Το μόνο σίγουρο σ’ αυτή τη ζωή είναι ο θάνατος και οι φόροι (Βενιαμίν Φραγκλίνος); Μπα, είναι και κάτι άλλο. Οι ανασχηματισμοί των εν Ελλάδι κυβερνήσεων, τους οποίους γνωρίζουν οι δημοσιογράφοι πριν και από τους πρωθυπουργούς. Οπως γνωρίζουν ότι θα γίνουν και πρόωρες εκλογές πριν κάν η κυβέρνηση συμπληρώσει το μισό της θητείας της!
Ετσι, λοιπόν, ανάλογα με το ποιος μεταφέρει πληροφορίες ή επιθυμίες ή και ανάλογα με το ποιους θέλει ή δεν θέλει το κάθε μέσο ενημέρωσης, θα ανασχηματισθούν: ο Σταϊκούρας, ο Γεωργιάδης, ο Δένδιας, ο Παναγιωτόπουλος, η Κεραμέως, ο Βρούτσης, ο Κικίλιας, ο Χατζηδάκης, ο Θεοδωρικάκος, ο Θεοχάρης, ο Πέτσας. Για τον μόνο που δε ακούγεται τίποτα είναι ο αντιπρόεδρος Πικραμένος, προφανώς λόγω του σπουδαίου έργου που παράγει…
Όμως, αν γίνουν όλα αυτά ή κάποια από αυτά, πώς θα δικαιολογηθεί το αφήγημα «η κυβέρνηση σκίζει»; Αφού στην πανδημία μεγαλούργησε, πώς θα αντικατασταθεί ο Κικίλιας; Αφού στην εκπαίδευση όλα πάνε πρίμα, γιατί να χάσει την καρέκλα της η Κεραμέως; Κι αφού ο πρωθυπουργός συνεχάρη πρόσφατα τον Βρούτση για όσα γίνονται στον ΕΦΚΑ, γιατί να χάσει ο Αυτιάς τον τακτικότερο συνεργάτη του; Ανεξήγητα πράγματα. Αφού όλες οι δημοσκοπήσεις λένε ότι η κυβέρνηση πετάει, γιατί ο πρωθυπουργός να μπει σε τέτοια περιπέτεια; Αφού το αξίωμα «ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις», γιατί ο Μητσοτάκης να παραστήσει τον Μουρίνιο και να σκορπίσει γκρίνια στα αποδυτήρια;
Η δεύτερη «ασφαλής» πρόβλεψη που γίνεται είναι ότι, μόλις λήξει η πανδημία, ο Μητσοτάκης έχει έτοιμες τις εκλογές. Εκεί κατά τις αρχές του καλοκαιριού ή του φθινοπώρου. Με δύο στόχους, όπως λένε οι ερμηνευτές των βουλών του; Πρώτα «να τελειώσει (με) τον Τσίπρα». Και μετά να κάψει την απλή αναλογική και στις δεύτερες εκλογές να πετύχει αυτοδυναμία και να εξασφαλίσει μια πλήρη τετραετία, κατά το γνωστό «δυο συν τέσσερα».
