Με την ολοκλήρωση του ελέγχου που διενήργησε ο ελεγκτικός οίκος Price Waterhouse Coopers κοινοποίησε στην ανακρίτρια της υπόθεσης την.. έκθεση των ελεγκτών του, στην οποία φαίνεται να αξιοποιούνται στοιχεία από κατασχέσεις που έγιναν σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές εργαζομένων της Folli Follie, τα οποία παραπέμπουν σε συνεννοήσεις με πολιτικά πρόσωπα για διευκολύνσεις που επεδίωκαν στελέχη του Ομίλου τον Μάιο του 2018 και αφού είχε ξεσπάσει το λεγόμενο σκάνδαλο με τα οικονομικά δεδομένα της εταιρίας κοσμημάτων.
Το e-tetradio σταχυολογεί τις απόψεις δημοσιογράφvn σε τρεις εφημερίδες, «Εφημερίδα των Συντακτών», «Καθημερινή» και «Νέα», που γράφουν για την υπόθεση της Folli Follie που απασχολεί την επικαιρότητα.
Γράφει ο Τάσος Παππάς: «Η Folli Follie είναι σίγουρα πολιτικό σκάνδαλο. Η Novartis είναι απλώς υπόθεση και σκευωρία. Ο μάρτυρας στην πρώτη ιστορία είναι αξιόπιστο πρόσωπο. Οι μάρτυρες στη δεύτερη ιστορία είναι οπωσδήποτε κατάπτυστοι και αργυρώνητοι κουκουλοφόροι. Έτσι το θέλουν η κυβέρνηση και τα… ανιδιοτελή δεξιά μέσα ενημέρωσης, έτσι ασφαλώς θα είναι».
Γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης: «Αν με καταθέσεις ανωνύμων μαρτύρων του τύπου ‘‘μου ’παν (ότι υπήρχε μια τροχήλατη βαλίτσα), σου ’πα (ότι υπάρχει το μεγαλύτερο σκάνδαλο από την αρχή του ελληνικού κράτους)» δημιουργήθηκε κατηγορητήριο κατά δύο πρώην πρωθυπουργών και οκτώ πρώην υπουργών, τι πρέπει να γίνει με τα γραπτά που μένουν και δεν είναι έπεα πτερόεντα; Δεν εννοούμε φυσικά το ‘‘οφθαλμόν αντί οφθαλμού’’, ούτε το σύνηθες της πολιτικής αντιπαράθεσης ‘‘μία σου και μία μου’’. Ένα από τα βασικότερα προβλήματα στη διαλεύκανση των σκανδάλων στην Ελλάδα είναι η ταχύτατη εξαγωγή συμπερασμάτων και καταδικών, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου τα πράγματα μπαίνουν στη σειρά, η έρευνα προχωρεί βήμα βήμα μέχρι να αποκαλυφθούν τα πάντα».
Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης: «Προέκυψε τώρα και η Folli Follie. Για την οποία δεν γνωρίζω τι συνέβη, αλλά είναι προφανές ότι ο έλεγχος είχε καθυστερήσει ανεπίτρεπτα και ότι χρειάστηκε να παρέμβει η σημερινή κυβέρνηση για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες. Αλλά εγώ θα δεχτώ πως τίποτα από όλα αυτά δεν είναι μεμπτό, πως όλοι οι εμπλεκόμενοι με "μπροστάρη" τον Μπαλαούρα είναι αθώοι και ανεπίληπτοι. Πως αδίκως συνδέονται οι άνθρωποι με αμφιλεγόμενες υποθέσεις. Και πως απλώς τους έχουν παρεξηγήσει. Αλλά η απορία παραμένει. Με τόσο νταραβέρι στο οποίο ήταν βουτηγμένοι μέχρι τα μπούνια, πότε προλάβαιναν να δουλεύουν; Πότε κυβερνούσαν; Πότε έκαναν κάτι άλλο στην κυβέρνηση εκτός από το να νταραβερίζονται; Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να απαντήσω. Ίσως επειδή δεν έχω ακριβή αίσθηση του "ηθικού πλεονεκτήματος»" της Αριστεράς. Ίσως επειδή είναι τόσο πολύτιμο το "ηθικό πλεονέκτημα" ώστε τελικά μπορείς να ζεις από αυτό και χωρίς να δουλεύεις».
