Η σοκαριστική φωτογραφία που δείχνει τον πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών με μια ταμπέλα κρεμασμένη στο λαιμό που γράφει «αλληλεγγύη στις καταλήψεις» προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και την παρέμβαση της εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών.
Παραθέτουμε σχόλια δημοσιογράφων από τα σόσιαλ μίντια, με τα οποία προφανώς και συμφωνούμε:..➤ Η Ελενα Ακρίτα εγραψε στο fb:
Η δημόσια διαπόμπευση του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ δεν είναι επαναστατικός ακτιβισμός. Είναι μια ωμή πράξη βαρβαρότητας που παραπέμπει στα χρόνια όπου ξυρίζαν γουλί τις γυναίκες που πήγαν με Γερμανούς και τους νεαρούς που γιαούρτωναν τον καθηγητή τους. Είναι ο δημόσιος εξευτελισμός που επέβαλαν οι Ναζί στους Εβραίους μες τη μέση του δρόμου. Αυτοί που καταφεύγουν σε τέτοιες χρυσαυγίτικες μεθόδους, δεν είναι επαναστάτες. Είναι φασίστες.
Δεν δημοσιεύω τη φωτογραφία για λόγους ευνόητους.
➤ Ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μπελεγρής με τη σειρά του σχολίασε:
Η επίθεση στον πρύτανη της ΑΣΟΕΕ αποτελεί μια υπενθύμιση: το φίδι του φασισμού μπορεί να εισέλθει παντού, από παντού.
➤ Από την πλευρά του ο Γιάννης Αλμπάνης έγραψε στο fb:
Διαπομπεύσεις δεν έχουν κάνει μόνο οι ναζί και οι φασίστες -αν και οι δικές τους διαπομπεύσεις υπήρξαν οι πλέον ανατριχιαστικές. Διαπομπεύσεις έγιναν επίσης μετά την Απελευθέρωση σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες σε (φερόμενες ως) συνεργάτριες των ναζί. Στην Κίνα της Πολιτιστικής Επανάστασης διαπομπεύονταν οι «εκπρόσωποι της αστικής ιδεολογίας», ενώ στην Ελλάδα της δεκαετίας του ’60 οι άτακτοι νεαροί «τεντυμπόιδες». Η ίδια η λέξη διαπόμπευση έχει τις απαρχές της στο Βυζάντιο, όπου κούρευαν γουλί τις «μοιχαλίδες», τις ανέβαζαν ανάποδα σε γαϊδούρια και τις περιέφεραν στους δρόμους για να εισπράξουν τη χλεύη του πλήθους.
Διαφορετικές εποχές, διαφορετικοί τόποι, διαφορετικές ιδεολογίες, διαφορετικά θύματα, διαφορετικοί θύτες. Παρά τις διαφορές όμως, η διαπόμπευση παντού και πάντα ήταν και είναι μια απαράδεκτη πράξη που καταρρακώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Παντού και πάντα αποτελεί μια ταπεινωτική τελετουργία που παραβιάζει αυτό που θα έπρεπε να είναι απαραβίαστο όριο της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Για τη διαπόμπευση ισχύει ό,τι και για το βασανιστήριο: Καμιά πολιτική ή άλλη σκοπιμότητα δεν μπορεί να τη δικαιολογήσει. Γι’ αυτό, δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για όσα συνέβησαν στην ΑΣΟΕΕ.