Στο Μαξίμου κανείς δεν δουλεύει εθελοντικά

Τι γίνεται όταν μια κυβέρνηση επιλέγει να υποβαθμίζει, να υποστελεχώνει και να υποχρηματοδοτεί το κοινωνικό κράτος και τις υπηρεσίες του προς τους πολίτες; Σε αυτή την περίπτωση το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία κενών. Κενά στην Υγεία, κενά στην Παιδεία, κενά στην προστασία του Περιβάλλοντος, κενά στις δημόσιες συγκοινωνίες, κενά στην κοινωνική ασφάλιση. Κενά που χάσκουν την χρεοκοπία μιας ιδεολογίας. Κενά που έρχονται και σκάνε με κρότο στη ζωή των φορολογούμενων που εξακολουθούν να πληρώνουν τα ίδια στο κράτος για λιγότερο κράτος.
Και ερχόμαστε τώρα να δούμε τι σημαίνει λιγότερο κράτος. Σημαίνει λιγότερους γιατρούς και νοσηλευτές, σημαίνει λιγότερους εκπαιδευτικούς, σημαίνει λιγότερα λεωφορεία, σημαίνει μικρότερες συντάξεις και επιδόματα για τους αδύναμους και άλλες πολλές ελλείψεις μικρότερες ή μεγαλύτερες. Ελλείψεις που σε περιόδους κρίσης μπορεί να αποδειχθούν εγκληματικές και μοιραίες.
Στα σκληρά χρόνια της οικονομικής κρίσης και των Μνημονίων υπήρξαν κάποιες ρηξικέλευθες προτάσεις για την κάλυψη αυτών των κενών. Από τον κ. Πέτρο Δούκα της Νέας Δημοκρατίας που το 2013 είχε εισηγηθεί το αλησμόνητο πρόγραμμα «εθελοντικής εργασίας, δωρεάν για τους εργοδότες» έως τον κ. Ανδρέα Λοβέρδο που ως υπουργός Παιδείας είχε προτείνει το 2014 την κάλυψη 1100 κενών θέσεων στα σχολεία με «εθελοντές εκπαιδευτικούς».
Σήμερα, στις μέρες τις υγειονομικής κρίσης με την κυβέρνηση συνειδητά να υποχρηματοδοτεί την Δημόσια Υγεία, ο εθελοντισμός δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι και διέξοδο για τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη για λιγότερο κράτος. Δεν μπορεί να λείπουν χρήματα για προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών μειώνοντας κατά 500 εκατομμύρια τις δαπάνες για τα Δημόσια Νοσοκομεία και να προβλέπονται 34 εκατομμύρια ευρώ για τις δαπάνες του Μαξίμου και των μετακλητών υπαλλήλων του Πρωθυπουργού. Εκεί μάλλον δεν πάει κανείς να δουλέψει εθελοντικά.

Πέτρος Κατσάκος (Αυγή /24.11.2020)