Όταν ξεκινούσα ως δημοσιογράφος είχα έναν εντελώς βλαμμένο για διευθυντή σύνταξης, ο οποίος σφυρηλάτησε τη φυσική μου αντιπάθεια προς τους διευθυντές. Μια μέρα με φώναξε σχετικά με ένα θέμα που έκανα για τις κινητοποιήσεις των φοιτητών στη Γαλλία ενάντια στον τότε πρωτοεμφανιζόμενο Μισθό Πρώτης Πρόσληψης, που ήταν κάτι σαν τον υποκατώτατο ας πούμε. Μπαίνω στο γραφείο του και..
μου λέει: «Θέλω να βάλεις τίτλο: ''Ο Έλληνας που ξεσήκωσε την εξέγερση των φοιτητών στη Γαλλία'' και να το στηρίξεις στο κείμενο». Μάταια προσπάθησα να του εξηγήσω ότι δεν υπάρχει κανένας Έλληνας που ξεσήκωσε την εξέγερση των φοιτητών στη Γαλλία, ότι είναι προτιμότερο να έχουμε ένα πλήρες ρεπορτάζ του τι συνέβαινε στη Γαλλία και γιατί παρά να γράφουμε ανύπαρκτα πράγματα χωρίς σημασία και ότι δεν νιώθω καθόλου άνετα να γράφω ανυπόστατες μπούρδες. «Έτσι θα το βάλεις», μου είπε, «αυτό θέλει ο κόσμος».
Εξακολουθώ να θεωρώ ότι έλεγε βλακείες και ότι ο κόσμος δεν θέλει αυτό, οι διευθυντές θέλουν να θέλει αυτό ο κόσμος για να μην είναι υποχρεωμένοι να κάνουν σοβαρή δημοσιογραφία. Παρόλα αυτά δε μπορώ να πω ότι δεν ένιωσα 15 χρόνια νεώτερος και αρκετά πιο μ@λ@κας, διαβάζοντας την ανακοίνωση του γραφείου τύπου του Μητσοτάκη ότι «ο πρωθυπουργός συνομίλησε με τον Έλληνα που ανακάλυψε το εμβόλιο για τον κορωνοϊό».
Γιάννης Ανδρουλιδάκης (fb)
