Ας πούμε ότι είστε μαθητής Γυμνασίου και σας βάζει ο καθηγητής σας πρόχειρο διαγώνισμα στην έκθεση με θέμα τη διαφθορά. Ξεκινάτε ως εξής: «Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η διαφθορά, όταν επικρατεί σε όλα τα επίπεδα, είναι σαν το σαράκι, τρώει την κοινωνία από μέσα. Και όταν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη.. ότι το κράτος λειτουργεί με ακεραιότητα, αυτό αποτελεί συχνά το καλύτερο άλλοθι και για τον πολίτη να παρανομεί κι αυτός». Δυνατή αρχή.
Σταματάτε για να σκεφτείτε κι εκείνη τη στιγμή πλησιάζει ο καθηγητής, ρίχνει μια ματιά στο γραπτό σας και σας ενθαρρύνει: «Καλά το πας». Συνεχίζεις ακάθεκτος: «Το παράδειγμα πάντοτε το δίνουν οι κορυφές, δηλαδή οι εξουσίες. Αν αυτές κολυμπούν στη διαφθορά στέλνουν το μήνυμα στους από κάτω "κάντε κι εσείς ό,τι μπορείτε προκειμένου να πλουτίσετε με αθέμιτα μέσα". Αν μάλιστα οι κορυφές μένουν ατιμώρητες, ακόμη κι αν πιαστούν με τη γίδα στην πλάτη, τότε ενισχύεται η ελπίδα στους από κάτω ότι κι αυτοί θα έχουν την ίδια καλή τύχη. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά τα τελευταία χρόνια.
Δεν τα έζησα από πρώτο χέρι, λόγω ηλικίας, αλλά τα έμαθα παρακολουθώντας τις συζητήσεις των γονιών μου με τους φίλους τους στα τραπέζια που διοργανώνουν μετά μπόλικου οίνου κάθε Σάββατο. Εκεί λοιπόν άκουσα ότι ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια ήταν αυτό της Siemens.
Η συγκεκριμένη εταιρεία έδινε μίζες σε κόμματα και πολιτικούς. Τα κόμματα τα έπαιρναν για να συντηρούν τους στρατούς τους και να κάνουν δαπανηρές εκλογικές καμπάνιες, οι πολιτικοί τα έπαιρναν για να υπογράφουν συμβάσεις που ευνοούσαν την εταιρεία. Ο αρχιτέκτονας αυτής της ιστορίας αν και παραπέμφθηκε να δικαστεί κατάφερε να το σκάσει μέρα μεσημέρι σαν κύριος από το αεροδρόμιο με το διαβατήριό του.
Οι φίλοι του στα δύο μεγαλύτερα τότε κόμματα έκαναν τα στραβά μάτια και τον άφησαν να φύγει μάλλον γιατί φοβόντουσαν ότι αν άνοιγε το στόμα του δεν θα τους ξέπλενε ούτε ο Πηνειός στα φουσκώματά του. Σήμερα ζει ελεύθερος και ωραίος σε ξένη χώρα. Τα κόμματα που λαδώθηκαν συνέχισαν να κυβερνούν τη χώρα εναλλάξ ή παρέα.
Εμαθα επίσης παρακολουθώντας τις συζητήσεις των γονιών μου με τους φίλους τους ότι δύο κόμματα -το ένα μεγάλο και τότε και σήμερα, το άλλο τότε μεγάλο, σήμερα μικρούτσικο- χρωστάνε σε ό,τι κινείται, δεν πληρώνουν όπως είναι υποχρεωμένος να κάνει κάθε πολίτης, πήραν δανεικά και αγύριστα από τις τράπεζες, οι οποίες ενώ από τους απλούς πολίτες ζητούσαν εγγυήσεις τα μαλλιά της κεφαλής τους για να τους δανείσουν, στα κόμματα έδιναν απλόχερα δάνεια με μοναδική εγγύηση το ποσοστό που θα έπαιρναν στις εκλογές στο μέλλον. Ηταν κάτι σαν προφήτες.
Τα δύο κόμματα χρωστάνε πάνω από 450 εκατ. ευρώ και με τις ρυθμίσεις που πέτυχαν δεν πρόκειται να ξοφλήσουν ούτε στον αιώνα τον άπαντα. Τα στελέχη των τραπεζών που υπέγραφαν τα δάνεια έχουν εξασφαλίσει ασυλία με μεταμεσονύχτιες τροπολογίες στη Βουλή και οι ηγεσίες των συγκεκριμένων κομμάτων συνεχίζουν να μας λένε πως μάχονται κατά της διαφθοράς.
Ακουσα ακόμη ότι και άλλη μία μεγάλη εταιρεία, η Novartis, έκανε τα ίδια και χειρότερα. Και σ’ αυτή την περίπτωση είχαμε μίζες σε πολιτικούς, σε μέσα ενημέρωσης και σε γιατρούς. Την ίδια δουλειά έκανε η εταιρεία και σε άλλες χώρες. Εκεί πληροφορήθηκα ότι θα πληρώσει μεγάλα πρόστιμα, στην Ελλάδα όμως το τότε και τώρα μεγάλο κόμμα και το τότε μεγάλο και τώρα μικρούτσικο κόμμα μιλούν για σκευωρία και προσπαθούν να κουκουλώσουν τις ευθύνες τους. Ποια γνώμη λοιπόν σχηματίζει ο μέσος Ελληνας πολίτης; Νομίζω πως είναι σαφές.
Οι διεφθαρμένοι πολιτικοί μένουν ατιμώρητοι ή στη χειρότερη γι’ αυτούς περίπτωση πέφτουν στα μαλακά με τη βοήθεια της Δικαιοσύνης, η οποία υποτίθεται πως είναι τυφλή, ενώ οι πολίτες αν πιαστούν στα πράσα την έχουν βάψει. Εκτός αν είναι πλούσιοι, έχουν μεγαλοδικηγόρους να τους υπερασπιστούν και μέσα ενημέρωσης να τους καλύψουν. Οπότε είναι σωστό αυτό που λέει ο λαός μας ότι το ψάρι βρομάει από το κεφάλι».
ΥΓ.: Το ξεκίνημα της έκθεσης, η φράση που μιλάει για το σαράκι της διαφθοράς, είναι από την παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Εθνική Αρχή Διαφάνειας. Τα παρακάτω ανήκουν στον εξεταζόμενο νεαρό μαθητή. Στην ίδια ομιλία ο πρωθυπουργός εξήρε τη συμβολή της Αρχής στην εφαρμογή του νόμου σχετικά με τους περιορισμούς γύρω από το κάπνισμα. Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε δηλαδή. Μου θυμίζει μερικά αμερικανικά σίριαλ όπου οι πρωταγωνιστές -πολιτικοί και μαφιόζοι- οργανώνουν συνωμοσίες, σχεδιάζουν δολοφονίες, εκβιάζουν, απειλούν, δίνουν και παίρνουν μίζες, αλλά κανείς δεν εμφανίζεται με τσιγάρο στο χέρι, προφανώς για να μη δώσουν στους τηλεθεατές το κακό παράδειγμα. Η πολιτική… ορθότητα σε όλο το μεγαλείο της.
Τα δύο κόμματα χρωστάνε πάνω από 450 εκατ. ευρώ και με τις ρυθμίσεις που πέτυχαν δεν πρόκειται να ξοφλήσουν ούτε στον αιώνα τον άπαντα. Τα στελέχη των τραπεζών που υπέγραφαν τα δάνεια έχουν εξασφαλίσει ασυλία με μεταμεσονύχτιες τροπολογίες στη Βουλή και οι ηγεσίες των συγκεκριμένων κομμάτων συνεχίζουν να μας λένε πως μάχονται κατά της διαφθοράς.
Ακουσα ακόμη ότι και άλλη μία μεγάλη εταιρεία, η Novartis, έκανε τα ίδια και χειρότερα. Και σ’ αυτή την περίπτωση είχαμε μίζες σε πολιτικούς, σε μέσα ενημέρωσης και σε γιατρούς. Την ίδια δουλειά έκανε η εταιρεία και σε άλλες χώρες. Εκεί πληροφορήθηκα ότι θα πληρώσει μεγάλα πρόστιμα, στην Ελλάδα όμως το τότε και τώρα μεγάλο κόμμα και το τότε μεγάλο και τώρα μικρούτσικο κόμμα μιλούν για σκευωρία και προσπαθούν να κουκουλώσουν τις ευθύνες τους. Ποια γνώμη λοιπόν σχηματίζει ο μέσος Ελληνας πολίτης; Νομίζω πως είναι σαφές.
Οι διεφθαρμένοι πολιτικοί μένουν ατιμώρητοι ή στη χειρότερη γι’ αυτούς περίπτωση πέφτουν στα μαλακά με τη βοήθεια της Δικαιοσύνης, η οποία υποτίθεται πως είναι τυφλή, ενώ οι πολίτες αν πιαστούν στα πράσα την έχουν βάψει. Εκτός αν είναι πλούσιοι, έχουν μεγαλοδικηγόρους να τους υπερασπιστούν και μέσα ενημέρωσης να τους καλύψουν. Οπότε είναι σωστό αυτό που λέει ο λαός μας ότι το ψάρι βρομάει από το κεφάλι».
ΥΓ.: Το ξεκίνημα της έκθεσης, η φράση που μιλάει για το σαράκι της διαφθοράς, είναι από την παρέμβαση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Εθνική Αρχή Διαφάνειας. Τα παρακάτω ανήκουν στον εξεταζόμενο νεαρό μαθητή. Στην ίδια ομιλία ο πρωθυπουργός εξήρε τη συμβολή της Αρχής στην εφαρμογή του νόμου σχετικά με τους περιορισμούς γύρω από το κάπνισμα. Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε δηλαδή. Μου θυμίζει μερικά αμερικανικά σίριαλ όπου οι πρωταγωνιστές -πολιτικοί και μαφιόζοι- οργανώνουν συνωμοσίες, σχεδιάζουν δολοφονίες, εκβιάζουν, απειλούν, δίνουν και παίρνουν μίζες, αλλά κανείς δεν εμφανίζεται με τσιγάρο στο χέρι, προφανώς για να μη δώσουν στους τηλεθεατές το κακό παράδειγμα. Η πολιτική… ορθότητα σε όλο το μεγαλείο της.
- το κείμενο του Τ. Παππά είναι από την ΕφΣυν (24.10.2020)