«Μήπως φταίει που ο μικρός μεγάλωσε, μπήκε στα χωράφια ΤΟΥΣ, στα υπουργεία ΤΟΥΣ, ακόμα και στο Μαξίμου ΤΟΥΣ; Μήπως φταίει που.. αμφισβήτησε στην πράξη το καθεστώς που τόσα χρόνια, με τόσο κόπο έχτισαν; Μήπως φταίει που προβάλλει με το σπαθί του ενός τρίτου των ψηφοφόρων ως απειλή για τον Γόρδιο Δεσμό τους; Μήπως φταίει, εν ολίγοις, που όχι μόνο θέλει, αλλά και μπορεί; Και απειλεί από πάνω ότι τη δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς;».
Αναλυτικά το άρθρο του Θ. Καρτερού στην «Αυγή»:
Και διηγώντας τα να κλαις. Ή να γελάς. Κάποτε, στην πολιτική εφηβεία του ΣΥΡΙΖΑ, πολλά ΜΜΕ τον χτυπούσαν στην πλάτη: Συνεχίστε τον ωραίο αγώνα. Ενίοτε ακόμα και τον συμπαθούσαν. Διακριτικά... Η Αριστερά, έλεγαν, προσφέρει στην πολιτική ζωή νέες ιδέες, νέες αντιλήψεις, ήθος. Δεν παίζει εν ου παικτοίς. Και αν εξαιρούσες κάποιους ακραίους, με εισόδημα αντικομμουνισμού ή υπηρεσιών στον πλειοδότη, οι άλλοι, σοβαροί συντηρητικοί, εφημερίδες του δημοκρατικού χώρου, ακόμα και μεγάλα κανάλια, έναν σεβασμό τον έδειχναν. Μικρό, αλλά έντιμο κόμμα!
Τι έπαθαν και δεν μας αγαπούν τώρα, γαμώτο; Λένε ΣΥΡΙΖΑ και στάζουν βιτριόλι. Γράφουν Τσίπρας και πυρακτώνεται το πληκτρολόγιο. Χολή και όξος από βαρόνους, που ό,τι και να γίνεται λιβανίζουν τον Μητσοτάκη και μαγαρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν διστάζουν μπροστά σε καμιά αμαρτία, περιφρονώντας ακόμα και τη νοημοσύνη του κοινού τους. Ο Πολάκης σε τραπέζι σε φιλικό σπίτι. Άρον - άρον σταύρωσον. Και φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κυριάκος σε δημόσια περιφρόνηση των μέτρων που επιβάλλει στους άλλου. Άρον - άρον κουκούλωσον. Και πάλι φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν ξέρεις από πού να φυλαχτείς. Και εντάξει, φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά σε τι; Δεν άλλαξε πια και τόσο ιδέες, αντιλήψεις και ήθος που να εξηγεί τη στάση τους. Φταίει που διέλυσε τη χώρα, λένε όσοι παρέδωσαν στον ΣΥΡΙΖΑ όχι χώρα, αλλά ιερόδουλη των δανειστών. Επειδή ήθελε να υποτάξει τη Δικαιοσύνη, λένε όσοι έστειλαν στη Μακρόνησο την Τουλουπάκη. Επειδή έδεσε τα χέρια της αστυνομίας, λένε όσοι έκαναν την αστυνομία μισητή στον πολίτη, χρησιμοποιώντας την ως security των μεν και Ιαβέρη των δε. Επειδή δεν ήθελε ανάπτυξη, λένε όσοι βύθισαν την Ελλάδα στην υπανάπτυξη.
