Το ζήτημα δεν είναι βέβαια το τι κάνει ένα οποιοδήποτε σωματείο, αλλά το τι κάνει η Βουλή. Το σκανδαλώδες στην περίπτωση αυτή ήταν ότι οι εκπρόσωποι της Ν.Δ. στην Επιτροπή παρέπεμψαν την υπόθεση στην Ολομέλεια, κρίνοντας ότι πρέπει να γίνει δεκτή η άρση της ασυλίας. Μάταια ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Τζανακόπουλος και ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ Γιάννης Γκιόκας επισήμαιναν ότι είναι πρωτοφανές να οδηγείται στη δικαιοσύνη κάποιο μέλος της εθνικής αντιπροσωπείας με αφορμή τις πολιτικές απόψεις που εξέφρασε από το βήμα της Βουλής, μόνο και μόνο επειδή δεν συμφωνεί με αυτές κάποιο σωματείο.
Το Σύνταγμα είναι απολύτως σαφές σ’ αυτό το σημείο. Η πρώτη παράγραφος του άρθρου 61 ξεκαθαρίζει ότι «βουλευτής δεν καταδιώκεται ούτε εξετάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για γνώμη ή ψήφο που έδωσε κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων». Στην προκειμένη περίπτωση, κατά παράβαση του Συντάγματος, επιδιώκεται να «καταδιωχτεί» η γνώμη μιας βουλεύτριας που διατυπώθηκε σαφώς «κατά την άσκηση των βουλευτικών καθηκόντων».
Τελικά υπέρ της άρσης της ασυλίας τάχθηκε το σύνολο των βουλευτών της Ν.Δ. (Χ. Αθανασίου, Μ. Χαρακόπουλος, Σ. Κελέτσης, Ι. Μπούγας, Α. Πλεύρης, Β.–Ν. Υψηλάντης) και ο βουλευτής της Ελληνικής Λύσης Α. Αβδελάς.
Εναντίον της άρσης τάχθηκαν ο Δ. Τζανακόπουλος από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Ι. Γκιόκας από το ΚΚΕ και η Φ. Μπακαδήμα από τη ΜέΡΑ25. Ο Β. Κεγκέρογλου του ΚΙΝ.ΑΛΛ. δήλωσε ότι θα τοποθετηθεί στην Ολομέλεια. Αλλά για ποιο λόγο προχωρά η Ν.Δ. σ’ αυτή την πρωτοφανή κίνηση;
- από ρεπορτάζ που υπογράφουν οι Γιάννης Μπασκάκης και Δημήτρης Ψαρράς στην Εφημερίδα των Συντακτών / ολόκληρο ΕΔΩ
