Μια μέρα χωρίς εφημερίδες ήταν βάσανο, δυο στερητικό σύνδρομο. Την τρίτη τρέχαμε να καλύψουμε βουλιμικά το βαθύ κενό στην ενημέρωσή μας. Αυτό κάποτε…
Τώρα, δυο μέρες χωρίς εφημερίδα –στη μεγαλύτερη δημοσιογραφική αργία διήμερης ανάπαυσης, μαζί με εκείνη..
του Πάσχα– και ούτε το νιώθεις. Το αξεπέραστο δράμα τού Έντυπου στην εποχή τού Διαδίκτυου.
