...αλλά έλεος κάπου με τους τραμπούκους της ΑΣΟΕΕ!
Με τους χρυσαυγίτες στη φυλακή, έστω και χωρίς τον Παπά, που εξευτέλισε την εισαγγελέα που δεν «διέγνωσε» τάσεις φυγής, και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, που ακόμη τον ψάχνει (ελπίζουμε ότι τον ψάχνουν νυχθημερόν) δεν τελείωσε, δυστυχώς, η φασίζουσα νοοτροπία και οι πρακτικές της..Τα τάγματα εφόδου που μπήκαν στο γραφείο του Πρύτανη της ΑΣΟΕΕ και τον διαπόμπευσαν, όπως έκαναν παλιά τους νεαρούς που συλλάμβαναν με τον περίφημο νόμο 4000 (που θεσπίστηκε από την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1958 και ήταν ο γνωστός νόμος περί τετνιμποϊσμού) είναι ένας άλλος φασισμός που, πιστεύω όλοι μας, πρέπει να καταδικάσουμε.
Από την εποχή που οι φοιτητές «έχτισαν» την πόρτα του Πρύτανη στην Ξάνθη, τον Νοέμβριο του 2006, μέχρι σήμερα η ανοχή όλων μας απέναντι στους φοιτητές που συμπεριφέρονται ως τραμπούκοι είναι αν μη τι άλλο αξιοσημείωτη.
Με κίνδυνο να παρεξηγηθώ, γιατί δεν την πιστεύω καθόλου, η δράση των συγκεκριμένων ατόμων μπορεί πολύ εύκολα να βάλει γάργαρο νεράκι στο μύλο των φίλων της θεωρίας των «δύο άκρων».
Όμως να μη φοβόμαστε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Οι νταήδες της ΑΣΟΕΕ ως τάγματα εφόδου λειτούργησαν. Θέλανε να σκορπίσουν φόβο για να «συνετίσουν».
Οι τύποι αυτοί είναι η ντροπή κάθε φοιτητικού και νεανικού κινήματος και το καλύτερο άλλοθι για να πάρουν μπροστά τα συντηρητικά αντανακλαστικά ακόμη και πολιτών που δεν το θέλουν.
Η πράξη τους αυτή, που προφανώς δεν είναι κακούργημα για να τους επικηρύξει κάποιος, είναι κατάπτυστη, θλιβερή και εξοργιστική.
Αν είναι να ζούμε σε ένα περιβάλλον που όποιος μπορεί, με την παρέα του, να μας εκφοβίζει, να μας προπηλακίζει και να μας διαπομπεύει πολλά πράγματα πάνε λάθος. Αν ανεχόμαστε ή κλείνουμε το μάτι στον τραμπούκο αναλόγως με το πού κρατάει η πολιτική του σκούφια, τότε μιλάμε για ιδεώδη αλά καρτ και πάλι το πράμα είναι λάθος.
Έγραψα ένα «Ζε σουί πρύτανης» στο facebook όταν διάβασα την είδηση γιατί μόνο αυτό μπορούσε να περιγράψει την οργή μου και τον προβληματισμό μου.
Θα δερνόμαστε όταν διαφωνούμε;
Θα μπορεί ένας, ή μια ομάδα να διαπομπεύσει τα παιδιά μας αν διαφωνούν για κάτι στα πανεπιστήμια ή οπουδήποτε αλλού;
Η κοινωνία μας χρειάζεται κανόνες. Χρειάζεται και αγώνες, γιατί οι κανόνες είναι για να αλλάζουν όταν δεν είναι προς το συμφέρον όλων. Κανένας τραμπουκισμός όμως δεν μπορεί να αντικαταστήσει αγώνα για διεκδικήσεις. Οι τραμπούκοι όμως, όσο δεν μπαίνουν στην άκρη θα μπορούν εσαεί να τραμπουκίζουν, να εκφοβίζουν αλλά και να αμαυρώνουν το φοιτητικό και κάθε νεανικό κίνημα.
Γιάννης Καφάτος / viewtag