Σε αντίθεση με όσα γράφουν, λένε και ξερνάνε κάποια πλάσματα, δεν είμαστε όλοι Αλήτες, Ρουφιάνοι, Δημοσιογράφοι.
Γιατί αν ήμασταν, ούτε ζόρια θα τράβαγε η ελευθερία του Τύπου, ούτε θα βρίσκονταν δολοφονημένοι πενήντα δημοσιογράφοι ανά την υφήλιο, τη χρονιά που τρέχει. Για κάποιο λόγο ταλαιπωρείται κόσμος, για κάποιο λόγο χάνονται ζωές κι αυτός ο λόγος είναι η ανάγκη να πληροφορηθεί ο κόσμος την αλήθεια. Τελεία.
* Κι αφού τα είπα τα ανωτέρω, να πάω και στην αφορμή για το σημερινό σημείωμα. Στην ετήσια έκθεση των Reporters Sanf Frontieres, που σημειώνει ότι 50 δημοσιογράφοι πληρώσανε μέσα στο 2020 με τις ζωές τους τον αγώνα τους για ενημέρωση των πολιτών.
Τα καλά νέα; Μειώθηκε το ποσοστό των δημοσιογράφων που έχασαν τις ζωές τους σε εμπόλεμες ζώνες. Το 2016, το 58 % των δολοφονιών δημοσιογράφων λάμβανε χώρα σε πολέμους, ενώ σήμερα το ποσοστό έπεσε στο 32 %. Είναι και ο κορωνοϊός, βέβαια, που έχει περικόψει τις πολλές αποστολές…
Τα κακά νέα; Αυξήθηκε το ποσοστό των δολοφονημένων δημοσιογράφων σε χώρες που δεν αντιμετωπίζουν συρράξεις κι έφτασε πλέον το 68 %. Πρωτιά στο Μεξικό (8 δολοφονίες) και ακολουθούν η Ινδία (4 δολοφονίες), οι Φιλιππίνες (3 δολοφονίες) και η Ονδούρα (3 δολοφονίες).
* Αλλά μη μας λείψει σήμερα η Λίστα Κικίλια!
Να το κλείσουμε το έτος όχι με τις στατιστικές των Reporters Sans Frontieres που σου παγώνουν το αίμα, αλλά με μια ιστοριούλα από το αγαπημένο βιβλίο «Τα άγρια και τα ήμερα του Βουνού και του Λόγγου», που δίνει και τον τόνο της ευγενούς χειρονομίας εκ μέρους του υπουργού Υγείας. Λα τα μινόρια:
«Κάποτε η Αλεπού έστειλε στον Λύκο και του εζήτησε λίγα μαλλιά γιατί δεν της έφθαναν τα δικά της να αποσώσει τον αργαλειό της. Ο Λύκος κατάλαβε τι του ζητούσε και της γύρισε ένα κομμάτι κρέας.
- Πέστε της, είπε, άμα τελειώσει τα δικά της υφάδια, να βάλει κι ένα ζευγάρι καλτσοδέτες για μένα…»
- από τη στήλη medioΠΙΛΑΦΟ του Χρήστου Ξανθάκη στο newpost