Πρέπει βεβαίως να ξεπεράσεις.. πρώτα τη συγκίνηση, βλέποντας συναδέλφους, έστω και λίγους, ειδικά όταν αντιμετωπίζεις σοβαρά προβλήματα, τα οποία εντούτοις ελέγχονται, ιατρικώς και ψυχολογικώς. Βοηθά σε τούτο ο παρήγορος και λυτρωτικός λόγος των λίγων αυτών συναδέλφων, τις λίγες αυτές ώρες συνάντησης [συνύπαρξης]. Γεμίζεις εξαίφνης ελπίδα και αυτοπεποίθηση, ξεχνάς τον θόρυβο περί τον κορονοϊό και τις νοσοκομειακές εμπειρίες και διογκώνονται κύτταρα υγιή και συναισθήματα καθαρά.
Είναι στιγμές που ανήκουν σε αυτούς που τις ζουν και τις αισθάνονται, που εξαπολύουν επίθεση σε κάθε αρνητική γνώμη και διάθεση. Επίθεση, ναι -διότι πρέπει και η αισιοδοξία κάποια στιγμή να δείξει τα δόντια της, να επικρατήσει, να διαχυθεί στην καθημερινότητα.
- από κείμενο του Γιώργου Σταματόπουλου στην ΕφΣυν (ολόκληρο ΕΔΩ)