Βέβαια ,κάπου εδώ εμφανίζονται ένα-δυο αγκαθάκια, που μπορεί στην πορεία να γίνουν μεγάλα καρφιά, ουδείς γνωρίζει. Δηλαδή, πώς θα προκηρύξει ο Μητσοτάκης εκλογές κατά τον Μάιο-Ιούνιο, αν μέχρι τότε η πανδημία δεν έχει τελειώσει και, κυρίως, αν έχει αφήσει πίσω της συντρίμμια με διπλάσιους νεκρούς από αυτούς που έχουμε τώρα (υπάρχουν και τέτοιες προβλέψεις κι ξένων Ινστιτούτων και Ελλήνων ειδικών); Και μάλιστα χωρίς να έχει κάν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα εμβολιασμού;
Εντάξει, μπορεί να προκηρύξει τις εκλογές μετά τον Δεκαπενταύγουστο, ώστε να γίνουν οι πρώτες τον Σεπτέμβριο και οι δεύτερες τον Οκτώβριο. Κι αν-λέμε αν- μεταξύ των πρώτων και των δεύτερων εκλογών δούμε να φουντώνει κάποιο νέο κύμα πανδημίας; Θα στέλνει ο (αμετακίνητος-άλλοτε σοσιαλιστής- Χρυσοχοΐδης) τους αστυνομικούς έξω από τα εκλογικά τμήματα να αραιώνουν τις ουρές και να μοιράζουν αντισηπτικά;
Οσο για τον άλλο ευγενή στόχο όσων θέλουν πρόωρες εκλογές («να τελειώσει-με-τον Τσίπρα»), δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτό θα συμβεί. Αλλά και γιατί να συμβεί; Αφού τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης λένε ότι ο Τσίπρας αποτελεί «βαρίδι» για τον ΣΥΡΙΖΑ και με αυτόν δεν θα δει εκλογική νίκη ούτε με κιάλια, γιατί ο Μητσοτάκης να θέλει να «τον τελειώσει»; Δεν τον αφήνει εκεί που είναι, αφού είναι τόσο εύκολος αντίπαλος;
Οι σχεδιασμοί αυτοί είναι τόσο «σίγουροι»(για το προσδοκώμενο αποτέλεσμα που θα έχουν) όσο η χτεσινή «απόφαση Μητσοτάκη» να ξανακλείσουν όσα άνοιξαν πριν από μια βδομάδα, για να ξανανοίξουν σε μια βδομάδα, μαζί με τα σχολεία. Τι κι αν η απόφαση ελήφθη ερήμην των ειδικών, τους οποίους η κυβέρνηση, κατά τα άλλα, «ακούει»; Η Επιτροπή θα συνεδριάσει αύριο, αλλά δεν χρειάζεται να διχαστεί. Η απόφαση έχει ληφθεί. Αλλά μπορεί και να αλλάξει, αν σε μια βδομάδα τα γιορτινά «τραπέζια των εννιά ατόμων» και τα(κανονικά, όχι τα εορταστικά) τεστ βγάλουν μερικές εκατοντάδες κρούσματα παραπάνω.
Επανερχόμαστε στις εκλογικές «προβλέψεις». Ακόμα κι αν πάρουμε το καλό (υγεινομικό) σενάριο, η μετά την πανδημία κατάσταση θα είναι τέτοια που το όποιο εκλογικό σάλτο μπορεί να προκαλέσει απρόβλεπτες αντιδράσεις από μεγάλα κομμάτια του εκλογικού σώματος. Αν η χώρα θα χρειάζεται να μαζέψει τα κομμάτια της και θα είναι η ώρα για «άλμα ανάπτυξης» μετά την τερατώδη ύφεση (αυτό δεν είναι το κυβερνητικό αφήγημα;), πώς θα δικαιολογηθεί αυτό το σάλτο; Αφού η κυβέρνηση έχει άνετη πλειοψηφία και η αντιπολίτευση είναι ανύπαρκτη (αυτό δεν τσαμπουνάνε από το πρωί ως το βράδυ οι κυβερνητικοί κόλακες;), τι θα τις θέλει τις εκλογές στη μέση της θητείας της; Μήπως κάποιοι πολίτες καταλάβουν ότι πάει να προλάβει όσα θα έρθουν, κρύβοντάς τα πίσω από τα πρόωρα στημένα παραβάν των εκλογικών κέντρων;
Γι’ αυτό η αξία τέτοιων «προβλέψεων» και «σχεδιασμών» είναι αμελητέα. Ούτε ο Μητσοτάκης γνωρίζει τι θα κάνει. Εδώ δεν ξέρει τι να κάνει την άλλη Δευτέρα, θα ξέρει τι θα γίνεται το καλοκαίρι και το φθινόπωρο;
Το έχει πει πολύ καλά (όχι κάποιος πολιτικός, αλλά) ο παλιός Αμερικανός ηθοποιός Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ: «Τα πράγματα ποτέ δεν είναι τόσο άσχημα ώστε να μη μπορούν να χειροτερέψουν».