Δεν πείθουν, όπως καταλαβαίνετε, όλα αυτά. Τι φταίει λοιπόν; Υπάρχει εδώ μια άλλη πιθανή απάντηση. Μήπως φταίει που ο μικρός μεγάλωσε, μπήκε στα χωράφια ΤΟΥΣ, στα υπουργεία ΤΟΥΣ, ακόμα και στο Μαξίμου ΤΟΥΣ; Μήπως φταίει που αμφισβήτησε στην πράξη το καθεστώς που τόσα χρόνια, με τόσο κόπο έχτισαν; Μήπως φταίει που προβάλλει με το σπαθί του ενός τρίτου των ψηφοφόρων ως απειλή για τον Γόρδιο Δεσμό τους; Μήπως φταίει, εν ολίγοις, που όχι μόνο θέλει, αλλά και μπορεί; Και απειλεί από πάνω ότι τη δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς;
Μια τέτοια απάντηση είναι όντως διαφωτιστική. Ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε μέγεθος, άρα εκείνοι άλλαξαν στάση. Και ιδού το δίλημμα: Να μικρύνει ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο που να μας αγαπήσουν πάλι; Ή να επιμείνει στον ολισθηρό δρόμο; Να μεγαλώσει τόσο που να μας μισήσουν κι άλλο; Το πρώτο είναι πρακτικό, το δεύτερο όμως θα παραδεχτείτε ότι είναι ευφρόσυνο. Ε;
Τι έπαθαν και δεν μας αγαπούν τώρα, γαμώτο; Λένε ΣΥΡΙΖΑ και στάζουν βιτριόλι. Γράφουν Τσίπρας και πυρακτώνεται το πληκτρολόγιο. Χολή και όξος από βαρόνους, που ό,τι και να γίνεται λιβανίζουν τον Μητσοτάκη και μαγαρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν διστάζουν μπροστά σε καμιά αμαρτία, περιφρονώντας ακόμα και τη νοημοσύνη του κοινού τους. Ο Πολάκης σε τραπέζι σε φιλικό σπίτι. Άρον - άρον σταύρωσον. Και φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κυριάκος σε δημόσια περιφρόνηση των μέτρων που επιβάλλει στους άλλου. Άρον - άρον κουκούλωσον. Και πάλι φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν ξέρεις από πού να φυλαχτείς. Και εντάξει, φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά σε τι; Δεν άλλαξε πια και τόσο ιδέες, αντιλήψεις και ήθος που να εξηγεί τη στάση τους. Φταίει που διέλυσε τη χώρα, λένε όσοι παρέδωσαν στον ΣΥΡΙΖΑ όχι χώρα, αλλά ιερόδουλη των δανειστών. Επειδή ήθελε να υποτάξει τη Δικαιοσύνη, λένε όσοι έστειλαν στη Μακρόνησο την Τουλουπάκη. Επειδή έδεσε τα χέρια της αστυνομίας, λένε όσοι έκαναν την αστυνομία μισητή στον πολίτη, χρησιμοποιώντας την ως security των μεν και Ιαβέρη των δε. Επειδή δεν ήθελε ανάπτυξη, λένε όσοι βύθισαν την Ελλάδα στην υπανάπτυξη.
Δεν πείθουν, όπως καταλαβαίνετε, όλα αυτά. Τι φταίει λοιπόν; Υπάρχει εδώ μια άλλη πιθανή απάντηση. Μήπως φταίει που ο μικρός μεγάλωσε, μπήκε στα χωράφια ΤΟΥΣ, στα υπουργεία ΤΟΥΣ, ακόμα και στο Μαξίμου ΤΟΥΣ; Μήπως φταίει που αμφισβήτησε στην πράξη το καθεστώς που τόσα χρόνια, με τόσο κόπο έχτισαν; Μήπως φταίει που προβάλλει με το σπαθί του ενός τρίτου των ψηφοφόρων ως απειλή για τον Γόρδιο Δεσμό τους; Μήπως φταίει, εν ολίγοις, που όχι μόνο θέλει, αλλά και μπορεί; Και απειλεί από πάνω ότι τη δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς;
Μια τέτοια απάντηση είναι όντως διαφωτιστική. Ο ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε μέγεθος, άρα εκείνοι άλλαξαν στάση. Και ιδού το δίλημμα: Να μικρύνει ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο που να μας αγαπήσουν πάλι; Ή να επιμείνει στον ολισθηρό δρόμο; Να μεγαλώσει τόσο που να μας μισήσουν κι άλλο; Το πρώτο είναι πρακτικό, το δεύτερο όμως θα παραδεχτείτε ότι είναι ευφρόσυνο. Ε;