Συμπολίτη μου, Κυριάκο

Αλγεινή εντύπωση και πολλές αντιδράσεις είχε προκαλέσει η «οικειότητα» του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη απέναντι στον καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα κατά την συνέντευξη Τύπου για το νέο lockdown.
«Θα σας τα πει τώρα ο Σωτήρης, έλα Σωτήρη, όπως σας είπε ο Σωτήρης» έλεγε και ξαναέλεγε ο Μητσοτάκης με την Ελενα Ακρίτα να σχολιάζει επικριτικά: "Ή είσαι πρωθυπουργός.. και συνομιλείς δημοσίως με έναν καθηγητή πανεπιστημίου, όποτε απευθύνεται ο ένας στον άλλον στον πληθυντικό προσφωνώντας τον με την ιδιότητα του (κύριε πρόεδρε, κύριε καθηγητά).Ή είσαι στο καφενείο και παίζεις πρέφα με τον κολλητό σου τον Σωτήρη οπότε βάλτε κι ένα ρε μεγάλε στην κουβέντα."
Η Ελενα Ακρίτα επανήλθε και αυτή τη φορά μέσα από άρθρο της στα ΝΕΑ, ως ο «κολλητός Σωτήρης», επικεντρώνει την κριτική της στην πολιτική ευθύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη. 

Με τον τίτλο «Συμπολίτη μου, Κυριάκο» η Ακρίτα γράφει:

Μού επιτρέπεις Κυριάκο, τον ενικό. Άλλωστε όλοι εδώ οι ‘συμπολίτες σου’ όπως μάς αποκαλείς, μια παρέα είμαστε. Μαζί τα λέμε, μαζί τα πίνουμε, μαζί βάζουμε κι ένα μεζέ στη μέση να τσιμπάνε τα παιδιά.
Κι εσύ συμπολίτη Κυριάκο, τον συμπολίτη μας τον Τσιόδρα, ‘Σωτήρη’ τον αποκάλεσες. ‘Σωτήρη’. Δημόσια αυτό. Στην τηλεόραση. Σωτήρη. Γεια σου ρε Σωτήρη λεβεντιά παιδί, πιάσε μια ρακή για τον Σωτηράκη. 

Γεια σας κύριε Πρόεδρε, απάντησε ο Σωτήρης. Ο κολλητός σου, ο κουμπάρος σου, ο κάνατε μαζί φαντάροι, γεια σας. Στον πληθυντικό. Με σεβασμό προς το αξίωμα σου. Εν αντιθέσει με σένα, που αν μη τι άλλο, από καταγωγή και μόνο μια αστική ευγένεια την περίμενα. Τς τς je suis déçue, Monsieur le Premier ministre.
Το συνηθίζουν κι οι Αμερικάνοι, να νιώσει σου λέει ο πολίτης μια εγγύτητα. Που αν θέλω εγώ εγγύτητα δεν τραβάω μια φιλούρα στο μουσούδι του σκύλου μου, άσε με αγάπη μου. Άσε με με τους επικοινωνιολόγους από τον πλανήτη Κρύπτον που δεν ξέρουν πού στην ευχή διακτινίστηκαν.
Οκ να κλειστούμε μέσα λοιπόν. Να κλειστούμε, σού χαλάω εγώ χατίρι; Το λοκντάουν είναι ευλογία, το είπε και ο Ράμφος. Όμως, συμπολίτη Κυριάκο, κατέβα λίγο από το Shangri La σου κι έλα να τα πούμε. Να παίξουμε ένα παιχνίδι, πάει; Εσύ θα μάς λες για την ατομική ευθύνη, κι εγώ θα σού λεω για την πολιτική. Πάει;
Ξεκίνησες καλά τον Μάρτιο. Καλύτερα από άλλες χώρες. Κι αφού πέσαμε στα μαλακά με την πρώτη πανδημία, το καλοκαίρι χαλάρωσες.  Και γι’ αυτό έχεις πολιτική ευθύνη.

