Κανέναν δεν ενδιαφέρει το γιατί αυτής της εμμονής στη φωτογραφία. Αν δηλαδή πρόκειται για αθεράπευτο ναρκισσισμό, για γραμμή κάποιων επικοινωνιολόγων, για προσπάθεια να γοητεύει τη wannabe μεσαία τάξη ή τη Μαρέβα. Από το άλμπουμ αυτό όμως του Μητσοτάκη προκύπτει ένα συμπέρασμα που μας αφορά όλους: Για κακή μας τύχη έχουμε έναν πρωθυπουργό που βάζει πάνω απ’ όλα την εικόνα του. Kι όταν λέμε πάνω απ’ όλα εννοούμε πάνω από την πανδημία, πάνω από τα μέτρα προστασίας, πάνω από τις εκατόμβες των νεκρών και τα πλήθη των διασωληνωμένων. Πρώτα επισκέπτεται τα νοσοκομεία του ανθρώπινου πόνου και της αγωνίας των νοσηλευτών κι ύστερα ποστάρει μια φωτογραφία με τσουρέκια. Τι δεν καταλαβαίνεις;
Πενθούμε, μας πολιορκούν η ο φόβος για τη ζωή και την υγεία των δικών μας, η αγωνία αν θα αντέξει το ΕΣΥ, αν θα αντέξουν οι γιατροί και οι νοσηλευτές, αν θα έχουμε δουλειά αύριο, αν το λουκέτο γίνει μόνιμο, αν, αν, αν… Κι αυτός φωτογραφίζεται με τα τσουρέκια, με τη στολή του ποδηλάτη, με το φωτοστέφανο του ελληνικού ήλιου, με τη Μαρέβα του. Και καλά φωτογραφίζεται. Δίνει και στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες από μόνος του. Μας τις κολλάει στα μούτρα. Σε μια σπάνια, αντάξια του άλλου με την Aston Martin -δικός τους κι αυτός- επίδειξη μηδενικής συναισθηματικής νοημοσύνης. Ταξικής αδιαφορίας και περιφρόνησης για ό,τι συμβαίνει «εδώ κάτω». «Εκεί πάνω» ακκίζεται, χτενίζεται και φωτογραφίζεται. Τελεία.
Ας μην ζητάμε όμως πολλά. Μια παραίνεση ταιριάζει σε όλους για τον φωτογενή πρωθυπουργό μας: Σσσσσς, μην του χαλάσουμε την πόζα.
Θανάσης Καρτερός / Αυγή (01.12.2020)