Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής
Εκείνο που λείπει, εντελώς μιλάμε, είναι το ρεπορτάζ. Κι όταν λέμε ρεπορτάζ, δεν εννοούμε κάτι σπουδαίο και βαρύγδουπο και αποκαλυπτικό. Για απλές καταγραφές ανθρώπινης καθημερινότητας μιλάμε: σκηνές, περιγραφές, στιγμές βγαλμένες μέσα απ’ τη ζωή στα χρόνια της αρρώστιας, σαν κι αυτές που εν αφθονία έβρισκες, τυπωμένες στο χαρτί των.. εφημερίδων, τότε που οι εφημερίδες ήταν εφημερίδες. Κι έφτιαχναν το παζλ της κοινωνίας των καιρών τους, με λέξεις, φράσεις, προτάσεις, αφηγήματα∙ κορμιά - κείμενα στον χρόνο...
Προχθές, που λέτε, τα ’παιξε η οθόνη του υπολογιστή μου κι άρχισε να αναβοσβήνει σαν φανάρι περιπολικού. Την έβαλα σε μια σακούλα, έστειλα ένα sms “B2” και πετάχτηκα στο κλειστό, υποτίθεται (χτυπάς την πόρτα και σου ανοίγει), κατάστημα τεχνικής υποστήριξης κινητών και υπολογιστών της γειτονιάς μου, στο Παγκράτι. Ο τεχνικός μού συνέστησε αλλαγή οθόνης και άρχισα να διαπραγματεύομαι την τιμή μιας μεταχειρισμένης, όταν χτύπησε η πόρτα...
Μια γυναικεία συμπαθητική μασκοφορεμένη φιγούρα ήταν, που κρατούσε ένα 8χρονο κοριτσάκι απ’ το χέρι.
«Γειά σας», είπε, απευθυνόμενη στον τεχνικό - ιδιοκτήτη: «μήπως έχετε κανένα μεταχειρισμένο κινητό;».
«Έχω, αλλά τίποτε σπουδαίο, για τι χρήση το θέλετε;», τη ρώτησε εκείνος.
«Θέλω να παρακολουθεί η κόρη μου τα μαθήματα της τηλεκπαίδευσης», απάντησε η κυρία, νεύοντας προς το κοριτσάκι.
«Πώς είναι δυνατόν! Θα καταστρέψει τα μάτια του το παιδί! Χρειάζεται laptop γι’ αυτή τη δουλειά», ήταν η εύλογη απορία του τεχνικού. Και ύστερα: «Μα σήμερα δεν είπε η υπουργός ότι στον τομέα της τηλεκπαίδευσης όλα είναι κομπλέ;»...
*******
Στο σπίτι συνέδεσα την οθόνη (μεταχειρισμένη, 70 ευρώ!) και μπήκα να τσεκάρω εκείνη την ατάκα για την τηλεκπαίδευση που απέδωσε ο τεχνικός στην υπουργό Παιδείας: όχι, δεν ήταν εκείνη, τα γνωστά - άγνωστα κυβερνητικά εξαπτέρυγα της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας ήταν. Και δεν το είπαν απλώς. Το ξεφτίλισαν κανονικά! Με ένα σούπερ σπέσιαλ δήθεν ρεπορτάζ, υπογεγραμμένο απ’ το... newsroom, υπό τον έμπλεο κυβερνητικού πατριωτισμού τίτλο «Πώς η Ελλάδα κέρδισε το (δύσκολο) στοίχημα της τηλεκπαίδευσης - Τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη»...
«Από την περασμένη εβδομάδα, το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας παρακολουθεί τα μαθήματα μέσω τηλεκπαίδευσης», αποκάλυπτε το... newsroom. Κι ακολουθούσε λεπτομερής δοξαστική περιγραφή της ακάματης κυβερνητικής προσπάθειας (από το πρώτο κύμα της πανδημίας μέχρι σήμερα) για τον συντονισμό του εγχειρήματος (σ.σ.: εγκατάστασης και λειτουργίας της ψηφιακής πλατφόρμας) που, φυσικά, «δεν ήταν διόλου απλή υπόθεση»...
Όλα... κομπλέ! Και προκειμένου να αποδείξουν την... πανευρωπαϊκή αριστεία της κυβέρνησης της καρδιάς τους στον τομέα της τηλεκπαίδευσης, τα πληκτρολόγια του newsroom στοπάρουν τα copy paste των κυβερνητικών non papers και επιχειρούν μια ανόητη συγκριτική ντρίπλα με δημοσίευμα της γερμανικής Handelsblatt, που τόνιζε «την ολιγωρία των γερμανικών σχολικών συγκροτημάτων στην προμήθεια laptop για τους μαθητές, με μόλις το 14% εξ αυτών να έχουν πρόσβαση σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό»!
