Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που υποστήριζαν πως η μεγάλη διάρκεια της δίκης δίνει λάθος πολιτικό σήμα. Ευτυχώς, όμως, οι δημοκράτες άμεσα εμπλεκόμενοι σε αυτήν ξεκαθάρισαν πως μια τέτοια διαδικασία απαιτεί προσεκτικά βήματα και πολύ κόπο.
Η δίκη της Χρυσής Αυγής συνεχίστηκε, όμως, και σε πείσμα του μεγαλύτερου μέρους του μιντιακού κόσμου. Ελάχιστα είναι τα μέσα ενημέρωσης που ασχολούνται πια με τις εξελίξεις στη δίκη. Τα περισσότερα δεν έδειξαν ενδιαφέρον για το τι αποκαλύφθηκε στις απολογίες και τις αγορεύσεις.
Η εξιστόρηση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα δεν ήταν αρκετά ελκυστικό θέμα όσο ήταν, λίγα χρόνια πριν, η καθημερινή διαφήμιση του φύρερ Μιχαλολιάκου ή η προβολή της σβάστικας στο μπράτσο του Κασιδιάρη. Η δολοφονική επίθεση σε Αιγύπτιους αλιεργάτες ή σε κομμουνιστές εργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής δεν θεωρήθηκε από τους ιθύνοντες των καναλιών τόσο σπουδαία όσο ο χρυσαυγίτης που έχει μουστάκι σαν αγωνιστής του ’21 ή σαν τον φουσκωμένο Λαγό που σπάει πάγκους και πλάτες εξαθλιωμένων μεροκαματιάρηδων.
Την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου ο κόσμος πρέπει να κατακλύσει την οδό Λουκάρεως έξω από το Εφετείο, έξω από το κτήριο που έδωσαν τον αγώνα τους δικηγόροι, λίγοι δημοσιογράφοι, σημαντικοί ερευνητές και βουβοί συγγενείς και φίλοι, που άντεξαν το τεράστιο βάρος.
Όχι μόνο για να φανεί ότι η κοινωνία δεν ξεχνά τη δράση της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής αλλά και για να σταλεί ένα μήνυμα σε όσους κατέχουν τη δύναμη του δημοσίου λόγου: το μήνυμα πως ο φασισμός, ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία δεν έχουν καμία θέση στην κοινωνία, όσο και αν παλεύουν ορισμένοι να τους επαναφέρουν με τη μορφή καρικατούρας με υπουργικό κοστούμι ή με το προσωπείο του «αγανακτισμένου πολίτη».
Δεν αρκεί, δηλαδή, το να αναρτηθεί το σύνθημα «Δεν είναι αθώοι» σε μια φωτογραφία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η φυσική παρουσία όλων είναι αυτή που θα τρομάξει το πολύμορφο τέρας του φασισμού.
Και που θα κάνει ορατή την αόρατη για τα ΜΜΕ δίκη.
Νίκος Σβέρκος / «Αυγή» (05.10.2020)
