Ακούγεται γελοίο. Αλλά γίνεται.. άκρως επικίνδυνο όταν αυτό συνιστά τον επίσημο κυβερνητικό ισχυρισμό. Ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης είναι η πολιτική έκφραση αυτού του κινδύνου, καθώς είναι ένας πολιτικός που δεν έχει καμία ιδεολογία πέρα από την ιδεολογία του κράτους και της εξουσίας. Γι’ αυτό άλλωστε δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό να περάσει από το ΠΑΣΟΚ στη Ν.Δ. και από σοσιαλιστής -λέμε τώρα- να γίνει δεξιός.
Ο υπουργός Χρυσοχοΐδης είναι ένα εργαλείο. Οπως και η αστυνομία. Το εργαλείο αυτό υπάρχει για να κάνει πολύ συγκεκριμένα πράγματα, ανεξάρτητα ποιος το χειρίζεται. Και ως εργαλείο αδιαφορεί πλήρως για το ποιος είναι ο χειριστής του.
Η αστυνομία είναι πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα όργανο καταστολής. Και ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης είναι η πολιτική έκφραση του ρόλου της πέρα από κυβερνήσεις και κόμματα. Αυτή τη δουλειά ξέρει και αυτή τη δουλειά είναι έτοιμος να κάνει με όλες τις κυβερνήσεις και σε όλες τις καταστάσεις. Είναι ένας υπουργός καταστολής παντός καιρού.
Εκείνο που δεν ξέρει ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης -και δεν θα ενδιαφερθεί ποτέ να μάθει μολονότι πολιτεύεται- αφορά το γεγονός ότι η αστυνομία είναι ο μοναδικός κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους -όχι ως σύνολο προσώπων, γιατί υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά ως μηχανισμός- που έχει υπηρετήσει ακόμα και τις δυνάμεις κατοχής. Στη φασιστική κατοχή 1941-1944 μόνο αυτό τον μηχανισμό του ελληνικού κράτους δεν διέλυσε, αλλά χρησιμοποίησε, ο κατακτητής.
Συνεπώς, αν ο Κυρ. Μητσοτάκης ήξερε από ιστορία και αν αντιλαμβανόταν κάτι από τα ιστορικά διδάγματα δεν θα έβαζε ποτέ πολιτικό προϊστάμενο της αστυνομίας ένα πρόσωπο που ταυτίζεται απόλυτα με αυτόν τον κατασταλτικό μηχανισμό, που δεν είναι κατ’ ελάχιστον αποστασιοποιημένος από αυτόν.
Αλλά απ’ ό,τι αποδεικνύεται, ο πρωθυπουργός δεν διαφέρει από τον υπουργό του. Γι’ αυτό και τον επέλεξε. Η καταστολή με υπουργό τον Χρυσοχοΐδη είναι καταστολή με πρωθυπουργό τον Κυρ. Μητσοτάκη. Ο κίνδυνος, συνεπώς, είναι διπλός.
ΕΦ.ΣΥΝ. / Άποψη
