Γράφει ο Τάσος ΠαππάςΕίναι ορατή διά γυμνού οφθαλμού η προσπάθεια που γίνεται από διάφορες πλευρές του οικονομικού, του πολιτικού και του μιντιακού συστήματος (η διαπλοκή σε όλο της το μεγαλείο) να παρουσιάσουν τον Ευκλείδη Τσακαλώτο ως παράγοντα που αμφισβητεί συστηματικά και με σχέδιο τον Αλέξη Τσίπρα.
Επιχειρούν να δώσουν την εντύπωση ότι στον ΣΥΡΙΖΑ μαίνεται ένας εμφύλιος πόλεμος (το φωνάζουν στα πρωτοσέλιδά τους, το διαλαλούν με τις αναλύσεις τους οι... ανιδιοτελείς δημοσιολόγοι τους, βοηθούν με τις ενέργειές τους και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ), που θα οδηγήσει (αυτό εύχονται και δεν το κρύβουν) είτε στη βίαιη αποκαθήλωση του Τσίπρα (στον οποίο δεν έχουν συγχωρέσει ότι ακύρωσε στην πράξη τη θεωρία τους περί αριστερής παρένθεσης), είτε στη διάσπαση του κόμματος η οποία θα καταστήσει το τμήμα που θα κρατήσει τους τίτλους ιδιοκτησίας πειθήνιο όργανό τους, πρόθυμο να συμμετάσχει, αν παραστεί ανάγκη (η επαπειλούμενη οικονομική κρίση τούς τρομάζει), σε συναινετικές διακομματικές λύσεις για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Σπέρνοντας μικρόβια διά των φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης, με τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς του Μαξίμου να δίνουν διάσταση μολυσματικής ασθένειας, θεωρούν ότι θα προκαλέσουν προβλήματα στη συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ και θα δημιουργήσουν κλίμα απογοήτευσης στους ψηφοφόρους του.
Προβάλλοντας με τυμπανοκρουσίες τις διαφορετικές απόψεις που εκφράζει για κάποια ζητήματα ο πρώην υπουργός Οικονομικών, αγκαλιάζοντάς τον υποκριτικά, μιλώντας κολακευτικά για την προσωπικότητά του και τον υψηλού επιπέδου πολιτικό πολιτισμό του, πιστεύουν πως θα τον υποχρεώσουν να ακολουθήσει μια λογική μετωπικής σύγκρουσης με τον Αλέξη Τσίπρα. Και είτε θα τον νικήσει σε μια ανοιχτή αναμέτρηση στο συνέδριο, είτε θα αναγκάσει τον Τσίπρα να πάρει διοικητικά μέτρα εναντίον του, δηλαδή να τον διαγράψει μαζί με τους συνοδοιπόρους του, οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπει σε μεγάλες περιπέτειες, θα κλυδωνιστεί και σύντομα θα επιστρέψει στα αζήτητα, εκεί όπου βρισκόταν για αρκετά χρόνια.
Ωστόσο είναι πιθανόν να εισπράξουν τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Ο κ. Τσακαλώτος δεν είναι ηλίθιος. Είναι χρόνια στο κομματικό κουρμπέτι. Γνωρίζει ότι όπως στη γενική πολιτική έτσι και στο κόμμα το κρίσιμο μέγεθος είναι οι συσχετισμοί. Οποιος τους υποτιμά, διατρέχει τον κίνδυνο να διασυρθεί. Το πιο πρόσφατο διδακτικό παράδειγμα για το κόμμα του και τον ίδιο ήταν το πρώτο πεντάμηνο του 2015.
Το «θέλω» με το «μπορώ» ενίοτε χωρίζονται με σινικά τείχη, που πάνω τους σπάνε τα μούτρα τους όσοι νομίζουν ότι ο βολονταρισμός είναι η απάντηση σε κάθε δυσκολία. Ξέρει επίσης ότι η πραγματική δύναμη του Τσίπρα είναι στο εκλογικό σώμα. Αυτό το ανέλπιστο και επώδυνο για τη Δεξιά, τον κ. Μητσοτάκη και τα οικονομικά συμφέροντα που τους στηρίζουν 32% που απέσπασε ο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, πιστώνεται σε μεγάλο βαθμό στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ.
Οποιο στέλεχος ξεφεύγει από τα στενά κομματικά πλαίσια και έρχεται σε επαφή με τον κόσμο της παράταξης, το διαπιστώνει. Δεν γίνεται να το αγνοήσεις, εκτός αν έχεις αποφασίσει να αυτοκτονήσεις παρασύροντας και το κόμμα σου στην ανυποληψία. Ο κ. Τσακαλώτος δεν έχει αυτοκτονικές τάσεις ούτε θέλει να ρίξει νερό στον μύλο των αντιπάλων του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι, πέραν πάσης αμφιβολίας, και δικοί του αντίπαλοι, όπως το δείχνει σε καθημερινή βάση με τον δημόσιο λόγο του.
Πιθανότατα, προς απογοήτευση εκείνων που προσδοκούν απ’ αυτόν να βγει στο αντάρτικο, από δω και πέρα να είναι πολύ πιο προσεκτικός και να αναγκαστεί, για να μην κατηγορηθεί για συνέργεια στην προσπάθεια υπονόμευσης του ΣΥΡΙΖΑ, να αυτοπεριοριστεί. Κι αυτό δεν θα αρέσει καθόλου σε κείνους που θέλουν να παίξει τον ρόλο του αρχηγού των ατάκτων. Η ετερογονία των σκοπών -άλλο επιδιώκω, άλλο μου έρχεται- δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στην πολιτική.
- το κείμενο του Τ. Παππά είναι από την Εφημερίδα των Συντάκτων (12.10.2020)