*******
Το τέλειο αυτογκόλ, μιλάμε! Αφού, συγκρίνοντας την «επιτυχή» εγκατάσταση και χρήση της πλατφόρμας στη χώρα μας με την «αποτυχία» επαρκούς προμήθειας των Γερμανών μαθητών με υλικοτεχνικό εξοπλισμό (laptop κ.λπ.), μοιάζουν να συγκρίνουν κρέας με ψάρι, εγείροντας αυτομάτως υποψίες και ερωτήματα εκτός... πλατφόρμας: τι γίνεται με τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό των Ελλήνων μαθητών και φοιτητών: Είναι δυνατόν να τα πηγαίνει η Ελλαδίτσα καλύτερα απ’ τη Γερμανία; Πού είναι τα στοιχεία; Γιατί λείπει το ρεπορτάζ;
Τα ρεπορτάζ των γερμανικών εφημερίδων τεκμηριώνουν την «αποτυχία» επαρκούς προμήθειας των Γερμανών μαθητών με υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Όμως τι ακριβώς συμβαίνει στα ελληνικά εκπαιδευτικά συγκροτήματα όσον αφορά την προμήθεια (ή τη διευκόλυνση προμήθειας) laptop στους μαθητές και τους φοιτητές; Και πόσοι εξ αυτών (επί τοις εκατό) έχουν πρόσβαση σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό κατάλληλο για συμμετοχή στην τηλεκπαίδευση;
«Πολλοί συμφοιτητές μου παρακολουθούν το διαδικτυακό μάθημα από τον οικογενειακό υπολογιστή και αναγκάζονται να το εγκαταλείπουν στον 'αέρα', κάθε φορά που ένα άλλο μέλος της οικογένειας τον χρειάζεται», μου εξηγεί η φοιτήτρια κόρη μου. Κι ακόμα χειρότερα, «πολλοί δεν έχουν laptop και μπαίνουν με τα κινητά»!
Όπως η 8χρονη μαθήτρια στο κατάστημα ηλεκτρονικών της γειτονιάς μου, σκέφτηκα, και άρχισα να γράφω...
Μα όλα όσα διαβάσατε εδώ δεν είναι παρά απειροελάχιστα κομμάτια του παζλ που συνθέτει την πραγματικότητα της τηλεκπαίδευσης. Κι εκείνο που λείπει, εντελώς μιλάμε, είναι το ρεπορτάζ: το παζλ της κοινωνίας των καιρών μας, με λέξεις, φράσεις, προτάσεις, αφηγήματα: κορμιά - κείμενα στον χρόνο...
Προχθές, που λέτε, τα ’παιξε η οθόνη του υπολογιστή μου κι άρχισε να αναβοσβήνει σαν φανάρι περιπολικού. Την έβαλα σε μια σακούλα, έστειλα ένα sms “B2” και πετάχτηκα στο κλειστό, υποτίθεται (χτυπάς την πόρτα και σου ανοίγει), κατάστημα τεχνικής υποστήριξης κινητών και υπολογιστών της γειτονιάς μου, στο Παγκράτι. Ο τεχνικός μού συνέστησε αλλαγή οθόνης και άρχισα να διαπραγματεύομαι την τιμή μιας μεταχειρισμένης, όταν χτύπησε η πόρτα...
Μια γυναικεία συμπαθητική μασκοφορεμένη φιγούρα ήταν, που κρατούσε ένα 8χρονο κοριτσάκι απ’ το χέρι.
«Γειά σας», είπε, απευθυνόμενη στον τεχνικό - ιδιοκτήτη: «μήπως έχετε κανένα μεταχειρισμένο κινητό;».
«Έχω, αλλά τίποτε σπουδαίο, για τι χρήση το θέλετε;», τη ρώτησε εκείνος.
«Θέλω να παρακολουθεί η κόρη μου τα μαθήματα της τηλεκπαίδευσης», απάντησε η κυρία, νεύοντας προς το κοριτσάκι.
«Πώς είναι δυνατόν! Θα καταστρέψει τα μάτια του το παιδί! Χρειάζεται laptop γι’ αυτή τη δουλειά», ήταν η εύλογη απορία του τεχνικού. Και ύστερα: «Μα σήμερα δεν είπε η υπουργός ότι στον τομέα της τηλεκπαίδευσης όλα είναι κομπλέ;»...
