Ο Γιώργος Καρελιάς καταγράφει στο news247 την ευκολία κάτω από την οποία η κυβέρνηση παίρνει σημαντικές αλλά αντικρουόμενες αποφάσεις για την ζωή των πολιτών και την πανδημία.
Στην τελευταία συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου ο πρωθυπουργός είπε την εξής ατάκα σχετικά με την κυβερνητική πολιτική για την αντιμετώπιση της πανδημίας: «Η πολιτική μας δεν είναι.. ‘βλέποντας και κάνοντας’, είναι ακριβώς το αντίθετο. Βλέπουμε, ώστε να ξέρουμε ακριβώς τι κάνουμε».
Ας δούμε τι έβλεπαν και τι έκαναν μέχρι τώρα:
Πρώτον, στη δεύτερη-και πιο δραματική μέχρι σήμερα- φάση της πανδημίας, όταν τα κρούσματα και οι θάνατοι εκτοξεύθηκαν, δεν έβλεπαν τίποτα. Ούτε οι ειδικοί ούτε οι υπουργοί ούτε οι τοπικοί άρχοντες. Ειδικά για τη Θεσσαλονίκη και συνολικά στη Βόρεια Ελλάδα είχαν μαύρα μεσάνυχτα. Και όταν πήραν τα μέτρα ήταν πολύ αργά, η πανδημία είχε ξεφύγει. Ο Νοέμβριος ήταν δραματικός. Πώς λέγεται αυτή η πολιτική; Ούτε «βλέποντας» ούτε «κάνοντας».
Δεύτερον, μόλις τα κρούσματα άρχισαν να παίρνουν την κατιούσα, άνοιξαν τα καταστήματα. Το προανήγγειλαν οι υπουργοί και το επέβαλαν στους ειδικούς. Το επέβαλαν διότι αποκλείεται να μην ήξεραν ότι τα κρούσματα θα ξαναπάρουν την ανιούσα. Μάλιστα, ορισμένοι που διαφωνούσαν το έλεγαν. Πέρασαν μόλις δώδεκα μέρες και τα ξανακλείνουν. Πώς λέγεται αυτή η πολιτική; Στα κουτουρού.
Τρίτον, την ώρα που οι αποφάσεις αυτές έστελναν χιλιάδες καταναλωτές στους εμπορικούς δρόμους, κατά έναν περίεργο τρόπο απαγορεύονταν-και εξακολουθούν να απαγορεύονται- δραστηριότητες που δεν εγκυμονούν κανέναν κίνδυνο. Για παράδειγμα, τι νόημα έχει η απαγόρευση του ψαρέματος; Θα είχαμε… συνωστισμό ψαράδων σε έρημες παραλίες ή και συνωστισμό βαρκών μέσα στη θάλασσα; Πώς λέγεται αυτή η πολιτική, που δεν βλέπει τα προφανή και παίρνει ακατανόητες αποφάσεις;
Τέταρτον, με κρούσματα κάτω από 500, γυμνάσια και λύκεια έμειναν κλειστά. Τώρα που τα κρούσματα πλησιάζουν ξανά σε τριψήφιο αριθμό, τα ανοίγουν (στις «κόκκινες» περιοχές μόνο τα γυμνάσια). Σε ποια λογική υπακούει αυτή η επιλογή; Πώς λέγεται αυτή η πολιτική; Περισσότερο προς το «σύστημα τουρλουμπούκι» μοιάζει.
Πέμπτον, εδώ και μήνες η κυβέρνηση έδωσε ρέστα με την εμβολιολογία. Εδωσε εξωπραγματικές υποσχέσεις και δεν κράτησε καμία πισινή. Η μέχρι στιγμής πορεία του εμβολιασμού είναι σχεδόν απογοητευτική. Και αν δεν αλλάξει ο ρυθμός και η πορεία της πανδημίας δεν ανακοπεί από άλλους παράγοντες, οι επόμενοι μήνες μπορεί να είναι πολύ δύσκολοι.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι αποφάσεις είναι δύσκολες. Διότι πρέπει να συνδυαστούν διαφορετικά αγαθά (υγεία-οικονομία) και να ικανοποιηθούν αντικρουόμενα συμφέροντα. Όμως, η λήψη βιαστικών και αντιφατικών αποφάσεων, που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να έχουν διάρκεια, το μόνο που καταφέρνει είναι να μην εξυπηρετεί κανένα στόχο. Αν τα κρούσματα και οι θάνατοι ξαναρχίσουν να ξεφεύγουν, η προσπάθεια των τελευταίων εβδομάδων θα πάει στράφι. Αλλά και το «άνοιξε-κλείσε» πόσο βοηθάει τα μαγαζιά, ειδικά τα μικρά, που δεν έχουν τη δυνατότητα να δουλέψουν με τη μέθοδο του click away;
Επιμύθιον: ας σταματήσουν οι κυβερνώντες τις μεγαλοστομίες, ας πάψουν να δηλώνουν ικανοποιημένοι κάθε φορά που παίρνουν μια απόφαση και την αντίθετή της. Και ας φροντίσουν- έστω τώρα, πάντα υπάρχει καιρός- να ενισχύσουν τον τομέα που μπορεί να σώσει ζωές: τα νοσοκομεία. Διότι δεν γνωρίζουμε τη συνέχεια. Και μακάρι να διαψευσθεί αυτό που υπονοεί η ατάκα του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ: «Τα πράγματα ποτέ δεν είναι τόσο άσχημα, ώστε να μη μπορούν να χειροτερέψουν».
