Βγαίνω να περπατήσω. Γύρω από το σπίτι μου.
Έχει ψιλόβροχο, κάνει κρύο, έχει σκοτεινιάσει. Μυρίζει καμμένα ξύλα και υγρασία.
Οι δρόμοι είναι εντελώς άδειοι και πολύ σκοτεινοί, περπατάω πολλή ώρα και δεν συναντώ ούτε έναν άνθρωπο.
Κανέναν.
Το μίνι μάρκετ της γειτονιάς έχει βάλει εκατοντάδες φωτάκια, αναβοσβήνουν μέσα στην ερημιά.. και το σκοτάδι, ένα οπτικό παράδοξο, σαν σκηνικό που κάποιος ξέχασε να βγάλει από την πρίζα.
Νιώθω, ξαφνικά, σα να είμαι ο μοναδικός επιζών σε έναν κόσμο που έχει αδειάσει από ανθρώπους.
Ο Τομ Χανκς στο νησί του, ο Γουίλ Σμιθ στην πόλη των ζόμπι, η Μαρία Δεδούση στο έρημο Χαλάνδρι, ο κόσμος είναι μια παράσταση που τελείωσε και κάποιος ξέχασε να βγάλει το σκηνικό από την πρίζα. Κι έχεις μείνει μόνος σου και μπορείς να κάνεις ότι θέλεις σ' αυτόν τον κόσμο, δεν θα σ' ενοχλήσει κανείς, δεν θα σου πει κανείς να κάνεις αυτό ή να μην κάνεις εκείνο, δεν έχεις σκηνοθέτη, ρόλο, ατάκες που πρέπει να πεις, δεν έχεις τίποτα.
Δεν είναι άσχημο συναίσθημα. Ανακουφιστικό μπορώ να πω. Απελευθερωτικό.
Γελάω δυνατά με τον εαυτό μου που διαρκώς φτιάχνει ιστορίες εκεί που δεν υπάρχουν.
Ένας σεναριογράφος των μικρών κι ασήμαντων, που στο μυαλό του παίρνουν διαστάσεις που δεν τους αναλογούν.
Η σκέψη, όμως, ίσως τελικά δεν είναι και τόσο αστεία ή άκυρη.
Είμαι πράγματι επιζών, κάποιοι από σας είστε επίσης.
Όχι του κόβιντ ή κάποιου κοσμικής εμβέλειας συμβάντος, αλλά της ζωής της ίδιας, δεν είναι μικρό πράγμα, μην κουνάτε το κεφάλι, σας βλέπω.
Είναι οδοστρωτήρας η ζωή και είναι μεγάλη υπόθεση να πεις επιβίωσα ως εδώ χωρίς να χάσω πολλά από τον εαυτό μου, ίσα ίσα τον εμπλούτισα στην πορεία:
Κάθε τούβλο που μου έπεσε στο κεφάλι τού πρόσθεσε μερικά εκατοστά θωράκισης, κάθε κάθαρμα που συνάντησα με έκανε καλύτερο άνθρωπο, κάθε ψέμμα που άκουσα μ' έφερε πιο κοντά στην αλήθεια, κάθε τρικλοποδιά με έκανε να περπατάω πιο σταθερά.
Είναι μεγάλη πρόκληση να βρίσκεσαι αγκαλιά με το σκοτάδι και να μπορείς ακόμα να έχεις μέσα σου φως, όσο μελό κι αν ακούγεται είναι αλήθεια. Θέλει κόπο, δεν είναι για τους φυγόπονους.
Πολύ σκοτάδι γύρω μας.
Αρκετούς τούς απορρόφησε. Έγινε εσωτερική τους συνθήκη.
Οι άλλοι είμαστε οι επιζήσαντες.
Σ' έναν παράξενο κόσμο.
