του Χρήστου Ξανθάκη
Και σ’ αυτή τη χώρα που γέννησε μια σατιρική μεγαλοφυΐα άνευ προηγουμένου, η σάτιρα είχε κλειδωθεί στο χρονοντούλαπο εδώ και πολύ καιρό. Η τηλεοπτική σάτιρα για να είμαι ακριβής,.μιας και στα υπόλοιπα μέσα μαζικής επικοινωνίας (και ιδίως στο ίντερνετ) εξακολουθεί να ανθεί. Αλλά η μικρή οθόνη είναι το μεγάλο το μαγαζί, με τις εκατοντάδες χιλιάδες των τηλεθεατών και τα δεκάδες εκατομμύρια των εσόδων. Κι εκεί, το γέλιο είχε πάει περίπατο…
Πράγμα το οποίο αποδεικνύει για μία ακόμη φορά, πόσο πολύ είχε τρομάξει η καθεστηκυία τάξις απ’ αυτά τα κουμμούνια που τόλμησαν να κυβερνήσουν τη χώρα της χαράς. Κανονικά με το που γύρισε ο τροχός και πήρε η Νέα Δημοκρατία τις εκλογές, στο τρίμηνο επάνω (μεσολαβούσε και καλοκαιράκι, μην το ξεχνάμε), όχι μία, όχι δύο αλλά πέντε σατιρικές εκπομπές θα έπρεπε να είχαν ξεφυτρώσει στην τηλεόραση. Και άλλες πέντε με τον κορωνοϊό, ατάκα κι επί τόπου, να γελάσει λίγο ο κόσμος και να ξεχάσει καραντίνες, μάσκες, ΜΕΘ, ΜΑΦ και δεν συμμαζεύεται. Αντ’ αυτών όμως, σιγή ασυρμάτου…
Μούγκα στη στρούγκα, άκρα του τάφου σιωπή, βουβαμάρα, σε συνδέω με Κάιρο φίλε. Κανένα κανάλι δεν μπήκε στον κόπο επί ενάμιση έτος μετά απ’ τις εκλογές να στήσει και να προβάλει μια σατιρική εκπομπή.
Και να πεις ότι δεν είχαν αφορμές;
Και να πεις ότι δεν υπήρχε υλικό;
Και να πεις ότι δεν προσφερόταν η επικαιρότητα;
Και να πεις ότι ψόφησε ξαφνικά στην Ελλάδα η υψηλή τέχνη της κωμωδίας;
Έλα κουκλίτσα μου τώρα, το φάντασμα του Τσίπρα φοβόταν τα δόλια τα κανάλια, μην τύχει και πούμε κάνα ανέκδοτο και βρει ευκαιρία ο μπολσεβίκος και επιστρέψει και κάτσει ξανά στη σβερκαριά μας!
Αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα…
Και φτάνει κάποια στιγμή η εποχή όπου ακόμη και η μικρή οθόνη, το σαλιγκάρι, η χελώνα, ο βραδύπους των ΜΜΕ επιδεικνύει αντανακλαστικά.
Απλή είναι η εξίσωση:
Τι πουλάμε; Εκπομπές.
Τι θέλουμε απ’ τις εκπομπές μας; Τηλεθέαση.
Ποιες εκπομπές έχουν υψηλή τηλεθέαση; Οι τάδε, οι δείνα, κλπ. κλπ.
Ποια απ’ αυτές τις εκπομπές δεν έχουμε στο δυναμικό μας; Μια σατιρική εκπομπή.
Γιατί δεν την έχουμε; Να, ξέρετε, θα γκρινιάξει το Μαξίμου, θα τηλεφωνήσει ο άλφα υπουργός, θα μας βάλει φωνή ο βήτα παράγων.
Ως τώρα λοιπόν, η απάντηση ήταν «καλά, αφήστε το για αργότερα».
Τώρα όμως, όταν ακόμη και η Λίστα Πέτσα (μη σου πω και η Λίστα Κικίλια!) δεν φτάνει για να καλύψει τις τρύπες, ξαφνικά η ανάγκη μεταμορφώνεται σε φιλοτιμία. Και οι διαμαρτυρίες του Μαξίμου, του υπουργού, του παράγοντος γράφονται στο χιόνι. Μπορεί κι εκεί που δεν φωτάει ο ήλιος, ενδέχεται κι εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Και μας προκύπτει το Ράδιο Αρβύλα. Και το Ράδιο Αρβύλα πληρώνει από το πρώτο λεπτό της προβολής του!
Το λένε και οι θεαματικότητες των δύο πρώτων ημερών που δείχνουν ότι από τα δελτία που μεταδίδονται απέναντί του μόνο εκείνο του STAR αντιστάθηκε. Αντιθέτως, οι ειδήσεις του ΣΚΑΪ και του Mega έχουν φάει τέτοιο τράκο που δεν ξέρω πότε και αν θα συνέλθουν. Μόνο και μόνο επειδή κάποιος επιχειρηματίας αποφάσισε να αφήσει πίσω τις δοξασίες για τον κόκκινο κίνδυνο και να κοιτάξει την τσεπούλα του…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost (14.01.2021)