Αυτό ήταν ο καημός μου ρε φίλε σε όλη τη δεκαετία του ογδόντα!
Αυτό που λέω στον τίτλο το «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις». Ή μάλλον, κάτσε να το πω ολόκληρο για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι:
ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις!..Έτσι το μολογούσε το τότε μονοπώλιο της ενημέρωσης η κρατική (και όχι δημόσια…) τηλεόραση, με προϊστάμενο τον Κωστόπουλο. Τον Σωτήρη και όχι τον Πέτρο, άσε που να στα λέω αρχαία ιστορία καμία σχέση με τηλεκπαίδευση και ισοτιμία των κόλετζ…
Αυτό ακούγαμε στα έιτιζ από τη μικρή οθόνη σε κάθε δυνατή ευκαιρία:
Ότι μπάλα έπαιζε το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα Παπανδρέου και από τις κερκίδες επευφημούσαν το ΚΚΕ Εσωτερικού του Λεωνίδα Κύρκου και το ΚΚΕ του Χαρίλαου Φλωράκη.
Και μιας έπιανε η καρδιά μας, γιατί δεν ωραίο πράγμα να είσαι ακόλουθος, να είσαι ουρά, να είσαι το προστιθέμενο στην αξία. Θυμίζει και λίγο υπηρετικό προσωπικό, ορντίναντσα, φέρε Νινέτα το Εβιάν, το σπρέι ανόητη να δροσιστώ θέλω όχι να ξεδιψάσω!
Αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα…
Περνάνε τα χρόνια, γκριζάρουν τα μαλλιά, πέφτουν οι κοιλιές και οι μούρες. Ακόμη και τα ονόματα αλλάζουν (μαζί με τα ΑΦΜ!) και εκεί που είσαι κραταιόν ΠΑΣΟΚ, βρίσκεσαι από τη μία μέρα στην άλλη να σε βαφτίζουν ΚΙΝΑΛ και να αγωνίζεσαι να κρατήσεις το κεφάλι σου έξω απ’ το νερό. Και να έχεις και τον Λοβέρδο να επιβουλεύεται τις μύτες των άλλων!
Οπότε φτάσαμε σήμερα στο σενάριο ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις. Θέλοντας και μη, απλή αριθμητική είναι, άμα ο άλλος έχει πέντε φορές τη δύναμη σου σε κουκιά, πολύ φοβούμαι ότι δεν στέκει να τον κοιτάς αφ’ υψηλού. Μάλλον την πάπια πρέπει να κάνεις και να τον αντιμετωπίζεις με έναν, έναν κάποιο έστω σεβασμό.
(Λιποθυμάει εδώ ο Κεγκέρογλου, τρέχω να τον συνεφέρω!)
Επομένως, δεν είναι και τόσο παράλογο ενάμιση χρόνο μετά από τις εκλογές και τα ποσοστά του ΚΙΝΑΛ κολλημένα γύρω στο 5 τοις εκατό να ψάχνεται η Φώφη για κάποιας μορφής συνεργασία μέσα στο ευρύ φάσμα της κεντροαριστεράς. Να ανέβει, δεν ανεβαίνει. Να κυριαρχήσει, δεν κυριαρχεί. Να σύρει τον Μητσοτάκη στις θέσεις της, φρούδες ελπίδες. Μπετόν είναι η κυβέρνηση και άμα είναι κάποιος να τσουρνέψει από κάποιον άλλο αυτή θα είναι η Νέα Δημοκρατία δεν θα είναι το κόμμα της Γεννηματά. Όπως έχει συμβεί με ένα σωρό πρώην πράσινα στελέχη ως τώρα, που φιγουράρουν σε υπουργικούς θώκους και λοιπές υπεύθυνες θέσεις…
Ίσως γι’ αυτό η Φώφη έκλεισε προ ημερών για πρώτη φορά το ματάκι στον ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας για «αποτελεσματική προοδευτική διακυβέρνηση». Αυτό θα γίνει φυσικά όταν «το πολιτικό σκηνικό αναδιαταχθεί», άρα μισό το βήμα, αλλά και πάλι μπορεί κανείς να μιλάει για χειρονομία. Αν μάλιστα προσθέσουμε και όσα δήλωσε ο Γιώργος Παπανδρέου στο «Πατρινόραμα», ότι δηλαδή «υπάρχει ανάγκη, πράγματι, για μια προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης, ριζοσπαστικής, οραματικής αλλά και ρεαλιστικής», μοιάζει σαν να δένει το γλυκό και σαν να ξεκινάει, πολύ ντροπαλά και ακόμη περισσότερο διακριτικά ένα φλερτ στο χώρο της κεντροαριστεράς.
(Ξαναλιποθυμάει ο Κεγκέρογλου εδώ, άντε πάλι τρεχάλα με τα οξυγόνα!)
Στο δια ταύτα όμως. Στο δια ταύτα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίσει το ΚΙΝΑΛ (αλλά και τον Κοτζιά, που ζήτησε κι αυτός σύμπραξη) ως «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις», μάλλον δεν θα προχωρήσει τίποτα. Αν, από την άλλη, δείξει ειλικρινή διάθεση συνεργασίας, πράγμα που τον συμφέρει και τον ίδιο, ίσως προκύψει κάτι πολύ ενδιαφέρον ενόψει των ερχόμενων εκλογών. Οι οποίες θα γίνουν με απλή αναλογική και μπορεί να κρύβουν πολλές εκπλήξεις, μην το ξεχνάμε αυτό…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