• Έχεις πολιτική ευθύνη γιατί άνοιξες τα σύνορα κι έβαλες μέσα στη σάρα και τη μάρα. Ζητούσαμε θερμομετρήσεις, είπε η Ντόρα Μπακογιάννη αλλά δεν δέχονταν οι αεροπορικές εταιρίες και τα ταξιδιωτικά γραφεία.
• Έχεις πολιτική ευθύνη γιατί άφησες τους εργαζόμενους στο τουρισμό χωρίς οικονομική στήριξη – τι ίδιο άλλωστε έγινε και με άλλους πληττόμενους κλάδους.
• Έχεις πολιτική ευθύνη γιατί οι καλλιτέχνες μας – αυτοί οι σπουδαίοι άνθρωποι που μάς δίνουν ανάσα μέσα από το θέατρο, τη μουσική, την Τέχνη – πήραν μία και μόνη φορά ένα επίδομα της πλάκας.
• Έχεις πολιτική ευθύνη γιατί άφησες γιατρούς, νοσηλευτές, ΜΕΘ κι εξοπλισμό στο έλεος του Θεού. Κι αν σήμερα υπολειτουργεί έστω το Σύστημα Υγείας είναι γιατί υπάρχουν επαγγελματίες με ανθρωπιά, φιλότιμο και υψηλή αίσθηση καθήκοντος.
• Έχεις πολιτική ευθύνη γιατί έδωσες 85.000.000 ευρώ στο σκόιλ ελικίκου. 5.000.000 στο Μεγάλο Περίπατο. 20.000.000 στη λίστα Πέτσα. 6.000.000 σε σχολικές μάσκες τεντόπανα.
• Έχεις πολιτική ευθύνη γιατί στρίμωξες 26 παιδιά στην ίδια τάξη.
• Έχεις πολιτική ευθύνη που επέτρεψες πληρότητα 100% στις πτήσεις.
• Έχεις πολιτική ευθύνη γιατί δεν προσέλαβες οδηγούς λεωφορείων. Γιατί δεν αύξησες τα δρομολόγια. Γιατί δεν εφάρμοσες κυλιόμενο ωράριο στην προσέλευση εργασίας.
• Έχεις πολιτική ευθύνη γιατί άφησες τις εκκλησίες ορθάνοιχτες. Γιατί έκοβες πρόστιμα για τη μάσκα σε όλους εκτός από τους παπάδες.
• Έχεις πολιτική ευθύνη γιατί όσο εμείς λιώναμε στα σπίτια μας, κάποιοι μεταλάμβαναν με το ίδιο κουτάλι. Και φιλούσαν τις εικόνες. Κι έβγαιναν μετά από την εκκλησία και κολλάγαν επάνω μας. Δίπλα μας στην ουρά, στο σούπερ μάρκετ, στο λεωφορείο. Μάς μετέφεραν το ιο και φταίγαμε εμείς. Εμείς με την ατομική ευθύνη. Όχι εσύ με την πολιτική.

Εμείς συμπολίτη Κυριάκο, την άνοιξη μαντρωθήκαμε σπίτι μας. Δεν είδαμε τους δικούς μας ανθρώπους. Μάς έλειψαν οι αγκαλιές τους, το γέλιο τους, η γκρίνια τους, οι μυρωδιές τους. Ο κόσμος γονάτισε οικονομικά, έκανε το σκατό του παξιμάδι, κατάθλιψη. Κι όλα αυτά για να μη ξαναζήσουμε όσα ζούμε σήμερα. Κι όμως τα ξαναζούμε και κύριος οίδε τί μάς ξημερώνει το μέλλον.
Εν κατακλείδι συμπολίτη Κυριάκο, εμείς – με όλες τις παρασπονδίες ορισμένων συμπολιτών μας – την ιδρώσαμε τη φανέλα. Δώσαμε δεν πήραμε. Φρόντισε λοιπόν να μάς επιστρέψεις τα χρωστούμενα. Γιατί μάς χρωστάς. Δεν σου χρωστάμε.
Με …συμπολιτικούς χαιρετισμούς.
Ο κολλητός σου Σωτήρης.