϊό στη βαλίτσα θα γυρνάγαμε από κει. Μου έστειλαν μηνύματα και άνθρωποι που ζουν σε τέτοιο πλανήτη που δεν ήξεραν ότι επιτρέπονται τα ταξίδια. Και έβριζαν γιατί εμείς δήθεν φύγαμε παράνομα ως επώνυμοι. Ούτε οι οπαδοί του Τραμπ δεν είναι τόσο βλαχαδερά.
(...) Το τι άκουσα δεν λέγεται, το ξέρετε μάλλον. Διότι δουλειά δεν είχε ο διάολος στην καραντίνα, σοδομούσε τα παιδιά του.
Από όσα άκουσα για το Ντουμπάι, μόνο σε ένα θέλω να απαντήσω. Ένα μόνο. Στη χυδαιότητα, το ψέμα, στη στη συκοφαντία, στο μηνύσιμο, το δολοφονικό, κακοήθες «ο φαλιρισμένος Κωστόπουλος κάνει χλιδές στο Ντουμπάι με αυτά που έφαγε»!!!! Απατεώνας κοινώς. Καταχραστής, όπως είπε μία γραφική, για καραμπινάτη μήνυση, με αλλοιωμένη μούρη, σκατόψυχη ξανθιά -κατά κοινή ομολογία- σε πρωινή εκπομπή.
- απο εκτενές κείμενο του Πέτρου Κωστόπουλου στο znews