Με αφορμή την δολοφονία του Λαμπράκη (υποτίθεται ότι) το είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το περιβόητο «ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;».
Σου λέει τι σόι πρωθυπουργός είμαι άμα στήνονται τέτοια σκηνικά πίσω από την πλάτη μου και κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει και.. λογαριασμό δεν δίνουνε πουθενά και πάνε και κοπανάνε τον άλλο και στον τάφο τον στέλνουνε;
Η Φρειδερίκη κάγχασε βεβαίως (ναι, ναι, αυτή η παρεξηγημένη Φρειδερίκη της επίσης περιβόητης Αρβελέρ…), αλλά οι καταστάσεις και οι εξελίξεις είχαν πάρει το δρόμο τους. Και μας έμειναν το αίμα ενός αθώου, η χούντα και ένα αξιοσημείωτο ρητό για να έχουμε να πορευόμαστε ανά τις δεκαετίες.
Οπότε φτάσαμε στο 2020 και είναι να αναρωτιέται κανείς εκ νέου «ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο» στην εποχή του κορωνοϊού.
Υποτίθεται δηλαδή ότι τον κυβερνάνε η λοιμωξιωλόγοι, αυτή τη Επιτροπή που τρώει και πίνει και λογαριασμοί δεν δίνει. Για το καλό μας, το υπογραμμίζω, μιας και θα ψοφάγαμε όλοι και όλες, αν δεν ακολουθούσε η κυβέρνηση τις σοφές συμβουλές τους για να νικήσουμε την πανδημία και να καθαρίσουμε απ’ την αρρώστια και να βάλουμε μαγιό απ’ τον Απρίλιο, να κάνουμε επιτέλους ευτυχισμένο τον Χάρη Θεοχάρη που είναι σε μόνιμο bad hair day…
Καλοί άνθρωποι, δεν λέω, και ακόμη καλύτεροι επιστήμονες (μη γελάτε, ρε!), αλλά δεν πα’ να χτυπιούνται όσο θέλουν μπροστά στο ράσο. Όταν οι παπάδες το βάλουν γινάτι, δεν τους κουνιέται κανείς και ουδείς τολμάει να εκφράσει αντίρρηση. Ούτε λέξη, ούτε φωνήεν ούτε σύμφωνο, ούτε οξεία ή περισπωμένη, άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει. Και μόνο μια ψαλμωδία ακούγεται, μαζί με το γκλίνκι γκλίνκι του θυμιατού.
Βλέπε και την πρόσφατη υποχώρηση της κυβέρνησης, που αρχικά είχε ορίσει 9 άτομα στις εκκλησίες και 25 άτομα στους μητροπολιτικούς ναούς για τις λειτουργίες των εορτών και στη συνέχεια το ξανασκέφτηκε (λέμε τώρα…) και είπε:
Ένα άτομο ανά 15 τετραγωνικά, άρα 25 άτομα για τις εκκλησίες και 50 άτομα για τους μητροπολιτικούς ναούς.
Βάλε και λειτουργία μπόνους την Πρωτοχρονιά, εκτός από τα Χριστούγεννα και τα Φώτα, βάλε και δυνατότητα για «ατομική προσευχή», βάλε και τις κυλιόμενες λειτουργίες, πόσα θέλεις για να μας τρελάνεις που έλεγε και το άσμα;
Σκέψου δηλαδή το όργανον της τάξεως (συγγνώμη προστασίας του πολίτη), που θα κληθεί, από εμένα, από εσένα, από κάποιον, να διαπιστώσει τι παίζεται στον ιερό ναό. Σκέψου το δράμα του!
«Εσείς κύριε τι είστε;», θα ρωτάει.
«Ατομική προσευχή», θα του απαντάνε.
«Κι εσείς;», στον διπλανό του.
«Κι εγώ το ίδιο», θα του δηλώνουν. «Από μέσα μου τα λέω, δεν ήρθα για τη λειτουργία»!
Και ξανά μανά, ως την ώρα που θα πρέπει να μετρήσει τον αριθμό των Λειτουργιών.
«Ποια Λειτουργία είναι αυτή Πάτερ;», θα ρωτάει τον ιερωμένο.
«Η Λειτουργία νούμερο δύο», θα του λέει ο άλλος.
«Και πως κρατάει απ’ τις δέκα το πρωί ως τις πέντε το απόγευμα;», θα ξαναρωτάει ο ένστολος.
«Μην κρίνεις ίνα μην κριθείς», θα του ξαναλέει ο ρασοφόρος.
Κι αν είναι γατί ο αστυνομικός θα το λαμβάνει το μήνυμα και θα πηγαίνει για φρέντο στο πλησιέστερο καφέ. Αν δεν είναι, κακό του κεφαλιού του. Μετάθεση οσμίζομαι και μη σου πω ότι θα τον βάζουνε να μεταλαμβάνει κιόλας για να φύγουν τα δαιμόνια από μέσα του. Υπό την ευλογία της ιεραρχίας και των επιδημιολόγων κυριών Γιαμαρέλλου και Λινού που το ψάξανε το θέμα και ανακάλυψαν ότι απ’ το κουταλάκι δεν κολλάει…
- από το newpost