Το e-tetradio σταχυολογεί τις απόψεις δημοσιογράφvn σε τρεις εφημερίδες, «Εφημερίδα των Συντακτών», «Καθημερινή» και «Νέα», που γράφουν για την υπόθεση της Folli Follie που απασχολεί την επικαιρότητα.
Γράφει ο Τάσος Παππάς: «Η Folli Follie είναι σίγουρα πολιτικό σκάνδαλο. Η Novartis είναι απλώς υπόθεση και σκευωρία. Ο μάρτυρας στην πρώτη ιστορία είναι αξιόπιστο πρόσωπο. Οι μάρτυρες στη δεύτερη ιστορία είναι οπωσδήποτε κατάπτυστοι και αργυρώνητοι κουκουλοφόροι. Έτσι το θέλουν η κυβέρνηση και τα… ανιδιοτελή δεξιά μέσα ενημέρωσης, έτσι ασφαλώς θα είναι».
Γράφει ο Πάσχος Μανδραβέλης: «Αν με καταθέσεις ανωνύμων μαρτύρων του τύπου ‘‘μου ’παν (ότι υπήρχε μια τροχήλατη βαλίτσα), σου ’πα (ότι υπάρχει το μεγαλύτερο σκάνδαλο από την αρχή του ελληνικού κράτους)» δημιουργήθηκε κατηγορητήριο κατά δύο πρώην πρωθυπουργών και οκτώ πρώην υπουργών, τι πρέπει να γίνει με τα γραπτά που μένουν και δεν είναι έπεα πτερόεντα; Δεν εννοούμε φυσικά το ‘‘οφθαλμόν αντί οφθαλμού’’, ούτε το σύνηθες της πολιτικής αντιπαράθεσης ‘‘μία σου και μία μου’’. Ένα από τα βασικότερα προβλήματα στη διαλεύκανση των σκανδάλων στην Ελλάδα είναι η ταχύτατη εξαγωγή συμπερασμάτων και καταδικών, σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου τα πράγματα μπαίνουν στη σειρά, η έρευνα προχωρεί βήμα βήμα μέχρι να αποκαλυφθούν τα πάντα».
Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης: «Προέκυψε τώρα και η Folli Follie. Για την οποία δεν γνωρίζω τι συνέβη, αλλά είναι προφανές ότι ο έλεγχος είχε καθυστερήσει ανεπίτρεπτα και ότι χρειάστηκε να παρέμβει η σημερινή κυβέρνηση για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες. Αλλά εγώ θα δεχτώ πως τίποτα από όλα αυτά δεν είναι μεμπτό, πως όλοι οι εμπλεκόμενοι με "μπροστάρη" τον Μπαλαούρα είναι αθώοι και ανεπίληπτοι. Πως αδίκως συνδέονται οι άνθρωποι με αμφιλεγόμενες υποθέσεις. Και πως απλώς τους έχουν παρεξηγήσει. Αλλά η απορία παραμένει. Με τόσο νταραβέρι στο οποίο ήταν βουτηγμένοι μέχρι τα μπούνια, πότε προλάβαιναν να δουλεύουν; Πότε κυβερνούσαν; Πότε έκαναν κάτι άλλο στην κυβέρνηση εκτός από το να νταραβερίζονται; Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να απαντήσω. Ίσως επειδή δεν έχω ακριβή αίσθηση του "ηθικού πλεονεκτήματος»" της Αριστεράς. Ίσως επειδή είναι τόσο πολύτιμο το "ηθικό πλεονέκτημα" ώστε τελικά μπορείς να ζεις από αυτό και χωρίς να δουλεύεις».
