Όταν η Ελλάδα πανηγυρίζει για την εκλογή του θείου Τζο
Είναι απ’ αυτά τα πράγματα που δεν ξεχνάς ποτέ, γιατί είσαι πιτσιρικάς και σου καρφώνονται με πρόκα στη μνήμη.
Είναι αυτό το πράγμα που ακούστηκε αμέσως μετά απ’ την εκλογή του Κάρτερ στην προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών κι ενώ ολόκληρο το ελληνικό έθνος.. γιόρταζε την απομάκρυνση του Κίσινγκερ απ’ το Στέητ Ντηπάρτμεντ και την αυγή μιας νέας εποχής στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Το είχε πει κάποιος από τους εκπροσώπους του «φυστικά» Τζίμυ, Τύπου ήταν, εξωτερικών υποθέσεων ήταν, δεν θυμάμαι τώρα, και μας τα έκοψε τα πόδια:
«Άδικα πανηγυρίζουν οι Έλληνες»!
Έτσι ακριβώς, ωμά και ψυχρά, για να μην παίρνει η πορδή μας αέρα. Και δίκιο είχε ο άνθρωπος γιατί μπορεί να αποχώρησε ο μισητός Χένρι από το θώκο του υπουργού Εξωτερικών, αλλά τα τουρκικά στρατεύματα εξακολούθησαν να είναι σταθμευμένα στην Κύπρο. Και η Τουρκία συνέχισε να πουλάει τρέλα και τσαμπουκά στο Αιγαίο, χωρίς να της τραβάει κανένας το αυτί. Δυο λογάκια μόνο, προτροπές για σύνεση και ευταξία, άντε βρείτε τα, μεγάλα παιδιά είστε κι όξω απ’ την πόρτα. Μεγάλη μας φίλη η Αμερική, αλλά δεν ήταν φίλη μόνο δική μας. Όπως θα το συνόψιζε σε ένα στίχο ο γίγαντας ΛεΠά:
Από ‘δω η γυναίκα μου κι από ‘δω το αίσθημα μου!
Σαραντατόσα χρόνια αργότερα, ξαναρχίσαμε να πανηγυρίζουμε γιατί φεύγει ο Τραμπ που είχε τακιμιάσει με τον Ερντογάν και τον πήγαινε κόστα κόστα (για να μη πω στο στόμα τον φίλαγε…) κι έρχεται ο Μπάιντεν που δεν είναι απλός Μπάιντεν, είναι Μπαϊντενόπουλος. Δικό μας παιδί, αίμα μας, ακούει για Ελλάδα («την πατρίδα μας», που λέει κι ο Σώτος) και σπαράζουν τα μέσα του, η ψυχούλα του λαχταράει ουζάκι και φραπόγαλο μπας και στανιάρει.
Και είναι και κολλητός μ’ έναν παπά Έλληνα, που θα του τα λέει χύμα και τσουβαλάτα και δεν κάνει βήμα χωρίς έναν Έλληνα γάτο του κέτερινγκ που θα μπουκάρει στον Λευκό Οίκο όποτε αδικείται η Ελλαδάρα και θα του τραβάει έναν εξάψαλμο. Μη σου πω θα του τραβάει κάνα σουτ, να μάθει να συμπεριφέρεται. Τον έχουμε σας λέω τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ, ο Θεός να τον έχει καλά, μέρες να μας κόβει και να του δίνει χρόνια!
Και κάπως έτσι χτίζεται το νέο «αφήγημα» (τι καταραμένη λέξη…), με την Ουάσινγκτον στο πλευρό της Αθήνας, από εδώ ως την αιωνιότητα. Με τον φρέσκο πρόεδρο να κατανοεί τα δίκαια της χώρας μας και να αναγνωρίζει τις διεκδικήσεις της. Με το Στέητ Ντηπάρτμεντ να σηκώνει ελληνική σημαία και να μας στηρίζει μέχρι τελικής πτώσεως. Με την αμερικανική πολεμική τεχνολογία να τίθεται στην διάθεσή της Ελλάδας, που δεν θα φοβάται πλέον κανέναν κερατά. Χαράς ευαγγέλια, βαράνε οι καμπάνες!
Όλα αυτά βέβαια, αρκεί να ξεχνάμε ότι ο Μπάιντεν δεν ήρθε να εκμεταλλευθεί το ιμπέριουμ προς όφελός του, όπως ο Τραμπ, αλλά για να το ξαναστήσει στα πόδια του. Να συνεχίσει, δηλαδή, την πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα, που λειτούργησε περισσότερο ως γεράκι και λιγότερο ως απομονωτιστής. Κι αν θυμάστε καλά, πιο πολλές φωτιές άναψε παρά έσβησε στα πέριξ της Μεσογείου. Γιατί αυτό συνέφερε ή έμοιαζε να συμφέρει τη χώρα του κι όχι γιατί του το είπε κάνας παπάς ή κάνας εστιάτωρ. Ας κρατήσουμε λοιπόν μικρό καλάθι για τον.. Μπαϊντενόπουλο κι ας αφήσουμε τους πανηγυρισμούς για τα παιδάκια του γυμνασίου, που χαίρονται ιδιαιτέρως με τα παθήματα της τηλεκπαίδευσης!
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr