Ερώτηση: Πόσοι από τους συντάκτες του κυβερνητικού ρεπορτάζ, – αλλά και πόσοι από τους αστυνομικούς συντάκτες και συντάκτες Υγείας που παρακολουθούν την πανδημία- είπαν στον αρχισυντάκτη τους «έχω ένα θέμα που καίει: ο πρωθυπουργός παραβιάζει.. τα μέτρα που εξαγγέλλει»; Σε πόσες συσκέψεις μιντιακών επιτελείων έπεσαν ιδέες πως θα χειριστούν το θέμα, ώστε να πάρει τη δημοσιότητα που αρμόζει; Πόσοι σχολιαστές εφημερίδων και καναλιών έκαναν κριτική στο σκανδαλώδες θέαμα της Πάρνηθας;
Η αντιμετώπιση όσων συνέβησαν στην ποδηλατάδα του Πρωθυπουργού , σκότωσε την ελληνική δημοσιογραφία. Η λοβοτομημένη ενημέρωση αποδέχθηκε τη λογοκρισία, τη συσκότιση, την απαγόρευση. Ως κάτι φυσιολογικό.
Αλλιώς θα βλέπαμε παραιτήσεις. Ή έστω θα ακούγαμε για καυγάδες στα ΜΜΕ: με τους δημοσιογράφους να διεκδικούν το δικαίωμα να κάνουν τη δουλειά τους ανεπηρέαστα και τους διευθυντές ή τους ιδιοκτήτες να «κόβουν» το θέμα.
Δεν έγινε τίποτε. Το τυμπανιαίο πτώμα της ελληνικής δημοσιογραφίας δεν είναι σε θέση να υπερασπιστεί το ρόλο του δημοσιογράφου. Ο Κώδικας Δεοντολογίας του κλάδου δεν υπάρχει.
- απόσπασμα από κείμενο του Γ. Λακόπουλου στο Ανοιχτό Παράθυρο (ολόκληρο ΕΔΩ)