Θα μου επιτρέψετε να μην ασχοληθώ με το κασκορσέ του Σωτήρη. Με κάτι άλλο θέλω ν’ ασχοληθώ, με τη φίλη μου τη Μαίρη (ας την πούμε Μαίρη), που πήρε πριν από κάνα χρόνο σύνταξη, στα εξήντα της. Άρα στέκεται ακόμη, δεν είναι όπως θα είμαστε εμείς που θα πάρουμε στα εβδομήντα παρά και θα κυκλοφορούμε με τη μαγκουρίτσα,.. που έλεγε και ο αλήστου μνήμης Τροχανάς.
Η Μαίρη λοιπόν. Που μιλάγαμε στο τηλέφωνο πριν από κάτι μερούλες και γύρισε και μου είπε ότι έφτιαξε φακές, ντίπ τίποτα, τρεις μερίδες και κράτησε μία για τον εαυτό της και έδωσε δύο στη φίλη της την Ξένια και ύστερα κατέβηκε και ως την πιλοτή για να πει ένα «γειά» στην άλλη τη φίλη της την Τζένη και στη συνέχεια ανέβηκε άρον άρον στο σπίτι της, «να ξεκουραστώ λίγο ρε Χρήστο, η ανάσα μου κόπηκε». Με τρία πιάτα φακές και μία χαιρετούρα…
Η Μαίρη όλα αυτά, που βάραγε κάτι ξεγυρισμένα δωδεκάωρα επταήμερα στη διαφημιστική, να τη βλέπεις και να ψάχνεις να βρεις που τα κρύβει τα χάπια των φορτηγατζήδων. Και τώρα την έχει καταβάλλει τόσο πολύ όχι το γήρας, αλλά αυτή η μαυρίλα και η καντήφλα της πανδημίας και το όλο μέσα, όλο στο σπίτι, κοντεύει να μαδήσει τη γάτα της η γυναίκας, ποιες φακές τώρα, ποια φασόλια και λοιπές αηδίες. Και ύστερα μου λες για το φανελάκι (συγγνώμη, το κασκορσεδάκι!) του Σωτήρη Τσιόδρα;
Κάπου εδώ λοιπόν σκόπευα να φύγω από τη Μαίρη και το σκότος που την περιβάλλει και να το γυρίσω στο γελαστικό με λεκέ από τηγανόλαδο και λίγδα εξτραορντινέρ και πως θα στέλναμε τη φανέλα του Τσιόδρα στα μουσεία της αλλοδαπής για 25 + 25 χρόνια. Αλλά είπα να κάνω ένα μπρέηκ πριν συνεχίσω και να σερφάρω λίγο σε δημοφιλείς ιστοσελίδες της αλλοδαπής, ψάχνοντας για φωτογραφίες από αιλουροειδή. Κι έπεσα πάνω στον δόκτωρα Άντριαν Τζέημς, πρόεδρο του βρετανικού Royal College of Psychiatrists. Για να διαβάσω τη δήλωσή του ότι τον κορωνοϊό μπορεί και να τον ελέγξουμε κάποια στιγμή, αλλά οι συνέπειές του σε επίπεδο ψυχικής υγείας θα είναι μεγάλες και θα είναι και μακροχρόνιες… Με δικά του λόγια:
«Εδώ μιλάμε για το μεγαλύτερο χτύπημα στον τομέα της ψυχικής υγείας από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν θα σταματήσει όταν ελέγξουμε τον κορωνοϊό και είναι μεγάλη ανάγκη να ενισχύσουμε τις δομές της ψυχικής υγείας για να αντέξουν το επερχόμενο κύμα».Και συνέχισε μιλώντας για τους ανθρώπους που κόντεψαν να σαλτάρουν από την παρατεταμένη καραντίνα και απομόνωση, από τα οικονομικά προβλήματα που χτύπησαν το σπιτικό τους, από τις ταλαιπωρίες φίλων και συγγενών, από όλη αυτή την κατάρα που μας έχει χτυπήσει και δεν θα φύγει από πάνω μας με κάποιο μαγικό ραβδάκι, έτσι για πλάκα στο επόμενο εικοσιτετράωρο.
Ψιλά γράμματα θα μου πείτε. Εδώ πεθαίνουν άνθρωποι στα νοσοκομεία κι εσύ για τη μαυρίλα της ψυχής. Κι αυτή ένας θάνατος είναι όμως, για άλλους μικρός και για άλλους μεγάλος, και ποτέ δεν ξέρουμε εμείς έτσι στο σίγουρο τι βάσανο κρύβει ο άλλος μέσα του. Ας μην μιμηθούμε λοιπόν τους γάτους μου κι ας μην προσπαθήσουμε να το κρύψουμε κι αυτό κάτω απ’ το χαλί της άμετρης αισιοδοξίας, της φαντασμαγορικής κορωνοκτονίας και των ταρατατζούμ εμβολιασμών. Η πληγή μετράει το ίδιο, είτε στο σώμα σου βρίσκεται είτε στο μυαλό σου. Κι αν δεν κάνουμε κάτι τώρα, θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά αύριο.
- από το newpost.gr
