«Και τώρα τι κάνουμε χωρίς ναζί;» σάρκαζε ένας γνωστός φασιστάκος των social media σε ανάρτησή του στο Twitter με φόντο εκείνη τη φωτογραφία του χρυσαυγίτη Λαγού που καθόταν χαλαρός και... λάιτ σε πολυθρόνα της αίθουσας του «Ελ. Βενιζέλος» με το εισιτήριο για Βρυξέλες στην τσέπη...
Ένας άλλος, συριζαίος χρήστης του Facebook αυτός, έκανε μαύρο χιούμορ με το ίδιο πρόσωπο στο ίδιο θέμα: «Πετάει - πετάει ο φασισμός!» σχολίαζε πάνω από τη φωτογραφία με τον ίδιο χρυσαυγίτη, μέσα στο αεροπλάνο αυτή τη φορά, να «πετάει» business class με προορισμό το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Οι δυο πολιτικά ετερόκλητοι σχολιαστές των social media, το πιθανότερο ασυνείδητα, συνέπιπταν στον συλλογισμό ότι η δίκη και η καταδίκη των νεοναζί και της εγκληματικής συμμορίας τους δεν είναι το τέλος της Ιστορίας∙ ότι είναι ακόμα μία σεκάνς στο αιματοβαμμένο θρίλερ ακραίου πολιτικού μίσους και τρόμου που ξεκινά με εκείνη την «αγροίκα πιστολιά του Σεράγεβο»...
Και έκτοτε συνεχίζεται με μια αλληλουχία εξαιρετικά ταπεινωτικών, για το ανθρώπινο είδος, γεγονότων: ο εθνικισμός, ο λαϊκισμός και η βία, βασικά χαρακτηριστικά του ναζισμού και του φασισμού, ευδοκιμούν στο ανθρώπινο σύμπαν κάνοντας την εποχή μας να μοιάζει με κοιμητήριο των σταθερών αξιών.
Οι θεσμοί της δημοκρατίας, της ισότητας, της Δικαιοσύνης βιάζονται συστηματικά, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πολιτισμένου κόσμου, από φασιστικούς και ναζιστικούς θύλακες που εκκολάπτονται, φυτοζωούν και ευδοκιμούν εντός τους...
****
Σ’ αυτόν τον ζοφερό καμβά, με το φωτάκι που άναψε η ελληνική Δικαιοσύνη (σ.σ.: τη δίκαιη δίκη και καταδίκη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής) να τρεμοσβήνει ήδη στις σελίδες της Ιστορίας του Δικαίου, οι προβολείς πέφτουν σ’ εκείνα τα άγρυπνα λόγια του Αλέξη Τσίπρα που πέρασαν στα ψιλά: «Οι νεοναζί είναι και επίσημα ένοχοι. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αθώοι όσοι τους ‘ξέπλεναν’ τόσα χρόνια και σήμερα εμφανίζονται ως τιμητές».
Λόγια που, δικαίως, μεταλλάχτηκαν στο περίφημο πρωτοσέλιδο της «Αυγής». Το οποίο, υπό τον τίτλο «Δεν είναι αθώοι», έδειχνε τους Σαμαρά και Μητσοτάκη ως «αυτούς που τόσα χρόνια ‘ξέπλεναν’ τους νεοναζί και σήμερα εμφανίζονται ως τιμητές». Προκαλώντας την εικοσιτετράωρη εκκωφαντική... μήνη πλυντηρίων τε και διαδικτυακών ή μη εξαρτημάτων τους κατά της ιστορικής εφημερίδας της Αριστεράς.
Μέχρι που εμφανίστηκε το τεκμήριο Α: κατά βεβαίωση του υπουργού Δικαιοσύνης της συγκυβέρνησης Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜ.ΑΡ. Αντώνη Ρουπακιώτη, το 2013, με εντολή Σαμαρά μπήκε στοπ στην προώθηση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου που ο ίδιος είχε επεξεργαστεί. Εντέλει, υπό την εποπτεία του διδύμου Μπαλτάκου - Σταμάτη, το νομοσχέδιο ψηφίστηκε το 2014, ενώ είχε δολοφονηθεί ο Παύλος Φύσσας.
Και το τεκμήριο Β: κατά βεβαίωση του συνηγόρου πολιτικής αγωγής Θανάση Καμπαγιάννη, το μοναδικό κόμμα που δεν προσήλθε στη διάρκεια της δίκης ήταν η Νέα Δημοκρατία. Ο κλητευθείς Βασίλης Κικίλιας ήταν άφαντος και ξεγλίστρησε από την υποχρέωση προσέλευσης στο δικαστήριο.
****
«Ο φασισμός μπορεί να διαθέτει, ανάλογα με τις περιστάσεις, τη λιγότερο ή περισσότερο πλατιά, τη λιγότερο ή περισσότερο τυφλή συμπαράσταση των κυρίαρχων τάξεων*» βεβαιώνουν οι ειδικοί πολιτικοί επιστήμονες. Ωστόσο, δεν είναι άμεσο προϊόν τους. Κυρίως τρέφεται από τον φόβο εκείνων που κατέχουν λίγα και φοβούνται μήπως χάσουν...
Εμείς οι πολίτες οφείλουμε να θυμόμαστε ότι εκείνο που επιζεί από κάθε φασιστικό πείραμα είναι οι πιο αποτρόπαιες πλευρές του: η αστυνόμευση ολόκληρης της δημόσιας ζωής, η έμμεση, αλλά συνεχής μετατροπή του ατόμου σε κατηγορούμενο, η μεθοδολογία της πολιτικής πλαστογραφίας. Σ’ αυτό το πεδίο ο φασισμός δεν παύει να μολύνει κάποιες απηυδισμένες από τη συνεχή αμφισβήτησή τους δημοκρατίες που δεν απεχθάνονται να προμηθεύονται μεθόδους διακυβέρνησης από τη μαύρη αγορά της Ιστορίας.
Στην ελληνική περίπτωση, οι ναζί δολοφόνοι αντιμετωπίζουν ήδη τις συνέπειες των πράξεών τους. Εμείς όμως, όπως έγραψε ο Αλέξης Τσίπρας στο άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», «πρέπει καθημερινά να αντιμετωπίζουμε τις αιτίες που τους έθρεψαν. Να μην επιτρέπουμε στο μίσος, στον ρατσισμό και τον φόβο να ορίζει τις ζωές μας».
«Και να μην ανεχόμαστε αυτά να γίνονται στα βουβά, το υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα ξεδιπλώνουν την ατζέντα τους πολιτικοί καιροσκόποι και κάθε λογής δημοσιολογούντες για να αυξάνουν την πελατεία τους: η δημοκρατική ιστορία αυτού του τόπου είναι πολύ βαριά για να αφήσουμε τη λήθη να σβήσει τις αξίες που έβγαλαν την Ελλάδα από τον γύψο».
* Ζορζ Χανέιν, «Φασισμός» («Μικρή Πολιτική Εγκυκλοπαίδεια»)
- το κείμενο του Νίκου Τσαγκρή είναι από την «Αυγή της Κυριακής» (18.10.2020)