*******
Στο σπίτι συνέδεσα την οθόνη (μεταχειρισμένη, 70 ευρώ!) και μπήκα να τσεκάρω εκείνη την ατάκα για την τηλεκπαίδευση που απέδωσε ο τεχνικός στην υπουργό Παιδείας: όχι, δεν ήταν εκείνη, τα γνωστά - άγνωστα κυβερνητικά εξαπτέρυγα της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας ήταν. Και δεν το είπαν απλώς. Το ξεφτίλισαν κανονικά! Με ένα σούπερ σπέσιαλ δήθεν ρεπορτάζ, υπογεγραμμένο απ’ το... newsroom, υπό τον έμπλεο κυβερνητικού πατριωτισμού τίτλο «Πώς η Ελλάδα κέρδισε το (δύσκολο) στοίχημα της τηλεκπαίδευσης - Τι γίνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη»...
«Από την περασμένη εβδομάδα, το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας παρακολουθεί τα μαθήματα μέσω τηλεκπαίδευσης», αποκάλυπτε το... newsroom. Κι ακολουθούσε λεπτομερής δοξαστική περιγραφή της ακάματης κυβερνητικής προσπάθειας (από το πρώτο κύμα της πανδημίας μέχρι σήμερα) για τον συντονισμό του εγχειρήματος (σ.σ.: εγκατάστασης και λειτουργίας της ψηφιακής πλατφόρμας) που, φυσικά, «δεν ήταν διόλου απλή υπόθεση»...
Όλα... κομπλέ! Και προκειμένου να αποδείξουν την... πανευρωπαϊκή αριστεία της κυβέρνησης της καρδιάς τους στον τομέα της τηλεκπαίδευσης, τα πληκτρολόγια του newsroom στοπάρουν τα copy paste των κυβερνητικών non papers και επιχειρούν μια ανόητη συγκριτική ντρίπλα με δημοσίευμα της γερμανικής Handelsblatt, που τόνιζε «την ολιγωρία των γερμανικών σχολικών συγκροτημάτων στην προμήθεια laptop για τους μαθητές, με μόλις το 14% εξ αυτών να έχουν πρόσβαση σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό»!
*******
Το τέλειο αυτογκόλ, μιλάμε! Αφού, συγκρίνοντας την «επιτυχή» εγκατάσταση και χρήση της πλατφόρμας στη χώρα μας με την «αποτυχία» επαρκούς προμήθειας των Γερμανών μαθητών με υλικοτεχνικό εξοπλισμό (laptop κ.λπ.), μοιάζουν να συγκρίνουν κρέας με ψάρι, εγείροντας αυτομάτως υποψίες και ερωτήματα εκτός... πλατφόρμας: τι γίνεται με τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό των Ελλήνων μαθητών και φοιτητών: Είναι δυνατόν να τα πηγαίνει η Ελλαδίτσα καλύτερα απ’ τη Γερμανία; Πού είναι τα στοιχεία; Γιατί λείπει το ρεπορτάζ;
Τα ρεπορτάζ των γερμανικών εφημερίδων τεκμηριώνουν την «αποτυχία» επαρκούς προμήθειας των Γερμανών μαθητών με υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Όμως τι ακριβώς συμβαίνει στα ελληνικά εκπαιδευτικά συγκροτήματα όσον αφορά την προμήθεια (ή τη διευκόλυνση προμήθειας) laptop στους μαθητές και τους φοιτητές; Και πόσοι εξ αυτών (επί τοις εκατό) έχουν πρόσβαση σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό κατάλληλο για συμμετοχή στην τηλεκπαίδευση;
«Πολλοί συμφοιτητές μου παρακολουθούν το διαδικτυακό μάθημα από τον οικογενειακό υπολογιστή και αναγκάζονται να το εγκαταλείπουν στον 'αέρα', κάθε φορά που ένα άλλο μέλος της οικογένειας τον χρειάζεται», μου εξηγεί η φοιτήτρια κόρη μου. Κι ακόμα χειρότερα, «πολλοί δεν έχουν laptop και μπαίνουν με τα κινητά»!
Όπως η 8χρονη μαθήτρια στο κατάστημα ηλεκτρονικών της γειτονιάς μου, σκέφτηκα, και άρχισα να γράφω...
Μα όλα όσα διαβάσατε εδώ δεν είναι παρά απειροελάχιστα κομμάτια του παζλ που συνθέτει την πραγματικότητα της τηλεκπαίδευσης. Κι εκείνο που λείπει, εντελώς μιλάμε, είναι το ρεπορτάζ: το παζλ της κοινωνίας των καιρών μας, με λέξεις, φράσεις, προτάσεις, αφηγήματα: κορμιά - κείμενα στον χρόνο...
* Από άρθρο (30.11.2020) ελεγχόμενης από την κυβέρνηση ηλεκτρονικής εφημερίδας
