Οχι ότι εκατοντάδες σχολεία κλείνουν λόγω της πανδημίας. Οχι ότι εκατομμύρια παιδιά κινδυνεύουν χωρίς επί της ουσίας μέτρα προστασίας. Οχι ότι αμέτρητες διδακτικές ώρες χάνονται επειδή δεν υπάρχουν διδάσκοντες. Τίποτε από όλα αυτά -που οδήγησαν τους μαθητές στις καταλήψεις- δεν συνιστά πρόβλημα, το πρόβλημα είναι οι ίδιες οι καταλήψεις.
Ετσι, με μια επικοινωνιακή πιρουέτα η Νίκη Κεραμέως κορυφώνει τον εκβιασμό της απέναντι στην εκπαιδευτική κοινότητα, διατάσσοντας να ξεκινήσει από σήμερα (!) υποχρεωτική σύγχρονη τηλεκπαίδευση με ευθύνη του διευθυντή σε κάθε κατειλημμένο σχολείο.
Η υπουργός χαϊδεύει τους φόβους των γονιών για τις χαμένες διδακτικές ώρες, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να μετατοπίσει τη δημόσια συζήτηση για την εγκληματική αμέλεια που έχει δείξει η κυβέρνηση στον τρόπο ανοίγματος των σχολείων.
Ενώ το περίφημο επιτελικό κράτος ναυαγεί σε όλους τους κρίσιμους τομείς, η κ. Κεραμέως παρεμβαίνει στον χώρο των σχολείων επιφυλάσσοντας για τους διευθυντές τον ρόλο του τοποτηρητή της κυβέρνησης, για τους καθηγητές τον ρόλο του απεργοσπάστη απέναντι στη μαθητική αποχή και για τους γονείς τον ρόλο του παρατηρητή στις ζωές των παιδιών τους (αφού κανένα και από τα δικά τους αιτήματα δεν εισακούεται).
«Καταδυνάστευση με ταξικό χαρακτήρα» χαρακτήρισε τις καταλήψεις ο Γ. Γεραπετρίτης. Η κυβέρνηση που στοιβάζει 25-30 παιδιά στις τάξεις, που δεν προσλαμβάνει καθηγητές και προσωπικό καθαριότητας, που αναγκάζει τους γονείς να πληρώνουν μόνοι τους τα τεστ, αυτή η κυβέρνηση μιλά για καταδυνάστευση και μάλιστα με ταξικό χαρακτήρα. Θα ήταν αστείο, αν δεν ήταν επικίνδυνα τραγικό.
Η ήττα της κ. Κεραμέως στην αναμέτρηση που η ίδια επέλεξε με τα παιδιά, τους καθηγητές, τους γονείς και την κοινωνία είναι δεδομένη. Γιατί μόνο ήττα είναι το γεγονός ότι η κυβέρνηση, αντί να αναμετριέται με τα σοβαρά και πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζει η σχολική κοινότητα, αναμετριέται με εκείνους που διεκδικούν τη λύση.
ΕΦ.ΣΥΝ.
