Ένα μοναδικό σόου, μια παράσταση αξεπέραστη από τον λοιμωξιολόγο της καρδιάς μας
Ένα μοναδικό σόου, μια παράσταση αξεπέραστη από τον λοιμωξιολόγο της καρδιάς μας
Μιλάω μ’ αυτούς που ξέρουν (ξέρω αυτούς που ξέρουν!), λέμε για την πανδημία, λέμε για τα κρούσματα, λέμε για τα εμβόλια, λέμε ένα σωρό πράγματα, έρχεται κάποια στιγμή η κουβέντα και στο δια ταύτα. Μου λένε:..«Η υπόθεση έχει φύγει πια απ’ τα χέρια των γιατρών. Ό,τι μπορούσαν να κάνουν το έκαναν και θα ξαναέρθει η σειρά τους άπαξ και προκύψουν εμβόλια ή θεραπείες. Τώρα είναι η ώρα του πολιτικού προσωπικού…»
Το οποίο πολιτικό προσωπικό θα περίμενε κανείς να ασχοληθεί πρώτα πρώτα με την καταπάτηση κάθε κανόνα ευταξίας στη γιορτή του Αγίου Δημητρίου εν Θεσσαλονίκη, όταν οι πιστοί σπάσανε καραντίνες, λοκντάουν και λοιπές ντιρεκτίβες φλώρικες και μαζευτήκανε εκατοντάδες επί εκατοντάδων, μπορεί και χιλιάδες δεν ήμουν εκεί να μετρήσω, για να πάρουν την ευλογία των ιερέων και να κοινωνήσουν. Άνευ μάσκας βεβαίως και άνευ αιδούς θα πρόσθετα αν ήμουν αντίχριστος. Αλλά πες ότι δεν είμαι…
Μπορώ να πω όμως ότι είμαι εξόχως φουρκισμένος γιατί ο Νίκ Χαρντ δεν βρήκε κουβέντα να πει και τα είδε όλα ωραία, όλα σφριγηλά, όλα τακτοποιημένα. Έτσι πάει παιδιά, αλήθειες να λέμε. Πιο χαρντ κι από ντάϊαμοντ είναι ο κυρ Νίκος όταν πρόκειται να κατακεραυνώσει τους πιτσιρικάδες. Μόνο ρομφαία δεν κρατάει ως άλλος Άγιος Γεώργιος (πολύ άγιοι σήμερα, φτου, φτου!) για να τους καρφώσει και να τους ξαποστείλει στο πυρ το εξώτερον. Όταν όμως πρόκειται για παπάδες το κο-κο-κο του υπουργού ακούγεται από εδώ ως το γραφείο του Σωτήρη Τσιόδρα. Του ακοίμητου φρουρού της υγείας μας, που συναντάται με τον Μορφέα μόλις τρεις ώρες ημερησίως γιατί τρέχει πρωί βράδυ μπας και μας σώσει…
Και μέσα στη φούρια του ανέλαβε να κάνει και τα ρεπά του πολιτικού προσωπικού όσον αφορά στην πανδημία. Πάρτε για παράδειγμα το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών. Έως προχθές ξέραμε ότι επικεφαλής του είναι ο Κώστας Καραμανλής του Αχιλλέως. Προέκυψε ωστόσο κρυφός ανασχηματισμός, αιφνιδίασε ο Μητσοτάκης και ανέθεσε το θώκο στον Τσιόδρα. Βλέπε και τις δηλώσεις του τελευταίου για τα ΜΜΜ:
«Έχουμε τα Μέσα Μεταφοράς. Είναι ασφυκτικές οι συνθήκες, το κατανοώ. Είναι αδύνατον αυτή τη στιγμή να επενδύσουμε σε περισσότερη και μεγαλύτερη άνεση στα Μέσα Μεταφοράς».
Ορίστε, το είπε ο άνθρωπος. Δεν μας παίρνει να κάνουμε επενδύσεις στα ΜΜΜ! Πράγμα το οποίον μαθαίνει κάθε λοιμωξιόλογος με το που ξεκινάει την ειδικότητα, τον βάζουν σ’ ένα λεωφορείο, του δείχνουν τιμόνια, πόρτες, φώτα, ντεμπραγιάζ, εξάτμιση και του λένε:
«Κοίτα να δεις φιλαράκι, χαρτί δεν θα πάρεις άμα δεν καταλάβεις πως δουλεύει αυτό το πράγμα. Κι όταν τελειώσεις με τα τεχνικά, έλα να μάθεις από συντήρηση, καύσιμο, βάρδιες και ανταλλακτικά. Άντε μπράβο, κουνήσου, δεν θα φάμε όλη τη μέρα μας εδώ».
Και κάπως έτσι έκλαψε ο Τσιόδρας, δηλαδή παραλίγο να κλάψει, υπόκωφος ήταν ο λυγμός, σαν τραγούδι του Μπράϊαν Φέρυ ένα πράγμα. Λογικό το βλέπω άμα έχεις να πας κάνα οκτάμηνο σε καφετέρια ή εστιατόριο, με το εκλεκτό παρεάκι σου να ξεσκάσεις κάπως. Για να τα λέμε και όλα πάντως, είχε και λίγο εντερτέηνμεντ η ζωή του Σωτήρη. Μπορεί να μην απόλαυσε το φρέντο του με θέα την Ακρόπολη, αλλά τις ψαλμωδίες με θέα τον άμβωνα μια χαρά τις γλέντησε. Δεν το ξεχνάμε διόλου ότι πήγε κι έψαλε στην εκκλησία, κλείνοντας το ματάκι στους ιερωμένους και στους θρησκόληπτους. Και το κέφι του έκανε και το μήνυμά του το πέρασε και η εικόνα του έφτασε σε όλα τα ελληνικά σπίτια. Για να πληρωθεί το ρηθέν υπό των προφητών ότι σ΄αυτή τη χώρα είσαι ό,τι δηλώσεις:
Παπάς, υπουργός, γιατρός, γουατέβα…
- το κείμενο τoυ Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr