Η ηθοποιός Ζέτα Δούκα κατήγγειλε σήμερα δημοσίως ότι πριν από χρόνια, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Κιμούλης την είχε βρίσει και κλωτσήσει, ενώ συνεργάζονταν για την παράσταση «Πιο κοντά» (Closer), στο Θέατρο Αθηνών..Μιλώντας στην τηλεόραση του MEGA και στην εκπομπή «Πάμε Δανάη», η Ζέτα Δούκα, είπε:
«Δεν είναι σεξουαλικής φύσεως και θέλω να το τονίσω και να το διαχωρίσω, είναι ψυχολογικής και λεκτικής φύσεως βία. Ήταν μία ολόκληρη θεατρική σεζόν πριν από 13-14 χρόνια σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας με ένα πολύ ωραίο έργο, με ένα σπουδαίο καστ, εκ των οποίων ήταν και αυτός ο σκηνοθέτης, ηθοποιός ήταν επικεφαλής του θιάσου, ο οποίος κατά τα άλλα είναι ένας σπουδαίος ηθοποιός.
“Συνάντησα μια απίστευτης έντασης ψυχολογική και λεκτική βία εντός και εκτός σκηνής, με εξάρσεις, περιστατικά θυμού, απαξίωσης, ειρωνείας σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Πάνω στη σκηνή έκανε ό,τι μπορούσε να αλλάξει τα λόγια […] να προκαλέσει στον άλλον ένα βραχυκύκλωμα για να τα χάσει, για να μην είναι συγκεντρωμένος επί σκηνής […] το οποίο έγινε ακόμα πιο έντονο όταν οι κριτικές που βγήκαν για μένα ήταν καλές, αυτό τον θύμωσε ακόμα πιο πολύ» ανέφερε, η Ζέτα Δούκα.
«Τον Δεκέμβριο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, μία νύχτα που καιγόταν η Αθήνα, είχε πολύ λίγο κόσμο στην βραδινή παράσταση, έστειλε έναν συνάδελφο να μου πει να βγω στη σκηνή για να πω ότι ακυρώνεται η παράσταση και όταν κατέβηκα και του είπα: “οκ γιατί δεν βγαίνεις να το πεις εσύ επί σκηνής”, με έβρισε, με κλώτσησε και είπε: “ΟΚ, πάμε τρίτο κουδούνι”.
Aναφερόμενη στην χρονική στιγμή που επέλεξε να μιλήσει, η Ζέτα Δούκα, είπε:
“Έβαλα την αξιοπρέπεια μου κάτω από το θέατρο, έβαλα τον φόβο μου πάνω για να μην πουν ότι έκλεισα το θέατρο, με σκοπό να παραμείνει το έργο. Κατέρρευσα δύο φορές επί σκηνής, τα άλλα δύο μέλη του θιάσου με πήγανε στο σπίτι και όταν τελείωσε η διαδικασία γέμισα σπυριά, τα οποία τα παντρεύτηκα για ενάμιση χρόνο στη ζωή μου. Γιατί τώρα; Τώρα είναι η εποχή. Τώρα τα αυτιά ανοίγουν, δεν με νοιάζει τι θα πουν; Γιατί τώρα; Δεν είναι ερώτηση αυτή. Να λέμε ευτυχώς που ήρθε το τώρα. […] Υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες για όλη αυτή την ιστορία που καταθέτω αυτή τη στιγμή».
